Θεέ μου πού θα μας βγάλει;
Υπάρχει φως στο τούνελ;
Αν και χαμογελαστός, ονειροπόλος και αισιόδοξος, δεν ξέρω πλέον...
Διαβάστε παρακάτω μία εικόνα στο δρόμο, η οποία μου έκανε εντύπωση, όχι άσχημη προς Θεού, η οποία με ανησυχεί περισσότερο...και μας οδηγεί όλους στην απόγνωση, διότι δεν ξέρουμε πως να αντιμετωπίσουμε το δράκο της κοινωνίας που τρώει τα παιδιά του!
Το συμβάν που θα σας περιγράψω πέρα για πέρα αληθινό και πολύ φρέσκο στα μάτια μου, πιστεύω ότι μπορεί και να επιβεβαιωθεί...
Τον τελευταίο μήνα, καθημερινά, νωρίς απογευματάκι, διαδρομή από Κοκκινιά προς Δωδεκανήσου, Κεντρική Οδό Καμινίων με κατεύθυνση προς Φάληρο. Στο φανάρι με Πειραιώς για πρώτη φορά σήμερα, ένας καθώς πρέπει κύριος εξωτερικά, περιποιημένος, μόνο η γραβάτα του έλειπε, πούλαγε, μάλλον καλύτερα εκλιπαρείς, για να βγάλει χαρτζιλίκι...
Βλέποντας αυτή την εικόνα δε μου ήταν και ότι καλύτερο για τη ψυχοσύνθεσή μου, διότι, άλλωστε όλοι σκεφτόμαστε τα δικά μας..., σκέψεις περισυλλογισμού, πώς, γιατί...
Τελικά ούτε πως υπάρχει, ούτε γιατί υπάρχει, κάποιοι από εμάς το ζουν καθημερινά, άλλοι σε άθλια κατάσταση και άλλοι σε λίγο καλύτερη μοίρα, αλλά υπάρχουν και οι "κάποιοι", όπου μας έχουν οδηγήσει σε αυτή την κατάσταση...
Η κοινωνία της απόγνωσης, του τέλματος, της τραγωδίας, του τέλους...
Ευχή μου, να υπάρχει αύριο...
G & M
Υπάρχει φως στο τούνελ;
Αν και χαμογελαστός, ονειροπόλος και αισιόδοξος, δεν ξέρω πλέον...
Διαβάστε παρακάτω μία εικόνα στο δρόμο, η οποία μου έκανε εντύπωση, όχι άσχημη προς Θεού, η οποία με ανησυχεί περισσότερο...και μας οδηγεί όλους στην απόγνωση, διότι δεν ξέρουμε πως να αντιμετωπίσουμε το δράκο της κοινωνίας που τρώει τα παιδιά του!
Το συμβάν που θα σας περιγράψω πέρα για πέρα αληθινό και πολύ φρέσκο στα μάτια μου, πιστεύω ότι μπορεί και να επιβεβαιωθεί...
Τον τελευταίο μήνα, καθημερινά, νωρίς απογευματάκι, διαδρομή από Κοκκινιά προς Δωδεκανήσου, Κεντρική Οδό Καμινίων με κατεύθυνση προς Φάληρο. Στο φανάρι με Πειραιώς για πρώτη φορά σήμερα, ένας καθώς πρέπει κύριος εξωτερικά, περιποιημένος, μόνο η γραβάτα του έλειπε, πούλαγε, μάλλον καλύτερα εκλιπαρείς, για να βγάλει χαρτζιλίκι...
Βλέποντας αυτή την εικόνα δε μου ήταν και ότι καλύτερο για τη ψυχοσύνθεσή μου, διότι, άλλωστε όλοι σκεφτόμαστε τα δικά μας..., σκέψεις περισυλλογισμού, πώς, γιατί...
Τελικά ούτε πως υπάρχει, ούτε γιατί υπάρχει, κάποιοι από εμάς το ζουν καθημερινά, άλλοι σε άθλια κατάσταση και άλλοι σε λίγο καλύτερη μοίρα, αλλά υπάρχουν και οι "κάποιοι", όπου μας έχουν οδηγήσει σε αυτή την κατάσταση...
Η κοινωνία της απόγνωσης, του τέλματος, της τραγωδίας, του τέλους...
Ευχή μου, να υπάρχει αύριο...
G & M
Την ιστορία που γράφεις φυσικά την πιστεύω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλωστε πολλοί από εμάς έχουμε συναντήσει κάτι παρόμοιο.
Δε φταίνε μόνο εκείνοι που μας οδήγησαν εδώ.
Φταίμε κι εμείς που τους ψηφίσαμε!
Ας έχουμε περισσότερο μυαλό στις επόμενες εκλογές.
Καλή σου μέρα:)))
Συμφωνώ στο ό,τι πρέπει να προσέχουμε τι ψηφίζουμε..., αλλά αυτό βάσεως λογικής γίνεται και μ' ένα πρόγραμμα που διαβάζεις τουλάχιστον για ένα 15-20% των συμπολιτών μας!
ΔιαγραφήΚαι μη ξεχνάμε ότι το 2009 ψηφίσαμε με τα "λεφτά υπάρχουν...", ενώ το 2011 με τα Ζάππεια Νο. τάδε!
Οπότε;
Καλό σου μεσημέρι!