Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΓΕΩΡΓΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΓΕΩΡΓΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

07 Σεπτεμβρίου 2019

Διαχείριση ελαιόδεντρων μετά από Φωτιά

Πολλές φωτιές και φέτος το καλοκαίρι, οπότε πολλοί αγρότες επλήγησαν και είδαν το εισόδημά τους να εξανεμίζεται... και μιας το πιο καλλιεργούμενο είδος στην  Ελλάδα είναι η ελιά, ας δούμε ένα ενδιαφέρον άρθρο του γεωπόνου, κου Παπασταύρου Α.


Μετά από μία πυρκαγιά η εικόνα των φυτών που έχουν πληγεί από αυτή είναι απογοητευτική και πολλοί καλλιεργητές πιστεύουν ότι όλα έχουν τελειώσει.
Ωστόσο η πραγματικότητα για ορισμένα είδη φυτών είναι διαφορετική και είναι εκπληκτική η ικανότητά τους να επανέρχονται, ιδιαίτερα όταν παρεμβληθούν και οι κατάλληλες ανθρώπινες ενέργειες.


Η ελιά ανήκει σε αυτή την κατηγορία και επειδή κατέχει την πλειοψηφία των ελληνικών εκτάσεων δεν είναι λίγες οι φορές που έχω βρεθεί αντιμέτωπος με ερωτήσεις καλλιεργητών για τις δέουσες ενέργειες.
Καταρχάς πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η ικανότητα ανάκαμψης των δένδρων από φωτιά εξαρτάται από την ένταση της φωτιάς, το μέγεθος-ηλικία του δένδρου, την ένταση της υδατικής καταπόνησης πριν και μετά το γεγονός της πυρκαγιάς, καθώς και τον αριθμό των κλάδων που εμφανίζονται άθικτοι πάνω από το σημείο τομής μεταξύ εμβολίου και υποκειμένου. Αν τα ελαιόδενδρα προέρχονται από μοσχεύματα τότε μετράμε και τυχόν παραφυάδες που προέρχονται από τη βάση του κορμού.
Σε επίπεδο ελαιώνα μας ενδιαφέρει και ο αριθμός των κορμών που έμειναν ανεπηρέαστοι από την φωτιά.
Οι εργασίες ανάκαμψης των ελαιοδένδρων μετά από φωτιά περιλαμβάνει κλάδεμα, αντικατάσταση ή και επισκευή του αρδευτικού συστήματος, διαχείριση θρέψης και απαραίτητα υπομονή εκ μέρους του καλλιεργητή. Η ελιά μετά την πάροδο ενός χρονικού διαστήματος δίνει νέους βλαστούς που συνιστούν τα πρώτα σημάδια ανάκαμψης.


Κατόπιν ακολουθεί η εκτίμηση βιωσιμότητας του ελαιώνα η οποία σχετίζεται με τον αριθμό των δένδρων που έχουν καταφέρει να επιβιώσουν.

Θάνατος
Ο πλήρης θάνατος των δένδρων του ελαιώνα από πυρκαγιά είναι πιο πιθανό να συμβεί σε νεαρές φυτείες, που πρακτικά σημαίνει ότι η διάμετρος των βλαστών είναι κάτω από 20 χιλιοστά.
Επίσης, χαμηλά ύψη βροχής πριν συμβεί η πυρκαγιά φαίνεται να συμβάλλουν στην αδυναμία ανάκαμψης των δένδρων και τελικά οδηγούνται στον θάνατο.

Εκτίμηση και ανάκαμψη
Το κλάδεμα των ζημιωθέντων δένδρων δεν πρέπει να λάβει χώρα πριν αρχίσει η νέα ανάπτυξη. Αν τα δένδρα είναι εμβολιασμένα σιγουρευτείτε ότι η νέα ανάπτυξη σχηματίζεται από βλάστηση πάνω από το σημείο τομής του εμβολιασμού.
Δένδρα προερχόμενα από μοσχεύματα μπορούν να σχηματίσουν νέα βλάστηση από οποιοδήποτε σημείο έκπτυξης, ακόμα και από τη βάση του κορμού. Ο χρόνος που απαιτείται για την εμφάνιση νέας βλάστησης είναι περίπου 2 εβδομάδες σύμφωνα με τους Sheldon & Sinclair (2000).


Η άρδευση επιταχύνει τον χρόνο που απαιτείται για να επιτευχθεί ξανά η πλήρης απόδοση των ελαιοδέντρων, αλλά ίσως πρέπει να εφαρμόζονται μικρότερες ποσότητες νερού σε σχέση με την πρότερη της φωτιάς περίοδο. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα δένδρα που βρίσκονται στη φάση ανάκαμψης φέρουν μικρότερη επιφάνεια φυλλώματος (λιγότερα & μικρότερα φύλλα) οπότε οι υδατικές απαιτήσεις λόγω διαπνοής είναι χαμηλότερες.
Η λίπανση των ελαιόδεντρων είναι δευτερευούσης σημασίας σε σχέση με την άρδευση. Σύμφωνα με τον Paul Vossen του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια τα ζημιωθέντα δένδρα δεν χρειάζονται μεγάλες ποσότητες λιπάσματος εξαιτίας της μικρής αναλογίας φύλλων/ριζών που ούτως ή άλλως προωθεί τη ζωηρή βλαστική ανάπτυξη. Επιπλέον προσθήκη λιπασμάτων θα δυσκολέψει τον επαναδιαμόρφωση των δένδρων.
Παράλληλα η υπερβολική προώθηση της βλάστησης μέσω των λιπασμάτων θα καθυστερούσε την είσοδο στην καρποφορία, γεγονός αρνητικό για τα ελαιόδενδρα.


Κλάδεμα
Συνήθως το κλάδεμα των ελαιόδεντρων μετά από πυρκαγιά ταυτίζεται με το κλάδεμα που λαμβάνει χώρα κατά την εγκατάσταση του ελαιώνα, τα πρώτα χρόνια ζωής του. Ενίοτε τα δένδρα που επιβιώνουν της φωτιάς εμφανίζουν τα πρώτα σημάδια ανάκαμψης από την πιο ψυχρή πλευρά τους κατά τη διάρκεια της φωτιάς.
Είναι σημαντικό να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στην επιλογή των νέων βασικών βραχιόνων ώστε να αντέξουν στη συνέχεια το βάρος της συστάδας και των καρπών. Βασικό μέλημα είναι η αποφυγή σπασιμάτων που τελικά θα κοστίσουν σε απόδοση του ελαιώνα.

πηγή : agronomist.gr

εδώ...για Συνέχεια!

08 Δεκεμβρίου 2017

Το κλάδεμα της Ελιάς...

Πάντα με ενδιέφερε το συγκεκριμένο θέμα, ίσως, επειδή πιστεύω είναι και από τις πιο πετυχημένες καλλιέργειες σε μεγάλη κλίμαξ της επικράτειας, ώστε να σου αφήνει... και κάποιο εισόδημα αν κάποιος θέλει ασχοληθεί με την πρωτογενή παραγωγή...
Μετά από πολύ ψάξιμο στο διαδίκτυο και σχετικά και με τα λίγα που γνωρίζω... προσωπικά, το καλύτερο άρθρο ως προς την κατανόηση ήταν το παρακάτω από τον κο Φραντζολά.

Το μόνο που θέλω να συμπληρώσω εγώ, είναι ό,τι κατά την καλοκαιρινή περίοδο, που ο ήλιος καίει..., τα πρόβατα θα πρέπει να μην μπορούν να σταθούν κάτω από την ελιά, δηλ. πρέπει να είναι κλαδεμένη κατά τέτοιο τρόπο, ώστε οι ακτίνες του ήλιου να διαπερνούν το κέντρο της ελιάς για να παίρνουν τα φύλλα της όλα τα θρεπτικά συστατικά.



Παρόλο που όλοι αναγνωρίζουν την αξία και σπουδαιότητα του δέντρου της ελιάς, πολύ φοβάμαι ότι το 90% των ελαιώνων κλαδεύονται με - από λίγο έως πολύ - λάθος τρόπο. Πρώτον, κλαδεύουμε με λάθος ένταση τη χρονιά της μεγάλης ή της μικρής καρποφορίας. Δεύτερον, κλαδεύουμε γενικά πιο έντονα απ' ό,τι χρειάζεται και, τρίτον, ακολουθούμε συχνά μη ορθολογικές πρακτικές στην διαδικασία κλαδέματος ενός δέντρου. Όλα αυτά τελικά ενισχύουν το φαινόμενο της παρενιαυτοφορίας, δηλαδή της γνωστής ετήσιας εναλλαγής μεγάλης και μικρής καρποφορίας.


