30-35 χρόνια πριν, τέτοια μέρα κάθε χρόνο, η μέρα της απαγγελίας για όλα εμάς τα παιδιά...
Οι καλύτερες μέρες του χρόνου, διακοπές, κάλαντα, χαρτζιλίκι και παιχνίδια από τον Άη Βασίλη μέσω καμινάδας (ο Άη Βασίλης ήταν ο λατρευτός μπαμπάς), τη γιαγιά και τον παππού και τη νονά.
Παραμονή Χριστουγέννων, σηκωνόμασταν 07:30 ώρα το πρωί και λέγαμε τα κάλαντα πρώτα στη μαμά, ο μπαμπάς που χαρτζιλίκωνε, του τα λέγαμε στις 15:00 το μεσημέρι που επέστρεφε από τη δουλειά.
Στη συνέχεια τα λέγαμε στη θεία και μετά κατεβαίναμε στον παππού και τη γιαγιά, το καλύτερο χαρτζιλίκι...
Πρωινό και συναντιόμασταν με τους πιο κολλητού φίλους και πηγαίναμε στους πιο κοντινού φίλους.
Το μεροκάματο έφτανε από 5000-12000, ανάλογα τη χρονιά. Μεγάλα ποσά, αν αναλογιστεί κανείς ότι ο μισθός τότε του υπάλληλου σε ΔΕΚΟ με 20 χρόνια προϋπηρεσία και ανάλογα το πόστο ήταν γύρω στα 24-27 χιλιάρικα.
Ανήμερα των Χριστουγέννων στην εκκλησία της γειτονιάς.
Η εβδομάδα ανάμεσα στα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά, η καλύτερη του έτους. Πολύ παιχνίδι με τους φίλους, ελάχιστο διάβασμα και βόλτες κυρίως με τη μαμά το πρωί και πιο ελάχιστα με το μπαμπά τα βράδυα.
Θρυλικές οι βόλτες της τότε...εποχής!
Ειδικά την προπαραμονή της Πρωτοχρονιάς, η βόλτα στο θρυλικό Μινιόν ήταν από τις αξέχαστες...
Τι να πρωτοθυμηθώ..., τον 6ο όροφο με τα παιχνίδια, ποιοτικά και ακριβά για την εποχή, τον Άη Βασίλη και το λούνα παρκ στον 7ο όροφο.
Και ποιο παιδάκι της εποχής μου δεν έχει βγάλει φωτογραφία με τον Άη Βασίλη στο Μινιόν.
Μετά το Μινιόν, η βόλτα δεν τελείωνε, βόλτα στον Λαμπρόπουλο, στον Κατράτζο σπορ, στο Δραγώνα, στο Αττενέ, θρυλικά μαγαζιά, το καθένα με τη δική του ιστορία...
Και η βόλτα μας τελείωνε με τους θρυλικούς λουκουμάδες στον Κρίνο στην Αιόλου!
Ένα από τα απογεύματα, βόλτα με οικογενειακούς φίλους, οι οποίοι είχαν αυτοκίνητο στον Άλιμο στο μεγαλύτερο Λούνα Παρκ των Βαλκανίων, το Ροντέο, καμία σχέση με το σημερινό σύγχρονο Alou Fun Park. Θυμάμαι, μου προκαλούσε εντύπωση στο Ροντέο, όταν επισκεπτόμουν, η κακιά μάγισσα με το σκουπόξυλο.
Και το βράδυ ολοκληρωνόταν με γεύμα στις ταβέρνες μπιφτεκάδικα στη Γλυφάδα.
Παραμονή Πρωτοχρονιάς, τη μία χρονιά στο σπίτι του ενός, την άλλη χρονιά στο σπίτι του άλλου, από 10-20 άτομα ανάλογα το σπίτι που διέθετε ο καθένας μας με πολύ φαγητό, τραγούδι, το κλασσικό 31 και η βραδυά τελείωνε το χάραμα.
