Βόλτα στη Σκάλα Αταλάντης

Μία από τις ηλιόλουστες Κυριακές του Φλεβάρη που μας πέρασε..., ξεκινήσαμε για μία μεσημεριανή βόλτα προς την Τραγάνα Φθιώτιδος, για την Τραγάνα, μπορείτε να διαβάσετε  εδώ... μιας και ο Αντωνάκης και η Ελενίτσα μας είχαν φάει να πάμε να περάσουμε μαζί το Σαββατοκύριακο στο κτήμα τους στην παραλία της Τραγάνας.
Εμείς όμως, επειδή αδυνατούμε για  εξορμήσεις το Σαββατοκύριακο λόγω οικογενειακών υποχρεώσεων..., το έτερον ήμισυ υποσχέθηκε στη φιλενάδα της ότι θα πάμε Κυριακή μεσημέρι...

Έτσι και έγινε...
Η σύζυγος την Κυριακή πρωί σηκώθηκε νωρίς, ετοίμασε το μεγάλο μας "μωρό", μου έφτιαξε και μία ελληνικούρα και κατά τις 11:30 ξεκινήσαμε...
Βγήκαμε στην Ε.Ο. Αθηνών Λαμίας και μετά από 140 χλμ περίπου, να 'μαστε στο κτήμα των φίλων μας.
Χαιρετούρες, φιλούμπες με τα παιδιά, η Ελενίτσα κατευθείαν τσιπουράκι με ότι καλούδια είχε η κοπέλα, όπου το μεράκι στην απλότητα τις περισσότερες φορές είναι και το καλύτερο...

Καλούδια από τον κήπο τους (λεμόνια, πορτοκάλια) και ξεκινάμε για βόλτα στη Σκάλα Αταλάντης.

Ένα πολύ απλό ψαροχώρι, όπου η ηρεμία  του σε κέρδιζε..., αν και το καλοκαίρι σφύζει από ζωή...

Έχει δύο τρία περιποιημένα ξενοδοχεία όπου σε κέρδιζαν από εξωτερική εμφάνιση, απ' ό,τι μάθαμε και καθαρά και οικονομικά και ένα ήσυχος μεγάλος παραλιακό δρόμος με φοίνικες.

Το παράλογο της συγκεκριμένης βόλτας είναι το να σκέφτεσαι..., πόσες φορές το έχεις διαβεί από έξω στη ζωή σου, αλλά ποτέ δεν είχες την ευκαιρία να παρεκκλίνεις της Ε.Ο. Αθηνών - Λαμίας, διότι οδηγούσες για άλλα μέρη...

Για φαγητό έχει δύο τρία ταβερνάκια, ίδιας ποιότητας όλα από πληροφορίες
Επιστροφή αργά το απόγευμα στο κτήμα για καφεδάκι, αν και πρώτα περάσαμε από το παντοπωλείο του κυρ Γιάννη στην Τραγάνα για φέτα και γιαούρτι.

Και πάντα στη ζωή ότι είναι σύντομο και ξαφνικό είναι αυτό που σου μένει, διότι περνάς καλά τη συγκεκριμένη στιγμή!

Καλοκαιράκι έρχεται..., οπότε ανοίξτε πανιά...