Ο τομέας του κλαδέματος είναι από τους τομείς όπου μπορούμε να βοηθήσουμε έναν ελαιώνα να αυξήσει τη μέση καρποφορία του, όπως και με τις λιπάνσεις, όπου και εδώ βλέπουμε απουσία εφαρμογής βασικών κανόνων η ορθολογικών μεθόδων. Πριν πούμε λίγα λόγια για τις περιπτώσεις που αναφέρθηκαν παραπάνω, θέλω να φωνάξω όσο πιο δυνατά μπορώ: σταματήστε την καταστρεπτική τακτική του “μαζεύω καρπούς και ταυτόχρονα κάνω και κλάδεμα”! 

Δεν υπάρχει χειρότερη τακτική από αυτό το καταστροφικό “κλάδεμα” το οποίο, όπως όλοι καταλαβαίνουμε, σαν κύριο στόχο έχει να “κατεβάσει” από το δέντρο όσο περισσότερα κλαδιά μπορούμε προκειμένου να πάρουμε ευκολότερα τους καρπούς. Δεν υπάρχει άλλη χώρα στον κόσμο όπου εφαρμόζεται αυτή η απίστευτη τακτική που έχει σαν αποτέλεσμα την πλήρη έλλειψη καρποφορίας την επόμενη χρονιά αλλά και γενικώς την αφαίρεση κλάδων που σε καμιά περίπτωση δεν θα έπρεπε να αφαιρέσουμε! Δεν σχολιάζω, βέβαια, καθόλου αυτά τα διαφημιζόμενα ευρεσιτεχνιαζόμενα μηχανήματα, μικρά η μεγαλύτερα, που απογυμνώνουν από τους καρπούς τα κατακρεουργημένα κλαδιά...
Το πρώτο λάθος, λοιπόν, που κάνουμε είναι ότι κλαδεύουμε πιο έντονα τον ελαιώνα μετά από μια χρονιά μεγάλης καρποφορίας και λιγότερο έντονα μετά από μια χρονιά μικρής ή καθόλου καρποφορίας. Πρέπει να κάνουμε το τελείως αντίθετο για να έχουμε την επόμενη χρονιά έστω μια καρποφορία 20% - 40% και να μην πάμε σε πλήρη ακαρπία! Τη χρονιά μιας μεγάλης καρποφορίας το δέντρο έχει σχεδόν εξαντληθεί από διατροφικά στοιχεία και, αν επέμβουμε κλαδεύοντας δραστικά, τότε θα συμβούν δύο πράγματα: πρώτον το αδυνατίζουμε περαιτέρω αφού του αφαιρούμε αποθήκες θρεπτικών συστατικών (φυλλώματα) και δεύτερον, και κυριότερο, το αναγκάζουμε να κάνει έντονη βλαστικότητα την επόμενη χρονιά αφήνοντας έτσι σε δεύτερη μοίρα την παραγωγή καρπών, που είναι δύο αντίθετες-αντιμαχόμενες λειτουργίες στο δέντρο. Αυτό βέβαια μεταφράζεται σε σίγουρη πλήρη ακαρπία την επόμενη χρονιά, δηλαδή σε ενίσχυση της παρενιαυτοφορίας. Τα δέντρα μας, λοιπόν. θέλουν ξεκούραση, ενίσχυση ίσως με άζωτο (μόνο αν μας το δείξει η φυλλοδιαγνωστική του Οκτωβρίου - Νοεμβρίου), ελαφρύ κλάδεμα αφαιρώντας κυρίως τις γερασμένες - κουρασμένες ποδιές, αγριλίδια, ίσως λίγα μεγάλα λαίμαργα, και κάποια επικαλυπτόμενα - διασταυρούμενα μικρότερα κλαδιά. Έτσι βοηθάμε σημαντικά το δέντρο να μας δώσει μερική καρποφορία και την επόμενη χρονιά.



Το δεύτερο σημείο, που συνήθως δεν προσέχουμε, είναι η συχνότητα και ένταση του κλαδέματος. Τα δέντρα πρέπει να κλαδεύονται κάθε δύο η ίσως και κάθε τρία χρόνια, πάντα τη χρονιά που είχαμε μικρή η καθόλου καρποφορία. Ο λόγος είναι πρώτον ότι όλες ανεξαιρέτως οι μελέτες που έχουν γίνει διεθνώς (πλην Ελλάδος, που δεν υπάρχουν σχετικές μελέτες) δείχνουν ότι το διετές κλάδεμα (η και τριετές σε ποτιζόμενους) έχει σαν αποτέλεσμα τελικά την αύξηση της καρποφορίας και μειώνει βεβαίως το κόστος παραγωγής, αφού θα κλαδεύουμε εναλλάξ κάθε δεύτερο χρόνο. Σε αυτή την περίπτωση, του διετούς κλαδέματος, ανάλογα αν ο ελαιώνας είναι ξερικός ή ποτιζόμενος ικανοποιητικά, η αφαίρεση φυλλώματος και ξύλου δεν πρέπει να ξεπερνά το 20% - 25% του συνολικού όγκου της κόμης. Αν κάποιος επιθυμεί να κλαδεύει κάθε χρόνο, θα πρέπει να προσέχει να κλαδεύει πολύ ελαφρά (αγριλίδια, λαίμαργα, αδύνατες εσωτερικές ποδιές) αφαιρώντας όχι περισσότερο όμως από 10% - 15% του συνολικού όγκου φυλλώματος.
Ποια εποχή πρέπει να κλαδεύουμε; Μετά τη συγκομιδή, Νοέμβριο και αργότερα αλλά προτιμάμε γενικά το ανοιξιάτικο κλάδεμα, δηλαδή να κλαδεύουμε Μάρτιο - Απρίλιο ιδίως σε περιοχές όπου ο παγετός δεν μπορεί να αποκλειστεί. Ένα πλεονέκτημα είναι ότι οι πληγές από κοψίματα δεν θα βρεθούν μέσα στις πολλές βροχές που μπορεί να δημιουργήσουν επιμολύνσεις από μύκητες, κλπ. Δεύτερον, το δέντρο με ανοιξιάτικο κλάδεμα θα αντιδράσει με μικρότερης έντασης βλαστικότητα κάτι το οποίο το θέλουμε ιδίως μετά από μια χρονιά μικρής η καθόλου καρποφορίας ώστε να επικεντρωθεί στην παραγωγή καρπών και όχι σε έντονη βλαστικότητα (αντίθετες - αντιμαχόμενες λειτουργίες). Τρίτον, αν έχουμε ελαιώνα με βρώσιμες ελιές (Καλαμών - Αμφίσσης), όταν είμαστε σε φάση έναρξης της ανθοφορίας, θα μπορέσουμε να επιλέξουμε την αφαίρεση ανθοφόρων κλάδων εάν έχουμε πολύ μεγάλη καρποφορία αποσκοπώντας σε μεγαλύτερο μέγεθος καρπών.
Τέλος, πρέπει να αρχίζουμε το κλάδεμα από το επάνω τμήμα του δέντρου και να πηγαίνουμε προς τα κάτω και όχι ανάποδα, όπως συνήθως γίνεται. Ο λόγος είναι ότι έτσι θα μπορέσουμε ίσως να αποφύγουμε την αποκοπή κάποιων χαμηλότερων κλάδων, αφού το φως θα έχει φτάσει στα πιο χαμηλά φυλλώματα από αυτό που υπολογίζαμε αρχικά. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ όταν κλαδεύουμε ότι, σύμφωνα και με τον Ιταλό Καθ. Riccardo Gucci, κάθε αφαίρεση φύλλων σημαίνει αφαίρεση μονάδων παραγωγής ενέργειας, τα οποία παράγουν θρεπτικά συστατικά απαραίτητα για την καρποφορία, κάτι αντίστοιχο με τα ηλιακά φωτοκύτταρα...

πηγή : www.bostanistas.gr
          
Βασίλης Φραντζολάς
Δοκιμαστής & Σύμβουλος
Ποιότητος Ελαιόλαδου
M. Sc. Food Policy, City University London




εδώ...για Συνέχεια!

10 Ιουλίου 2017

Το κιτρίνισμα... των φύλλων της γαρδένιας

Η αυτοκράτειρα των λουλουδιών...
Μετά ακολουθούν όλα τα υπόλοιπα...

Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που οι λάτρεις του δημοφιλούς ανθοκομικού φυτού έρχονται αντιμέτωποι με το πρόβλημα του κιτρινίσματος των φύλλων. Η απάντηση δεν είναι μονοδιάστατη διότι είναι πολλές οι αιτίες που μπορούν να προκαλέσουν χλωρωτικά φαινόμενα στη γαρδένια.

Μια σωστή διάγνωση πρέπει να λαμβάνει υπόψη της διάφορες παραμέτρους που διαμορφώνουν τη φυσιολογική κατάσταση του φυτού. Τα συχνότερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν επαγγελματίες και ερασιτέχνες καλλιεργητές της γαρδένιας, αναφέρονται συνοπτικά παρακάτω.