Το ξημέρωμα της Πρωτοχρονιάς, ένα από τα καλύτερα πρωινά του χρόνου, μάλλον το καλύτερο, παίρναμε τα δώρα που είχαμε παραγγείλει στον Άη Βασίλη ( ο μπαμπάς) και στη συνέχεια για ποδαρικό στον παππού και τη γιαγιά.
Δε θα ξεχάσω ποτέ τη λαχτάρα μου που αντίκρισα τον κίτρινο γερανό της LYRA, ελπίζω να το θυμάστε,ψηλός και μεγαλοπρεπής, αν και γνώριζα ότι ήταν λίγο έξω από τις οικονομικές δυνατότητες του πατέρα μου, αλλά και δώρο ταυτόχρονα για τους βαθμούς στο σχολείο.
Ένα άλλο παιχνίδι που μου έχει μείνει στη μνήμη, ήταν το μεγάλο περιπολικό της Mister-P με το ενσύρματο καλώδιο. Αυτό ήταν από τη γιαγιά και τον παππού.
Τηλεκατευθυνόμενα, στην εποχή μου, ήταν για τα παιδιά των ναυτικών και των πλουσίων.
Βέβαια μεγάλη μου λόξα από τα 10 μέχρι τα 13 μου ήταν το subutteo (ποδοσφαιράκι που προσομοιωνόταν στο πραγματικό γήπεδο), ατελείωτες ώρες χαράς. Βέβαια αυτό το αγόραζα σιγά σιγά με το χαρτζιλίκι μου. Να φανταστείτε μία ποδοσφαιρική ομάδα είχε 400 ή 500 δρχ, δε θυμάμαι πολύ καλά, αλλά ποσό μεγάλο για την εποχή.
Η δεύτερη μέρα του χρόνου, πάλι χαλαρή με παιχνίδι και από την τρίτη μέρα ξεκινούσαν οι υστερικές φωνές της μαμάς για να ανοίξουμε βιβλίο. Την έσκαγα λίγο σαν αγόρι, αλλά είχε τον τρόπο της...
Κάποια από αυτά τα βράδυα, βόλτα με τον παππού και τη γιαγιά στη Γωνιά του Στάμου στη Δραπετσώνα για πεινερλί και πίτσα. Το πεινερλί του το καλύτερο των Αθηνών, ποια Δροσιά και πράσινα άλογα. Επίσης το μπιφτέκι του φανταστικό!
Την ημέρα των Φώτων πάλι εκκλησία για τον Αγιασμό (Μέγα Αγιασμό), ενώ την Παραμονή, η μαμά μας σήκωνε από νωρίς για να υποδεχτούμε τον παπά της ενορίας και να μας αγιάσει...
Και τελευταία μέρα των διακοπών, του Άη Γιάννη, όπου όλο και κάπου θα είχαμε να πάμε...Ποιο σπίτι δεν έχει Γιάννη...
Και την όγδοη μέρα πάλι σχολείο με κόπους και βάσανα...
Ωραία χρόνια, όπου δε ξαναγυρίζουν,αλλά τα νοσταλγώ με ζωηρή την ανάμνηση στο νου και την καρδιά, διότι μου έδωσαν πολλά και έχω να θυμάμαι όμορφες παραστάσεις από τη ζωή μου σαν παιδάκι.
Τί λέτε μοιάζει το Σήμερα των Παιδιών με το Χθες; Θα έλεγα Όχι και πιστεύω να συμφωνείτε...
Δώστε τους και χαρίστε τους απλά πράματα, αλλά με πολύ αγάπη, η αγάπη θα τους μείνει και όχι το υλικό περιεχόμενο των δώρων...
Καλά Χριστούγεννα σε όλο τον Κόσμο και πάντα με Υγεία, Χαρά, Ευτυχία, Δύναμη και Κουράγιο.
