31 Οκτωβρίου 2015

Εσείς, Αποταμιεύετε;

Αστείο... πράμα στις μέρες μας!!!
Εδώ οι περισσότεροι βάζουμε και από την τσέπη μας για να λέμε ό,τι δουλεύουμε...
Και μη χειρότερα...,αν και τα χειρότερα θα τα βρούμε μπροστά μας...
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Αποταμιεύσεως, ας προσπαθήσουμε να περάσουμε ένα μήνυμα σε όλους τους γονείς με αφορμή τη μέρα της Αποταμίευσης ως προς τα παιδιά τους.

Θα θυμάστε οι περισσότεροι της δικής μου γενιάς, κάπου στα τέλη της δεκαετίας 70-80 και μέχρι τα μέσα της δεκαετίας 80-90, ό,τι κάθε χρόνο, η 31η Οκτωβρίου αποτελούσε ημέρα έκθεσης για τους περισσότερους μαθητές στα δημοτικά σχολεία εκείνης της εποχής...
Ας γυρίσω λοιπόν πίσω το χρόνο... και ας  θυμηθώ εκείνο το αγοράκι με τη μπλε ποδιά στην τρυφερή ηλικία της Β΄ Δημοτικού τι θα έγραφε για αυτή την "αποφράδα" την αποταμίευση...

Καταρχήν, όταν έγραφα έκθεση, πάντα ξεκίναγα με τον ορισμό του τίτλου και μετά τον ανέλυα...

Με τη λέξη "Αποταμίευση" δηλώνουμε ένα στρογγυλό ή ένα τετράγωνο κουτί, το οποίο έχει μία τρύπα στο πάνω μέρος, όπου εκεί μέσα ρίχνουμε λεφτά.
Αυτό το κουτί τον ονομάζουμε κουμπαρά και κάθε Χριστούγεννα ή Πρωτοχρονιά, τον ανοίγω και μετράω τα λεφτά που έχω μαζέψει και τα πηγαίνω με το μπαμπά και τη μαμά στην τράπεζα.
Α, μπορεί να αγοράσω και κάτι, όπου ο μπαμπάς και η μαμά δε μου το παίρνουν.

Μία μέρα του καλοκαιριού, περίμενα τον παππού και τη γιαγιά να έρθουν από το χωριό.
Ο παππούς δούλευε σε μεγάλο εργοστάσιο και όταν σχόλασε το πρωί, πήρε τη γιαγιά και ήρθαν στην Αθήνα. Εγώ τους περίμενα με χαρά γιατί πάντα κάτι μου έφερναν.
Εκείνη τη μέρα, δε μου έφεραν τίποτα. Μέσα μου στεναχωρήθηκα, αλλά ο παππούς μου είπε, πες στη μαμά να σε ντύσει και πάμε βόλτα.
Που παππού;
Θα πάμε στο ταχυδρομείο παιδί μου.
Γιατί παππού;
Να σου ανοίξουμε με τη γιαγιά λογαριασμό ταμιευτηρίου.
Γιατί;
Όταν γίνεις μεγάλος και πας φαντάρος να έχεις λίγα χρήματα.
Κανά παιχνίδι παππού;
Με αυτό θα μπορείς να αγοράζεις και παιχνίδια.
Έτσι ξεκινήσαμε για το ταχυδρομείο.
Ανοίξαμε αυτό πως το λέγαν το λογαριασμό και μου έδωσαν σα δώρο και ένα κουμπαρά σιδερένιο.
Χαρά εγώ που πήρα τον κουμπαρά, το θεώρησα παιχνίδι.
Από το καλοκαίρι και μετά πάντα μέσα σε αυτό το κουτί ρίχνω ότι μου δίνει ο μπαμπάς και η μαμά, ο θείος, η θεία. (μη φανταστείτε τίποτα σπουδαίο, ο μπαμπάς και η μαμά κανά ταληράκι)
Τα Χριστούγεννα με τα κάλαντα, πιστεύω ότι θα ρίξω πολλά χρήματα μέσα στο κουτί.
Τέλος, όλα τα παιδιά πρέπει να έχουν κουμπαρά και να ρίχνουν λεφτά για να μπορούν να παίρνουν το δώρο τους μόνα τους.

Αν και στις μέρες που ζούμε, είναι πολύ δύσκολο εγχείρημα το σπορ αποταμίευσης..., αλλά νουθετώντας τα παιδάκια μπορούμε να τα κάνουμε να δίνουν μεγαλύτερη σημασία σε μικρά και απλά πραματάκια ως προς τη ζωή και τη χρησιμότητά τους, παρά να τους θέτουμε στόχους για τα μεγάλα και πιο δαπανηρά πράματα και εν τέλει άχρηστα...

G & M




Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...