Τετράνυχος: πρόκειται για ένα δημοφιλές άκαρι που δημιουργεί προβλήματα σε μεγάλο εύρος φυτικών ειδών. Μια χαρακτηριστική εικόνα διάγνωσης είναι η παρουσία ιστών αράχνης, στην κάτω επιφάνεια των κίτρινων φύλλων. Η θεραπευτική αντιμετώπιση του προβλήματος γίνεται με ψεκασμούς ακαρεοκτόνων σε κατάλληλο στάδιο του ακάρεος, εφόσον η προσβολή είναι εκτεταμένη.

Έλλειψη ή περίσσεια φωτισμού: συνήθως συνοδεύεται από βαθμιαία πτώση των φύλλων και σε προχωρημένο στάδιο το φυτό δίνει εικόνα μαρασμού. Η λύση είναι να τοποθετήσετε σε ένα πιο φωτεινό ή σκιερό σημείο αντίστοιχα, τη γλάστρα και να παρατηρήσετε εντός λίγων ημερών αν το φυτό ανακάμπτει.

Έλλειψη σιδήρου: ίσως είναι η πιο συχνή αιτία κιτρινίσματος των φύλλων. Ειδικότερα, τα φύλλα κιτρινίζουν ανάμεσα στις νευρώσεις οι οποίες παραμένουν πράσινες. Το κιτρίνισμα ξεκινά από τα παλαιότερα φύλλα, δηλαδή εκείνα που βρίσκονται στη βάση του φυτού. Η αντιμετώπιση του προβλήματος πολλές φορές γίνεται λανθασμένα, ακόμα και από επαγγελματίες κηποτέχνες. Ο σωστός χειρισμός είναι να αλλάξουμε την ποιότητα του νερού ποτίσματος, το οποίο περιέχει μεγάλη ποσότητα αλάτων και ειδικά ασβεστίου. Το ασβέστιο έχει την ιδιότητα να δρα ανταγωνιστικά προς τον σίδηρο και να τον δεσμεύει με αποτέλεσμα να αδυνατούν οι ρίζες να τροφοδοτήσουν το φυτό. Το ιδανικό είναι να ποτίζουμε με βρόχινο νερό ή βρασμένο νερό το οποίο έχει κρυώσει. Στη συνέχεια τροφοδοτούμε το φυτό με σίδηρο, σε προσλήψιμη μορφή (π.χ. χηλικός) για να καλύψουμε τις θρεπτικές απαιτήσεις του. Επιπρόσθετα, είναι ευεργετικό και σε ορισμένες περιπτώσεις απαραίτητο, να αλλάζουμε το υπόστρωμα της γλάστρας (χώμα με χαμηλότερη οξύτητα) για μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στους χειρισμούς μας.

Απότομος μαρασμός του φυτού: αν αποκλείσουμε κάποιες αιτίες παθολογικής φύσεως των ριζών ή του υπέργειου τμήματος, τότε το πιο πιθανό είναι το φυτό να υπέστη σοκ λόγω έλλειψης εγκλιματισμού του. Τα περισσότερα φυτά γαρδένιας αναπτύσσονται σε περιβάλλον θερμοκηπίου, σταθερών συνθηκών ανάπτυξης και μέχρι να διατεθούν στο λιανικό εμπόριο πρέπει να περνούν ένα χρονικό διάστημα προσαρμογής. Δυστυχώς όμως σε πολλές περιπτώσεις αυτή η διαδικασία δεν τηρείται και οδηγεί τα φυτά σε αιφνίδιο «θάνατο».

Πότισμα: υπερβολική ή μειωμένη ποσότητα νερού προκαλούν φαινόμενα κιτρινίσματος των φύλλων. Η λύση είναι να διορθώσουμε είτε τη συχνότητα ποτίσματος, είτε την ποσότητα παρεχόμενου νερού ανά άρδευση.

Σημειώνεται ότι οι παραπάνω αιτίες είναι δυνατόν να συνυπάρχουν και να απαιτείται μια συνδυασμένη αντιμετώπισή τους.


πηγή : Ανδρέας Παπασταύρου
            Διδάκτωρ Γεωπονικής
                      εδώ
εδώ...για Συνέχεια!

26 Μαρτίου 2017

Καλλιεργούμε άνηθο σε γλάστρα

Και στο μπαλκόνι...

Αν και όχι εύκολο φυτό ως προς την ανάπτυξή του, αλλά ανθεκτικό στις ασθένειες και στις κλιματολογικές συνθήκες.
Το είχα προσπαθήσει 2-3 φορές με αποτυχία, και μάλιστα η σύζυγος χασκογελούσε με την επιμονή μου, αφού δεν το έχεις, τι το θες...
Αλλά με τη συμβουλή της κας Λάμπρου Ι. (Γεωπόνος), το πετύχαμε...
Η πρώτη της και μοναδική ερώτηση που μου έκανε... Πού το φυτεύεις;
Σε γλάστρα ρηχή - παρτέρι, απάντησα...
Μέγα λάθος εκείνη απάντησε, πρέπει μεγάλη γλάστρα, διότι έχει βαθύ ριζικό σύστημα, ακολούθησα τη συμβουλή της και το εγχείρημα στέφθηκε από επιτυχία...
Και ξέρετε πόσο όμορφα θα αισθάνεστε έχοντας στο μπαλκόνι σας από μία γλάστρα - παρτέρι, μαϊντανό, σέλινο και δύο γλάστρες άνηθο, ό,τι ώρα τα χρειάζεστε στην κουζίνα σας, βγαίνετε στο μπαλκόνι και τα έχετε...
Για το μαϊντανό και το σέλινο στο μπαλκόνι, μπορείτε να διαβάσετε εδώ...

Ο άνηθος ξαδελφάκι με το μάραθο, αν και πιο δύσκολο και απαιτητικό ο μάραθος...
Μονοετές φυτό και φτάνει σε ύψος 50-80 εκ.
Τα φύλλα του σε σχήμα φτέρης και μυτερά.
Φυτεύουμε τους σπόρους Μάρτιο - Απρίλιο.
Πρώτα ραντίζουμε με νερό το χώμα, ώστε να το υγροποιήσουμε και μετά σπέρνουμε τους σπόρους.


Ραντίζουμε με νερό, αν όχι κάθε μέρα, μέρα παρά μέρα.
Μετά τη σπορά, σε 15-20 ημέρες φυτρώνουν

και σε 50-60 ημέρες θα μπορείτε να κόψετε κλωνάρια για να τα χρησιμοποιήσετε στην κουζίνα σας, κυρίως στα λαδερά με σπέσιαλ άρωμα.
Απαιτεί ήλιο και ζέστη, νερό δεν απαιτεί και πολύ...

Δοκιμάστε το...



εδώ...για Συνέχεια!

08 Ιανουαρίου 2017

Παγετός και καλλιέργειες

Εν μέσω του φαινομένου "Αριάδνη", όπου πραγματικά η κακοκαιρία δεν ξέρεις που θα χτυπήσει..., ας δούμε τις συνέπειες του παγετού στις καλλιέργειες, όπου οι περισσότεροι δεν τις γνωρίζουμε... δυστυχώς!
Και τεράστια ποσά χάνονται κάθε χρόνο από τον κρατικό προϋπολογισμό για τις συνέπειες των καιρικών φαινομένων... Εμείς όμως, πόσο καλά ενημερωμένοι είμαστε για τα φαινόμενα αυτά και τί κάνουμε;
Ή τ' αφήνουμε όλα στην τύχη τους... λόγω του οβολού της Ε.Ε.

Ας δούμε τώρα το παρακάτω άρθρο και ας ενημερωθούμε...

Ο παγετός αποτελεί μία από τις συχνότερες αιτίες καταστροφής των καλλιεργειών από μετεωρολογικά φαινόμενα, επιβαρύνοντας σημαντικά τον κρατικό προϋπολογισμό.


Ως παγετό ορίζουμε την πτώση της θερμοκρασίας σε τιμές κάτω από 0οC, ενώ διακρίνονται δύο τύποι: ο παγετός ακτινοβολίας και ο παγετός ανέμου.
Το φαινόμενο του παγετού έχει ως αποτέλεσμα την πήξη του κυτταρικού χυμού των φυτών και την κρυσταλλοποίηση των κυττάρων αυτών. Οι ζημιές που παρουσιάζονται στα φυτά οφείλονται είτε σε μηχανική επίδραση της στερεοποίησης των κυττάρων, είτε σε βιοχημικές μεταβολές που αλλάζουν το μεταβολισμό των φυτών.
Οι κύριοι παράγοντες επίδρασης του παγετού στις καλλιέργειες είναι:

  • Η ταχύτητα ψύξης της ατμόσφαιρας.
  • Η διάρκεια του παγετού.
  • Η ταχύτητα επαναθέρμανσης.
  • Το είδος-ποικιλία της καλλιέργειας.