G & M
Οι καλύτερες μέρες του χρόνου, διακοπές, κάλαντα, χαρτζιλίκι και παιχνίδια από τον Άη Βασίλη μέσω καμινάδας (ο Άη Βασίλης ήταν ο λατρευτός μπαμπάς), τη γιαγιά και τον παππού και τη νονά.
Παραμονή Χριστουγέννων, σηκωνόμασταν 07:30 ώρα το πρωί και λέγαμε τα κάλαντα πρώτα στη μαμά, ο μπαμπάς που χαρτζιλίκωνε, του τα λέγαμε στις 15:00 το μεσημέρι που επέστρεφε από τη δουλειά.
Στη συνέχεια τα λέγαμε στη θεία και μετά κατεβαίναμε στον παππού και τη γιαγιά, το καλύτερο χαρτζιλίκι...
Πρωινό και συναντιόμασταν με τους πιο κολλητού φίλους και πηγαίναμε στους πιο κοντινού φίλους.
Το μεροκάματο έφτανε από 5000-12000, ανάλογα τη χρονιά. Μεγάλα ποσά, αν αναλογιστεί κανείς ότι ο μισθός τότε του υπάλληλου σε ΔΕΚΟ με 20 χρόνια προϋπηρεσία και ανάλογα το πόστο ήταν γύρω στα 24-27 χιλιάρικα.
Ανήμερα των Χριστουγέννων στην εκκλησία της γειτονιάς.
Η εβδομάδα ανάμεσα στα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά, η καλύτερη του έτους. Πολύ παιχνίδι με τους φίλους, ελάχιστο διάβασμα και βόλτες κυρίως με τη μαμά το πρωί και πιο ελάχιστα με το μπαμπά τα βράδυα.
Θρυλικές οι βόλτες της τότε...εποχής!
Ειδικά την προπαραμονή της Πρωτοχρονιάς, η βόλτα στο θρυλικό Μινιόν ήταν από τις αξέχαστες...
Τι να πρωτοθυμηθώ..., τον 6ο όροφο με τα παιχνίδια, ποιοτικά και ακριβά για την εποχή, τον Άη Βασίλη και το λούνα παρκ στον 7ο όροφο.
Και ποιο παιδάκι της εποχής μου δεν έχει βγάλει φωτογραφία με τον Άη Βασίλη στο Μινιόν.
Μετά το Μινιόν, η βόλτα δεν τελείωνε, βόλτα στον Λαμπρόπουλο, στον Κατράτζο σπορ, στο Δραγώνα, στο Αττενέ, θρυλικά μαγαζιά, το καθένα με τη δική του ιστορία...
Και η βόλτα μας τελείωνε με τους θρυλικούς λουκουμάδες στον Κρίνο στην Αιόλου!
Ένα από τα απογεύματα, βόλτα με οικογενειακούς φίλους, οι οποίοι είχαν αυτοκίνητο στον Άλιμο στο μεγαλύτερο Λούνα Παρκ των Βαλκανίων, το Ροντέο, καμία σχέση με το σημερινό σύγχρονο Alou Fun Park. Θυμάμαι, μου προκαλούσε εντύπωση στο Ροντέο, όταν επισκεπτόμουν, η κακιά μάγισσα με το σκουπόξυλο.
Και το βράδυ ολοκληρωνόταν με γεύμα στις ταβέρνες μπιφτεκάδικα στη Γλυφάδα.
Παραμονή Πρωτοχρονιάς, τη μία χρονιά στο σπίτι του ενός, την άλλη χρονιά στο σπίτι του άλλου, από 10-20 άτομα ανάλογα το σπίτι που διέθετε ο καθένας μας με πολύ φαγητό, τραγούδι, το κλασσικό 31 και η βραδυά τελείωνε το χάραμα.
Το ξημέρωμα της Πρωτοχρονιάς, ένα από τα καλύτερα πρωινά του χρόνου, μάλλον το καλύτερο, παίρναμε τα δώρα που είχαμε παραγγείλει στον Άη Βασίλη ( ο μπαμπάς) και στη συνέχεια για ποδαρικό στον παππού και τη γιαγιά.