    Ειδικότερα, όσο πιο απότομη είναι η πτώση της θερμοκρασίας τόσο πιο εκτεταμένες είναι οι ζημιές, ενώ βαθμιαία ψύξη επηρεάζει τα φυτά ανάλογα με την τελική θερμοκρασία που θα δείξει το θερμόμετρο.

    Η βασικότερη παράμετρος που πρέπει να λαμβάνουν υπόψη όσοι σκοπεύουν να εγκαταστήσουν μια φυτεία είναι η επιλογή είδους και ποικιλίας. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν είδη φυτών με διαφορετικό βαθμό ανθεκτικότητας στον παγετό, ενώ εντός του ίδιου είδους καλλιέργειας υφίστανται διαβαθμίσεις στην αντίδραση των φυτών στο φαινόμενο.
    Οι διαφοροποιήσεις των γονότυπων οφείλονται σε διαφορές στη μορφή, την ανατομία και φυσιολογία αυτών. Ας εξετάσουμε κάποια χαρακτηριστικά που συνδέονται με την αντοχή στον παγετό:
    Καλλιέργειες που εκτίθενται σε παγετό για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των 24 ωρών διατρέχουν ολοένα και μεγαλύτερο κίνδυνο καταστροφών, ενώ υπάρχει πιθανότητα να μην συμβεί σημαντική ζημιά σε συντομότερους παγετούς. Αν μετά την παρέλευση του παγετού επικρατήσουν αμέσως υψηλές θερμοκρασίες τότε οι βλάβες στα φυτά αναμένεται να είναι εντονότερες, διότι η απότομη τήξη των παγωμένων ιστών θα οδηγήσει σε έξοδο των χυμών και σπάσιμο των κυτταρικών μεμβρανών. Τέλος, οι καλλιέργειες αντιμετωπίζουν το φαινόμενο με διαφορετικό τρόπο, διαφοροποιούμενες ανά είδος και ποικιλία. Η διαφοροποίηση αυτή κατατάσσει τα φυτά σε ανθεκτικά και ευαίσθητα στον παγετό.

  • Τρόπος ανάπτυξης: τα είδη και οι ποικιλίες που έχουν έρπουσα ανάπτυξη είναι πιο ανθεκτικά σε σχέση με φυτά όρθιας ανάπτυξης.
  • Ρυθμός ανάπτυξης: ταχείας ανάπτυξης καλλιέργειες είναι πιο ευπαθείς στον παγετό.
  • Η σύσταση του κυτταρικού χυμού: υψηλή περιεκτικότητα σε σάκχαρα σχετίζεται με αντοχή στον παγετό, διότι μειώνεται σημαντικά η θερμοκρασία στην οποία κρυσταλλοποιείται το κύτταρο.
  • Στάδιο ανάπτυξης καλλιέργειας: υπάρχουν στάδια ανάπτυξης πιο ευπαθή από άλλα. Ιδιαίτερα, η ζημιά στη φάση της άνθησης πολλών καλλιεργούμενων φυτών οφείλεται στην παρουσία των ανθέων που είναι πολύ ευαίσθητα όργανα.

      Η αντιμετώπιση των χαμηλών θερμοκρασιών αποτελεί ένα σημαντικό κεφάλαιο για τη γεωργία της χώρας μας, διότι προκαλούνται σοβαρότατες ζημιές κάθε χρόνο. Τα μέτρα που είναι δυνατόν να ληφθούν διακρίνονται σε άμεσα και έμμεσα.
      Στα άμεσα μέτρα περιλαμβάνονται επενδύσεις υψηλού κόστους, που η χρήση τους δικαιολογείται σε σχέση το προσδοκώμενο οικονομικό αποτέλεσμα από την καλλιέργεια. Τέτοιες μέθοδοι είναι η χρήση ανεμομεικτών, τεχνητής βροχής και αντιπαγετικών θερμαστρών, καθώς και το σκέπασμα των φυτειών.
      Οι έμμεσες μέθοδοι αναφέρονται σε παρεμβάσεις στη φυσιολογία (σκληραγώγηση φυτών), στη βελτίωση των φυτών αλλά και σε καλλιεργητικές τεχνικές, στις οποίες θα δώσουμε μεγαλύτερη έμφαση.
      Ο καλλιεργητής πρέπει να εφαρμόζει κατάλληλα τις παρακάτω καλλιεργητικές αρχές ώστε να αυξήσει την αντοχή της καλλιέργειάς του στον παγετό:
    • Εποχή σποράς: η σπορά πρέπει να προγραμματίζεται υπό τη λογική της αποφυγής έκθεσης των φυτών στις χαμηλές θερμοκρασίες όταν αυτά βρίσκονται σε ευαίσθητο στάδιο ανάπτυξης.
    • Βάθος σποράς: γενικά όσο αυξάνει το βάθος της σποράς τόσο περισσότερο αργεί το φυτώριο να εξέλθει στην επιφάνεια του εδάφους, μειώνοντας την ευρωστία τους και επομένως την αντοχή τους στον παγετό.
    • Λίπανση: Επάρκεια στα βασικά μακροθρεπτικά στοιχεία (άζωτο, φωσφόρος, κάλιο) αυξάνει την ανθεκτικότητα στον παγετό. Υπερβολική αζωτούχος λίπανση στα πρώτα στάδια ανάπτυξης των φυτών αυξάνει την ευπάθεια τον φυτών!
    • Εδαφική υγρασία: υπερβολικό νερό στο έδαφος αυξάνει την υδατοπεριεκτικότητα των νεαρών φυτών άρα και την ευαισθησία τους στις χαμηλές θερμοκρασίες. Έλλειψη νερού κατά τη σπορά καθυστερεί την ανάδυση των φυτωρίων και αυξάνει την πιθανότητα ζημιών από παγετό.
    • Κάλυψη εδάφους με φυτικά υπολείμματα: φαίνεται ότι υπάρχει στενή σχέση μεταξύ της επίστρωσης και της αντοχής των καλλιεργειών σε πολύ ψυχρές συνθήκες.
πηγή : Ανδρέας Παπασταύρου
                Γεωπόνος PhD
             www.agronomist.gr

Ας δούμε και ποια φυτά είναι ευαίσθητα στον παγετό και πια πιο ανθεκτικά...


  • Λαχανικά, φυτά που καλλιεργούνται καλοκαιρινούς μήνες π.χ. ντομάτα, αγγούρι, πιπεριά, μελιτζάνα, κολοκύθι, στην περίοδο παγετού τα έχουμε χάσει...
  • Πατάτα, ο κίνδυνός της μόνο ο πρώιμος παγετός το φθινόπωρο.
  • Μαρούλι, ανθεκτικό, αν το έχουμε σκεπάσει...
  • Λάχανα, μπρόκολα, κουνουπίδια, επίσης το ίδιο.
  • Τα εσπεριδοειδή, δυστυχώς, ο μεγάλος τους εχθρός ο παγετός...
  • Τα περισσότερα αρωματικά, π.χ. ρίγανη, θυμάρι, δεντρολίβανο, ανθεκτικότατα.
  • Μηλιές, αχλαδιές, κερασιές, ανθεκτικά.
  • Ροδακινιές, ανθεκτικές, ο μόνος κίνδυνος στην περίοδο της άνθησης...
  • Τριανταφυλλιές, κλασσικά κυπαρίσσια, κυπαρίσσι Λέυλαντ, ανθεκτικά.


εδώ...για Συνέχεια!

15 Δεκεμβρίου 2016

Κυπαρίσσι Λέιλαντ








Ένα από τα πιο όμορφα καλλωπιστικά φυτά για κήπους και όχι μόνο..., αφού πολλοί το χρησιμοποιούν και ως προστατευτικό εμπόδιο για φράκτες...
Και λόγω ημερών, είναι και πολύ όμορφο πάντα τέτοια... εποχή στολισμένο με λαμπιόνια!!!
Το παρακάτω άρθρο το είδα μπροστά μου και σας το παρουσιάζω : 



Το κυπαρίσσι Λέιλαντ (Cuprocyparis leylandii ή Chamaecyparis leylandii, οικ. Cupressaceae) αποτελεί το αγαπημένο φυτό πολλών σχεδιαστών κήπων. Πολλές φορές η τοποθέτηση ενός φυτού στον κήπο βασίζεται σε παράγοντες άσχετους με τη σημασία και τα χαρακτηριστικά του ίδιου του φυτού. Τέτοιοι παράγοντες, που συνήθως επιβάλλονται από πελάτες ή άγνοια είναι η μόδα, η διαθεσιμότητα στο φυτώριο και συναισθηματικοί λόγοι. Η σωστή όμως επιλογή πρέπει να εδράζεται σε καλή γνώση των χαρακτηριστικών του φυτού, σε σχέση με το σχέδιο που έχει εκπονηθεί νωρίτερα από τον αρχιτέκτονα τοπίου.

Στο παραπάνω πλαίσιο θα αναλύσουμε τα χαρακτηριστικά του Λέιλαντ.

Το κυπαρίσσι Λέιλαντ είναι ένα ταχέως αναπτυσσόμενο αειθαλές υβρίδιο, με περίγραμμα σε σχήμα φλόγας, που φτάνει σε ύψος 35 μέτρων. Τα φύλλα είναι μικρά, σκούρου πράσινου χρώματος που διατάσσονται σε επίπεδα κλαδιά. Επιπλέον, το φύλλωμα ενοχοποιείται για δερματικούς ερεθισμούς, ιδιαίτερα σε ευαίσθητα άτομα.
Η καλλωπιστική αξία του φυτού εδράζεται αποκλειστικά στο πράσινο φύλλωμά του, καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου στον κήπο.

Εδαφοκλιματικές απαιτήσεις...

Το λέιλαντ αναπτύσσεται σε εδάφη που στραγγίζουν επαρκώς, χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις σε μηχανική σύσταση και οξύτητα. Ως προς την έκθεση στον ήλιο είναι δυνατόν να τοποθετηθεί σε ηλιαζόμενα ή μερικώς σκιαζόμενα σημεία του κήπου, χωρίς να επηρεαστεί η ομαλή ανάπτυξή του.

Καλλιεργητικά στοιχεία...

Το φυτό πολλαπλασιάζεται με ημιξυλώδη μοσχεύματα. Το κλάδεμά του πρέπει να περιορίζεται σε διορθωτικές παρεμβάσεις στα νεαρά βλαστάρια, ώστε να διατηρηθεί το επιδιωκόμενο σχήμα του φυτού. Αν κλαδέψουμε ξυλώδη μέρη του φυτού αυτά δεν αναμένεται να βλαστήσει εκ νέου. Η περίοδος κλαδέματος είναι από Νοέμβριο μέχρι Μάρτιο, με προτιμητέο χρονικό σημείο το τέλος Φεβρουαρίου.

Μέγεθος...

Σημαντικά για τον υπολογισμό των αποστάσεων φύτευσης, αλλά και για την τήρηση της αρχής της αναλογίας στο σχεδιασμό του κήπου είναι τα εκτιμώμενα τελικά μεγέθη του φυτού. Σε ευνοϊκές συνθήκες ανάπτυξης το τελικό ύψος μπορεί να ξεπεράσει τα 12 μέτρα και να αγγίξει τα 35μ. Το τελικό ύψος επιτυγχάνεται σε χρόνο που κυμαίνεται από 10 έως 20 χρόνια. Αντίστοιχα, το τελικό άνοιγμα του λέιλαντ κυμαίνεται από 2,5 μέχρι 4 μέτρα.

Εχθροί και ασθένειες...

Οι αφίδες και τα κοκκοειδή θεωρούνται οι σημαντικότεροι εντομολογικοί εχθροί, ενώ το έλκος και η φυτόφθορα αποτελούν τις κυριότερες μυκητολογικές προσβολές.

Χρήσεις στην κηποτεχνία...

Για φυτικούς φράκτες, εστίαση και ως αρχιτεκτονικό στοιχείο στον κήπο.
εδώ...για Συνέχεια!

25 Νοεμβρίου 2016

Το μικρόβιο που σκοτώνει την ελιά

Δυστυχώς, φέτος, η Ελλάδα θα πει το λάδι, λαδάκι...
Και πιθανόν και του χρόνου και το μεθεπόμενο και πάει λέγοντας... και ειδικά αν δεν παρθούν και μέτρα και δεν υπάρχει και ενημέρωση...

Γιατί να φτάσουμε όμως, μέχρι εδώ;



Αφού κάποιοι ειδικοί κρούανε το καμπανάκι του κινδύνου ως προς την πολιτεία, αλλά και ως προς τους επιστήμονες (γεωπόνους).
Γνωρίζαμε μέσω των εκτενών αναφορών του ελληνικού τύπου από πέρυσι τέτοια περίοδο για το μικρόβιο που έχει χτυπήσει τους Ιταλικούς ελαιώνες, αλλά και της Ισπανίας για να πάρουμε τα μέτρα μας ως χώρα...
Φωνή Βοώντος, όμως...
Και φτάσαμε στο δια ταύτα..., όπου φέτος, Πελοπόννησος, Εύβοια, Αττική και Επτάνησα έχουν χτυπηθεί από τη συγκεκριμένη αρρώστια.
Η αρρώστια αυτή ονομάζεται ανθράκωση της ελιάς και το μικρόβιο ή μύκητας το οποίο είναι αποτέλεσμα της αρρώστιας, γλοιοσπόριο.


Η παραπάνω φωτογραφία που βλέπετε είναι ώριμος καρπός Καλαμών, σύμφωνα με τον κύριο Ξεσγίγγη, οι δικοί του ελαιώνες είναι της συγκεκριμένης ποικιλίας και χτυπήθηκαν κατά τη φάση της ωρίμανσης της ελιάς...
Αυτό μπορεί να συμβαίνει, διότι ο συγκεκριμένος καρπός, μεγάλος και έχει σάρκα.
Απλά, εδώ, να επισημάνω τη δική μου μαρτυρία από ελαιώνες φέτος το καλοκαίρι στην Ν. Εύβοια και την Κεφαλλονιά, κορωνέικη ποικιλία, ο καρπός ήταν ίδιος με τη φωτογραφία, σάρκα και κουκούτσι ένα πράμα, κατά τη φάση του δεσίματος του καρπού, μία πέτρα, αυτό εδώ μπορεί να συνέβαινε λόγω μικρού μεγέθους του καρπού της συγκεκριμένης ποικιλίας (κορωνέικη).
Αυτό που παρατήρησα ήταν η άγνοια του φαινομένου, ειδικά στη Ν. Εύβοια το απέδιδαν στην ανομβρία που επικρατούσε στην περιοχή για μήνες...
Και επειδή εγώ δεν έχω ιδιαίτερες γνώσεις με τα αγροτικά, αλλά επειδή τα χόμπυ μου ίσως, να είναι κάπως ιδιόμορφα και διαβάζω..., θα ήθελα να διαβάσετε την πηγή, απ' όπου παρακινήθηκα να γράψω τις λίγες αυτές αράδες...

Και σας παρακαλώ πολύ να ενημερώσετε όλους τους φίλους σας που έχουν έστω και λίγα δέντρα ελιάς για να προλάβουν το κακό πριν τους βρει...

Η γιατρειά σύμφωνα με τον κο Ξεσφίγγη είναι, γεωργικός ασβέστης σε σκόνη, 4-5 κιλά σε κάθε ρίζα συν λίγα γραμμάρια βόριο.

Και ένα κακό που έχουμε ως λαός..., είναι ό,τι τα ξέρουμε όλα..., τουλάχιστον σε κάποια θέματα, ας συμβουλευόμαστε και άλλους που γνωρίζουν κάτι παραπάνω από εμάς... και αγωνίζονται συνεχώς... στη ζωή τους!

πηγή : Βασίλειος Ξεσφίγγης
             Μελισσοκόμος
 www.melissocosmos.com/2016/10/blog-post_17.html
και οι φωτογραφίες του κου Ξεσφίγγη Β.

εδώ...για Συνέχεια!

02 Οκτωβρίου 2016

Καλλιεργούμε Δεντρολίβανο...

Μία ακόμη σχετικά εύκολη καλλιέργεια, χωρίς πολλές πολλές απαιτήσεις...
ορθοκλάδη
Σίγουρα, το έχουμε συναντήσει σε αυλές σε χωριά, σε πλαγιές και βραχώδεις, όχι σε μεγάλα υψόμετρα όμως, αλλά και στα μπαλκόνια στην πόλη...
Αρωματικό φυτό τόσο στη μαγειρική, όσο και στη φαρμακευτική και αρωματοποιία...
Και όπως είπαμε επειδή είναι και εύκολο, βάλτε το στο μπαλκόνι σας, για να το έχετε όποτε το χρειάζεστε, ειδικά όταν μαγειρεύετε ψητά κρέατα, ή δημιουργείτε κάποια γλυκόξινη σάλτσα. Το άρωμα του είναι μεθυστικό...

Φυτό για όλες τις καιρικές συνθήκες, καλό όμως είναι, να μην καλλιεργείται σε υψόμετρα άνω των 600μ., όχι πως δεν μπορεί να γίνει..., αλλά χάνει στις αρωματικές του ιδιότητες...
Αγαπάει τον ήλιο.
Υπάρχουν δύο ποικιλίες, αυτός που απλώνεται (πλαγιοκλάδη) και τον όρθιο (ορθοκλάδη).
Για τη μαγειρική μου έχουν προτείνει τον όρθιο...

πλαγιοκλάδη
Φυτεύεται και πολλαπλασιάζεται με σπόρο, μόσχευμα και παραφυάδα.
Προσωπικά με μόσχευμα  γνωρίζω τη διαδικασία...
Άνοιξη ή Φθινόπωρο κόβεις γύρω στα 12-15εκ. από τα επάνω τρυφερά μέρη του φυτού.
Πάντα προτείνω το Φθινόπωρο προσωπικά, λόγω πιο υγρού καιρού.