Δε θα ξεχάσω ποτέ τη λαχτάρα μου που αντίκρισα τον κίτρινο γερανό της LYRA, ελπίζω να το θυμάστε,ψηλός και μεγαλοπρεπής, αν και γνώριζα ότι ήταν λίγο έξω από τις οικονομικές δυνατότητες του πατέρα μου, αλλά και δώρο ταυτόχρονα για τους βαθμούς στο σχολείο.Ένα άλλο παιχνίδι που μου έχει μείνει στη μνήμη, ήταν το μεγάλο περιπολικό της Mister-P με το ενσύρματο καλώδιο. Αυτό ήταν από τη γιαγιά και τον παππού.
Τηλεκατευθυνόμενα, στην εποχή μου, ήταν για τα παιδιά των ναυτικών και των πλουσίων.
Βέβαια μεγάλη μου λόξα από τα 10 μέχρι τα 13 μου ήταν το subutteo (ποδοσφαιράκι που προσομοιωνόταν στο πραγματικό γήπεδο), ατελείωτες ώρες χαράς. Βέβαια αυτό το αγόραζα σιγά σιγά με το χαρτζιλίκι μου. Να φανταστείτε μία ποδοσφαιρική ομάδα είχε 400 ή 500 δρχ, δε θυμάμαι πολύ καλά, αλλά ποσό μεγάλο για την εποχή.
Η δεύτερη μέρα του χρόνου, πάλι χαλαρή με παιχνίδι και από την τρίτη μέρα ξεκινούσαν οι υστερικές φωνές της μαμάς για να ανοίξουμε βιβλίο. Την έσκαγα λίγο σαν αγόρι, αλλά είχε τον τρόπο της...
Κάποια από αυτά τα βράδυα, βόλτα με τον παππού και τη γιαγιά στη Γωνιά του Στάμου στη Δραπετσώνα για πεινερλί και πίτσα. Το πεινερλί του το καλύτερο των Αθηνών, ποια Δροσιά και πράσινα άλογα. Επίσης το μπιφτέκι του φανταστικό!
Την ημέρα των Φώτων πάλι εκκλησία για τον Αγιασμό (Μέγα Αγιασμό), ενώ την Παραμονή, η μαμά μας σήκωνε από νωρίς για να υποδεχτούμε τον παπά της ενορίας και να μας αγιάσει...
Και τελευταία μέρα των διακοπών, του Άη Γιάννη, όπου όλο και κάπου θα είχαμε να πάμε...Ποιο σπίτι δεν έχει Γιάννη...
Και την όγδοη μέρα πάλι σχολείο με κόπους και βάσανα...
Ωραία χρόνια, όπου δε ξαναγυρίζουν,αλλά τα νοσταλγώ με ζωηρή την ανάμνηση στο νου και την καρδιά, διότι μου έδωσαν πολλά και έχω να θυμάμαι όμορφες παραστάσεις από τη ζωή μου σαν παιδάκι.
Τί λέτε μοιάζει το Σήμερα των Παιδιών με το Χθες; Θα έλεγα Όχι και πιστεύω να συμφωνείτε...
Δώστε τους και χαρίστε τους απλά πράματα, αλλά με πολύ αγάπη, η αγάπη θα τους μείνει και όχι το υλικό περιεχόμενο των δώρων...
Καλά Χριστούγεννα σε όλο τον Κόσμο και πάντα με Υγεία, Χαρά, Ευτυχία, Δύναμη και Κουράγιο.
G & M
Τι μας θυμισες ,ρε φιλε...Καλα Χριστουγεννα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑμην!!! Για ολο τον κοσμο...φιλε μου!!!
ΔιαγραφήΜε γύρισες στα παιδικά μου χρονια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγκινητικό το κειμένου σου!
Μπράβο σου!