Καθαρίζεις γύρω στα 3-5 εκ. από τα φύλλα του και το φυτεύεις σε γλαστράκι.
Εκεί που έχεις καθαρίσει τα κλωναράκια του (βελονίτσες) και το βάλεις στο χώμα, εκεί θα αναπτυχθούν οι ρίζες τους, επιτυχία γύρω στο 70%, παλαιότερα υπήρχε μία ορμόνη ριζοβολίας, όπου πριν το βάλεις στο χώμα, το μούσκευες το μόσχευμα και το βούταγες στην ορμόνη αυτή... και το αποτέλεσμα πάνω από 90%.



Σήμερα, η ορμόνη αυτή έχει απαγορευτεί από την Ε.Ε. αν και νομίζω πρόκειται μόνο για τους ιδιώτες, οι επαγγελματίες - γεωπόνοι τη βρίσκουν ακόμη και πολλαπλασιάζουν.

Το χώμα τους πρέπει να αποστραγγίζεται πολύ καλά.
Οι ανάγκες του σε πότισμα είναι μικρές, το βλέπεις στεγνό, τότε το ποτίζεις.
Για τις καλλιέργειες, όταν εγκαταστήσεις τα μοσχεύματα - νεαρά βλαστάρια στο χωράφι, τα ποτίζεις... πιο συχνά, διότι πρέπει ν' αναπτυχθεί το ριζικό τους σύστημα.

Για τη συγκομιδή, συλλέγουμε τις φούντες του από επάνω, ώστε πιο τρυφερά για το φαγητό μας, αλλά βοηθάμε και το φυτό μας να φουντώσει πιο εύκολα...

Από ασθένειες μόνο τα ζιζάνια είναι επιβλαβή, οπότε ξεχορταριάζουμε συχνά...


εδώ...για Συνέχεια!

11 Σεπτεμβρίου 2016

Καλλιεργούμε Ρίγανη και η Συγκομιδή της

Από τ' αγαπημένα μου καρυκεύματα στο φαγητό, τη χρησιμοποιώ σχεδόν παντού, ακόμη και σε σούπες...
Η μυρωδιά της έντονη και ευωδιαστή αν και υποσκελίζεται από το θυμάρι, εγώ την προτιμώ όμως...!!!


Σαν καλλιέργεια είναι από τις πιο εύκολες, ξερική και δεν έχει πολλές απαιτήσεις...
Μπορεί να ευδοκιμήσει... σε μεγάλη ποικιλία εδαφών με εξαίρεση τα αργιλώδη και τα αμμώδη.
Συνήθως, προτιμάει τα πετρώδη και ορεινά γι' αυτό το λόγο η βουνίσια ρίγανη και αν είναι και κοντά και σε θάλασσα (νησιά) είναι ακόμη πιο ευωδιαστή από τη ρίγανη της ηπειρωτικής Ελλάδας.

Η καλύτερή της εποχή είναι τώρα το φθινόπωρο και ειδικά μετά τις πρώτες βροχές.
Πολλαπλασιάζεται είτε με σπόρο είτε με παραφυάδα. Προτιμότερος, με παραφυάδες.
Αντίθετα, με τον σπόρο πρέπει να έχουμε ξεκινήσει τη σπορά στα ειδικά κουτάκια - σπορεία περίπου 30-40 ημέρες πριν την τελική τους μεταφύτευση στο χωράφι...
Επίπονος τρόπος, διότι ο σπόρος της ρίγανης μικροσκοπικός και επιτυχία το πολύ 60%.
Οι αποστάσει ανά φυτό και οι γραμμές φύτευσης από 45εκ - 90εκ., εγώ προσωπικά θα σας συνιστούσα και μέτρο, απλώνεται πολύ η ρίγανη με την πάροδο του χρόνου και αυτό είναι θετικό.
Το ύψος του φυτού φτάνει μέχρι 90εκ.
Σε περιόδους παρατεταμένης ξηρασίας την ποτίζουμε με μέτρο..., όσο πιο πολύ την ποτίζουμε..., χάνει το άρωμά της.
Ανθίζει από τέλη Μαΐου μέχρι αρχές Αυγούστου ανάλογα την περιοχή και τις κλιματολογικές συνθήκες της κάθε περιοχής, τα άνθη της έχουν ροζ προς μωβ και λευκό χρώμα.
Τα πρώτα άνθη σε κάθε φυτό, τ' αφήνουμε να αποξηρανθούν πάνω στο φυτό, όταν αποκτήσουν ένα μαύρο, σκούρο χρώμα τα κόβουμε, τα τρίβουμε και αποκτούμε το σπόρο μας, κόκκος πιο μικρός και από την άμμο, χρώματος μαυροκαφέ για να το χρησιμοποιήσουμε για τον πολλαπλασιασμό των φυτών μας.
Αφού φυτέψουμε τα φυτά μας, προϊόν θα πάρουμε το δεύτερο χρόνο.


Η Συγκομιδή της...

Είπαμε και πιο πάνω ό,τι ανάλογα την περιοχή τη μαζεύουμε από τέλη Μαΐου μέχρι αρχές Αυγούστου.
Όταν τη μαζεύετε, την κόβετε 10-15 εκ. από το έδαφος.


Αν είστε τυχεροί και την ποτίσετε καλά μετά την πρώτη συγκομιδή της, μπορείτε να πάρετε και δεύτερη συγκομιδή το φθινόπωρο, ομιλούμε πάντα για την ήμερη ρίγανη...

Πριν την κόψουμε, τη βρέχουμε λίγο με νερό (ράντισμα) για να φύγουν οι πολλές σκόνες...
Την κόβουμε στο σημείο που προαναφέραμε, την κάνουμε ματσάκια και τα ματσάκια τα κρεμάμε σε δροσερό σκοτεινό μέρος μέχρι να αποξηρανθούν.


Όταν τα ματσάκια μας αποξηρανθούν, τα τρίβουμε στο χέρι.
Κατά το τρίψιμο το χέρι, μπορεί να μας διαφύγουν κάποια κλωναράκια, τα οποία τα ξαναπερνάμε στο χέρι για να τα καθαρίσουμε...


1 καλό ματσάκι μας δίνει 300-450 γρ. (ένα μέτριο βαζάκι) αποξηραμένο προϊόν.


Μη κάθεστε, Ξεκινήστε..., και κάτι ακόμη μην την αφήνετε να μεγαλώνει σε γλάστρα, θέλει γη, τώρα σε πρώτη φάση, μπορείτε να τη φυτέψετε σε γλάστρα, αλλά την άνοιξη υποχρεωτικά μεταφύτευση στη γη (χώμα).
Και όταν πρόκειται ν' αγοράσετε τα φυτά σας από το φυτώριο, δώστε την προσοχή σας στο άρωμα του φυτού, κόψτε ένα φυλλαράκι, μυρίστέ το και αν η μυρωδιά του είναι έντονη και ίδια με την άγρια, αγοράστέ τα χωρίς... φόβο!
Στην αγορά κυκλοφορούν ποικιλίες και ποικιλίες... 

πηγές : ίδιος
            κος Σιούλας Θ.
              Γεωπόνος Τ.Ε.
              wikipedia

εδώ...για Συνέχεια!

10 Απριλίου 2016

Καλλιεργούμε Αλόη

Αυτό το θαυματουργό φυτό, το οποίο έχει γίνει της μόδας τα τελευταία χρόνια και το συναντάς και σε μπαλκόνια στην πόλη πλέον...

Γενικά...

Η αλόη είναι ένα γένος το οποίο περιλαμβάνει πάνω από 500 είδη ανθοφόρων χυμωδών φυτών.
Το πιο ευρέως γνωστό είναι η βέρα (aloe vera) και ονομάζεται έτσι..., διότι αν και εξαφανισμένο από την άγρια φύση, καλλιεργείται ως το φυτό της αληθινής αλόης για φαρμακευτική χρήση, πιο σωστά σε παρα-φαρμακευτικά προϊόντα...
Το τζελ, αυτό το υγρό που βγάζει το εσωτερικό του φύλλου, χρησιμοποιείται ευρέως σε επούλωση πληγών, σε εγκαύματα και ως χυμός διαλυμένο σε νερό ή κάποιο φυσικό χυμό για τη δυσπεψία.
Γίνονται συνεχώς κλινικές μελέτες, αλλά ακόμη δεν έχουν επιβεβαιωθεί επιτυχώς πάνω στον ανθρώπινο οργανισμό. Σε κλινικές μελέτες ύστερα από έρευνα έχουν δείξει ότι στα ζώα αναστείλουν την ανάπτυξη όγκου, όπως και τη θεραπεία διαβήτη, αυτά τα προαναφερόμενα όμως έχουν επιβεβαιωθεί μόνο στους ζωικούς οργανισμούς, οπότε η έρευνα είναι σε πρώιμο στάδιο... και μη πιστεύετε τους διάφορους τυχαίους...
Επίσης, χρησιμοποιείται στη σαπωνοποιία ευρέως με ευεργετικά αποτελέσματα για την επιδερμίδα.

πηγή : wikipedia

Η καλλιέργειά της...

Τώρα σχετικά με την καλλιέργειά της σχετικά χωρίς πολλές απαιτήσεις...
Αντέχει για καιρό στην ξηρασία, γι αυτό τη συναντάμε και σε άνυδρα κλίματα (Αφρική), αλλά και ευπαθής σε παρατεταμένη μεγάλη παγωνιά.
Οι ρίζες της συγκρατούν νερό, γι αυτό και δεν αντιμετωπίζει πρόβλημα.
Το χειμώνα την ποτίζουμε μία - δύο φορές την εβδομάδα, δεκαήμερο, εναλλακτικά βλέπουμε την κατάσταση του χώματος και όχι πολύ νερό, διότι μπορεί να τη σαπίσουμε...
Αν κατά την καλοκαιρινή περίοδο την αφήσουμε χωρίς πολύ νερό, αν  ακουμπήσουμε τα φύλλα της με δύναμη, μπορεί να θρυμματίσουμε από τον κορμό (ξερή...).
Αντίθετα, αν δούμε τα φύλλα της να καφετίζουν κατά την καλοκαιρινή περίοδο, είναι λόγω υπερβολικής ζέστης και έκθεση στον ήλιο, οπότε την ποτίζουμε πιο συχνά και με μέτρο το νερό...
Το φθινόπωρο τα φύλλα ξαναπρασινίζουν και πετούν και νέα προς τα πάνω.

Πολλαπλασιασμός της Αλόης...

Μόνο με παραφυάδες.
Μικροί και λεπτοί κορμοί αλόης που ξεπετάγονται από την περιοχή της ρίζας (κεντρικός κορμός).

Τα κόβουμε μ' ένα μαχαιράκι σύριζα από τον κεντρικό κορμό και τα φυτεύουμε σε μικρό γλαστράκι ή κατευθείαν στο έδαφος.
Θα μου πείτε μέχρι ποιό ύψος το φυτεύουμε στο χώμα;
Όταν το πάρετε στα χέρια σας θα παρατηρήσετε δύο πράματα και ανάλογα το μέγεθος της παραφυάδας...

Αν είναι πολύ μικρό, θα το φυτέψετε στο χώμα μέχρι να ξεπηδούν πάνω από το χώμα τα φυλλαράκια.
Αν είναι μεγαλύτερη η παραφυάδα, ο κορμός από την κάτω άκρη του είναι πιο άσπρος μέχρι στο σημείο που πρασινίζει και αρχίζουν τα φύλλα, φυτεύετε στο χώμα, όλο τον κορμό που ασπρίζει.

Οι ειδικοί στο σπορ υποστηρίζουν ως καλύτερη εποχή για την καλλιέργειά της την περίοδο Μάρτη - Ιούνη.
Προσωπικά, έχω αντίθετη άποψη, Σεπτέμβριος - Νοέμβριος πιο υγρή περίοδος, οπότε η παραφυάδα δένει και αναπτύσσεται πιο γρήγορα...
Και κατά την καλοκαιρινή περίοδο με τις μεγάλες θερμοκρασίες, νεράκι και δύο φορές την εβδομάδα...

Να ευχαριστήσω θερμά το φίλο - γεωπόνο κο Θ. Σιούλα για την ευγενική παραχώρηση δύο φυτών αλόης (ένα baby και ένα μικρό) με τα οποία με ανάγκασε ν' ασχοληθώ... με το σπορ!






εδώ...για Συνέχεια!

23 Φεβρουαρίου 2016

Να μάθουμε... να Καλλιεργούμε στο μπαλκόνι μας

Και να γεμίζουμε τον ελεύθερο μας χρόνο...
Αλήθεια, μπορούμε να καλλιεργούμε στο μπαλκόνι μας;
Και αν ναι..., τί φυτά ή  τί λαχανικά μπορούμε;

Αλήθεια πως θα σας φαινόταν η ιδέα να μην αγοράζετε από τη λαϊκή αγορά ή τα μεγάλα σούπερ μάρκετ, αλλά ό,τι ώρα θέλετε..., να βγαίνετε στο μπαλκόνι σας και να κόβετε από δυο - τρία βλασταράκια και να τα χρησιμοποιείτε απευθείας στο φαγητό σας!

Οπότε για αρχή, θα μυηθούμε σε εύκολα μυρωδικά (εύκολα, ο τρόπος... του λέγειν, διότι θέλουν υπομονή...).

Μαϊντανός και σέλινο...

Δύο μυρωδικά που κάνουν θραύση στην κουζίνα και αν είναι και δικά σας δίνουν άλλο... άρωμα στο πιάτο σας!
Αν ασχοληθείτε με το σπορ..., κόψτε ένα βλασταράκι δικό σας και σύγκρινε το με αυτό που έχετε αγοράσει από το μανάβη ή την λαϊκή!

Σέλινο, το βασικό συστατικό του πατροπαράδοτου πιάτου μας, της φασολάδας.
Γνωστό από αρχαιοτάτων χρόνων...
Μικροσκοπικοί σπόροι, οι οποίοι
φυτεύονται απευθείας στο χώμα, όχι σε βάθος, αλλά επιφανειακά και μετά σκαλίζουμε λίγο το χώμα,


ώστε να ανακατευθούν οι σπόροι.


Θέλει ήλιο και πότισμα μέτριο...
Το χώμα πρέπει να κρατά την υγρασία, όχι όμως αρκετά μουσκεμένο...
Στην αρχή, τους σπόρους μέχρι να αναπτυχθούν (φυτρώσουν) δεν τους ποτίζουμε με λάστιχο ή ποτιστήρι, διότι το πολύ νερό τους πνίγει, αλλά μ' ένα μπουκαλάκι από νερό ή αναψυκτικού και έχοντας κάνει περιμετρικά στο καπάκι του, τρυπούλες με μία καρφίτσα. Δηλ., απλά να υγραίνουμε το χώμα...



Διετές φυτό και πάντα κόβουμε τα εξωτερικά βλαστάρια, ώστε για να μπορεί να συνεχίζει ν' αναπτύσσεται.
Φτάνει μέχρι 90 εκ. ύψος.

Ποικιλίες σέλινου...


  • Η σελινόριζα
  • Σέλερι
  • Σέλινο, το γνωστό σε εμάς...


Το σέλινο γίνεται επίσης και τουρσί με ιδιαίτερη χαρακτηριστική και έντονη γεύση.

Μαϊντανός, το μυρωδικό που συνοδεύει τα περισσότερα από τα ελληνικά λαδερά φαγητά.
Ισχύουν ως προς την καλλιέργειά του τα ίδια με το σέλινο, με τη διαφορά ότι ο μαϊντανός μπορεί να φυτευτεί από Φλεβάρη μέχρι το φθινόπωρο και πάντα ανάλογα με τις κλιματολογικές συνθήκες της περιοχής, ενώ το σέλινο Μάρτη και Απρίλη σύμφωνα με τους ειδικούς...
Εδώ μία παρατήρηση, εγώ το φύτεψα γύρω τέλη Μαΐου και είχα θετικά αποτελέσματα...
Σαν ερασιτέχνης, ολίγον πειραματίζομαι...



Πάντως και τα δύο χρειάζονται υπομονή..., διότι αναπτύσσονται αργά, ο μαϊντανός με μεγαλύτερη καθυστέρηση σε σχέση με το σέλινο.
Το μεν σέλινο στις πρώτες 15-20 ημέρες θα το δείτε να ξεμυτίζει από το χώμα, ο δε μαϊντανός μπορεί και μήνα.

Μπορείτε να τα έχετε σε ξεχωριστές γλάστρες, αλλά και μαζί.
Εγώ μαζί τα έβαλα, χώρισα τη μία περιοχή της γλάστρα σε σέλινο και την άλλη μισή σε μαϊντανό.
Για καλύτερα αποτελέσματα όμως, καλό είναι να τα φυτέψετε ξεχωριστά...

πηγή : ο ίδιος,
         wikipedia

εδώ μπορείτε να διαβάσετε για τον άνηθο σε γλάστρα
εδώ...για Συνέχεια!

27 Μαΐου 2015

Ηλεκτρονική βάση δεδομένων για τα βιολογικά προϊόντα

Στόχος του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων ήταν να θεσπιστεί και να τεθεί σε εφαρμογή από τον Μάρτιο που μας πέρασε... Ηλεκτρονική Βάση Δεδομένων (ΗΒΔ) για όλες τις επιχειρήσεις και τους παραγωγούς που δραστηριοποιούνται στα βιολογικά προϊόντα, σύμφωνα με Υπουργική Απόφαση.


Οι οργανισμοί Ελέγχου και Πιστοποίησης θα πρέπει εντός 5 ημερών να εγγράφουν κάθε νέα συνεργαζόμενη επιχείρηση ή παραγωγό βιολογικών προϊόντων στην ΗΒΔ, ενώ στις ήδη συμβεβλημένες με αυτούς επιχειρήσεις, έχουν προθεσμία και υποχρέωση να τις εγγράψουν έως το Μάρτιο που μας πέρασε...
Η απόφαση αφορά όλες τις επιχειρήσεις που είναι ενταγμένες στο σύστημα ελέγχου του Καν. (ΕΚ) 834/2007 και συμμετέχει στις δραστηριότητες οποιουδήποτε σταδίου παραγωγής, παρασκευής και διανομής των βιολογικών προϊόντων.
Αρμόδιες Αρχές για την ορθή εφαρμογή της Απόφασης ορίζονται :

Η Διεύθυνση Πληροφορικής του συγκεκριμένου Υπουργείου ορίζεται ως αρμόδια :


  • για τη δημιουργία και τη διαχείριση της ΗΒΔ και την ανάρτησή της στην ιστοσελίδα του Υπουργείου
  • για τις διορθώσεις των στοιχείων στις εγγραφές της ΗΒΔ, κατόπιν έγγραφης και τεκμηριωμένης εισήγησης της Διεύθυνσης Βιολογικής Γεωργίας του Υπουργείου
Ο Ελληνικός Γεωργικός Οργανισμός "Δήμητρα" ορίζεται ως αρμόδια αρχή για την επαλήθευση της ορθής καταχώρισης των δεδομένων εκ μέρους των Οργανισμών Ελέγχου και Πιστοποίησης .

Ο κατά περίπτωση Οργανισμός Ελέγχου και Πιστοποίησης προϊόντων βιολογικής γεωργίας ορίζεται ως αρμόδιος φορέας για την εισαγωγή, τη συνεχή και άμεση επικαιροποίηση, καθώς και για την εξασφάλιση της ορθότητας και πληρότητας όλων των καταχωριζόμενων στοιχείων στην ΗΒΔ.

πηγή : εφημ. Παραγωγή
           της από 3/1/2015

Δυστυχώς, η βάση αυτή δεν είναι ενημερωμένη τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή που αναδημοσιεύεται το συγκεκριμένο άρθρο...
εδώ...για Συνέχεια!

01 Μαΐου 2015

Βιολογικές καλλιέργειες από τη... φύση τους

Έχετε προσπαθήσει ποτέ να καλλιεργήσετε χωρίς να χρησιμοποιήσετε συμβατικό λίπασμα ή τουλάχιστον κοπριά;
Το αποτέλεσμα μονάχα... αποτυχία και μάταιος ο κόπος και η προσπάθεια...
Αν και πάλι μόνο κοπριά να χρησιμοποιήσετε, το αποτέλεσμα δεν είναι και πάλι σίγουρο ότι θα στεφθεί από επιτυχία...

Δυστυχώς, οι σύγχρονες μορφές εντατικής καλλιέργειας επιβάλλουν τη χρήση εκτεταμένων χημικών λιπασμάτων καθώς και φυτοφαρμάκων, προκειμένου να αντιμετωπιστούν επιτυχώς τόσο η φυσική εξάντληση του εδάφους όσο και η εκτεταμένη παρουσία ασθενειών και ζιζανίων.
Βέβαια, με τη χρήση χημικών λιπασμάτων, έχουμε τη βαθμιαία υποβάθμιση των εδαφών και μόλυνση των υπογείων υδροφόρων οριζόντων, ενώ με τη χρήση φυτοφαρμάκων πετυχαίνουμε μονάχα... σοβαρούς κινδύνους για την υγεία τόσο των καλλιεργητών, όσο και των καταναλωτών, αφού οι ουσίες αυτές έχουν μεγάλη τοξικότητα με αποτέλεσμα να μπαίνουν στην τροφική αλυσίδα και να επιβαρύνουν τον ανθρώπινο οργανισμό.

Λύση, βέβαια στο πρόβλημα θα μπορούσε να δώσει η βιολογική καλλιέργεια, αλλά προσκρούει σε δύο βασικά μειονεκτήματα :


  •                          απόδοση σε σχέση με τις συμβατικές καλλιέργειες
  •                          αυξημένο κόστος 


Σε αντίθεση όμως με όλα τα παραπάνω, η φύση έχει προνοήσει να υπάρχουν καλλιέργειες, οι οποίες είτε καλλιεργηθούν συμβατικά, είτε βιολογικά, έχουν ακριβώς την ίδια απόδοση.
Οι καλλιέργειες αυτές δεν προβάλλονται εύκολα από εχθρούς ή ασθένειες, ευδοκιμούν σε φτωχά ή άγονα εδάφη, ενώ δεν χρειάζονται καν λίπανση...

Οι καλλιέργειες αυτές είναι :                                                
  •  αρώνια                                                 
  •  κρανιά                                                 
  •  αγριοaγκινάρα (ενεργειακό φυτό)                                              
  •  σίκαλη                                                 
  •  σουσάμι


 
Aρώνια......

Φυλλοβόλος θάμνος, ο οποίος μπορεί να ζήσει 100 χρόνια.
Ιδιαίτερα ανθεκτικός στις ασθένειες, αλλά και στον παγετό.
Ο μόνος του εχθρός τα πουλιά και τα ζώα όταν καρποφορεί.
Αναπτύσσεται σε άγονα ή ακαλλιέργητα χωράφια, ενώ δείχνει μία ελαφρά προτίμηση σε ελαφρά εδάφη, χωρίς όμως αυτό να είναι δεσμευτικό...

Κρανιά...

Ένα ανθεκτικό φυτό. Μπορεί να καλλιεργηθεί σε όλους τους τύπους των εδαφών, ενώ δεν είναι απαιτητικό σε νερό.
Αναπτύσσεται σε υψόμετρο από 300 - 800 μέτρα.
Αντέχει και σε θερμοκρασίες έως -30 βαθμούς Κελσίου.
Δεν προσβάλλεται ιδιαιτέρως από ασθένειες και εχθρούς.
Πρόσφατα επιδοτείται μέσω ειδικών προγραμμάτων βελτίωσης.

Αγριοαγκινάρα......

Ενεργειακό φυτό, χρησιμοποιείται για την παραγωγή βιοαιθανόλης. (μπορείτε να διαβάσετε και εδώ).
Δεν προσβάλλεται από ασθένειες και ζιζάνια, αφού το ίδιο είναι ζιζάνιο.
Απαιτεί ελάχιστες καλλιεργητικές παρεμβάσεις.
Από τη στιγμή που καλλιεργηθεί δίνει παραγωγή για 7 - 12 χρόνια (πολυετές φυτό).
Δεν απαιτεί άρδευση, ούτε και λίπανση, αφού φυτεύεται και στα πιο άγονα πετρώδη ή δύσβατα εδάφη.

Σίκαλη...

Σε σχέση με τα υπόλοιπα σιτηρά, διαθέτει ισχυρό ανθεκτικό ριζικό σύστημα, οπότε κατάλληλο φυτό για φτωχά, όξινα και άγονα εδάφη.
Πολύ μικρές ανάγκες σε νερό.
Αντέχει σε χαμηλές θερμοκρασίες.
Ανθεκτική στα ζιζάνια.
Λόγω του μικρού βιολογικού της κύκλου δε χρειάζεται φυτοφάρμακα.

Σουσάμι...

Ανθεκτικό στη ξηρασία.
Αποδίδει ικανοποιητικά ακόμα και όταν χρησιμοποιεί το αποθηκευμένο νερό.
Το εύρος των εδαφών που καλλιεργείται είναι μεγάλο, ενώ καλλιεργείται και σε  ψυχρότερες περιοχές ως καλοκαιρινή καλλιέργεια.
Αναπτύσσεται σε υψόμετρο μέχρι 1500 μέτρα.
Μικρή λίπανση. 
Απαιτεί 1-2 σκαλίσματα στα πρώτα στάδια του φυτού για να αφαιρεθούν τα ζιζάνια.
Δεν προσβάλλεται ιδιαιτέρως από ασθένειες.

Άρα η ελληνική γεωργία μπορεί να είναι απλή, ανέξοδη και αποδοτική. Αυτό που χρειάζεται είναι η γνώση, η προσοχή στις επιλογές και βέβαια η αποφασιστικότητα.

πηγή : Ν. Παπαδόπουλος
  Επιστημονικός συνεργάτης και Εκπαιδευτής 
              της Ελληνικής Γεωργίας
             www.ellinikigeorgia.gr

εφημ. Παραγωγή
της από 14/3/2015

                                
εδώ...για Συνέχεια!
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...