Η γεωργία και η κτηνοτροφία στην Αττική...

Ναι, μπορούν ν' αναπτυχθούν και εδώ...
Αν και για τους πολλούς, η Αττική είναι "ένας βεβαρημένος αστικός χώρος", όπου κυριαρχεί ο δευτερογενής και τριτογενής τομέας.. Όμως, η αλήθεια είναι ό,τι και στην "πρωτεύουσα" ο πρωτογενής τομέας είναι αρκετά δυναμικός, σε όλους τους κλάδους.
Αυτή τη δυναμική την καταγράφει με σαφή και τεκμηριωμένο τρόπο η μελέτη των αρμόδιων υπηρεσιών της περιφέρειας της Ανατολικής Αττικής.
Από την έρευνα αναφέρεται ότι ο γενικός δείκτης του αγροτικού τομέα πανελλαδικά ανέρχεται στο 4% του Α.Ε.Π. για το 2009, όταν στην Ε.Ε. είναι στο 1,6%, ενώ και το ποσοστό απασχόλησης φτάνει στο 11,3% έναντι του 4,7% στην Ε.Ε.
Η Ελλάδα παρουσιάζει συγκριτικά πλεονεκτήματα στον αγροτικό τομέα, όπως η ποιότητα και η θρεπτική αξία των ελληνικών γεωργικών προϊόντων, λόγω των κατάλληλων εδαφικών και κλιματικών συνθηκών της χώρας, με αποτέλεσμα να υπάρχουν περιθώρια αύξησης της διακίνησης στην εσωτερική και διεθνή αγορά. Ωστόσο, επιβαρυντικός παράγοντας στην αύξηση του πρωτογενή τομέα σύμφωνα με τους όρους της ανταγωνιστικότητας, είναι και η παρουσία διαρθρωτικών και άλλων προβλημάτων.

Το βασικό πρόβλημα...

Το μικρό μέγεθος και η οικογενειακή μορφή των γεωργικών εκμεταλλεύσεων (αντί της επιχειρηματικής ανάπτυξης), η μεγιστοποίηση των επιδοτήσεων ως στόχος της εκμετάλλευσης και η αδιαφορία για το κόστος παραγωγής και τα δίκτυα διανομής, η ηλικιακή διάρθρωση, το χαμηλό μορφωτικό επίπεδο των αγροτών, καθώς και η ανισομερή κατανομή μεταξύ φυτικής και ζωικής παραγωγής (3:1 έναντι 1:1,5 στην Ε.Ε.), αποτελούν τους σημαντικότερους λόγους στη συρρίκνωση του ελληνικού πραγματικού αγροτικού εισοδήματος και αύξηση του ελλείμματος στο εμπορικό ισοζύγιο αγροτικών προϊόντων (-17% ανά εργαζόμενο πλήρους απασχόλησης την περίοδο 2000-2009, έναντι +5% στην Ε.Ε. των 27).


Κατανομή - διάρθρωση εκτάσεων στην Αττική...

Σύμφωνα με την Κοινοτική Τυπολογία,η Αττική κατέχει το μεγαλύτερο αριθμό εκμεταλλεύσεων, όπως στην κηπουρική (20), την αμπελουργία (31), μόνιμες φυτείες (34), ελαιοκομία (33), ζώα (50), καρποφόρα δέντρα και εσπεριδοειδή (32).

Στην Ελλάδα το 2007 ήταν καταγεγραμμένα 40.762 εκ. στρέμματα, 854.000 εκμεταλλεύσεις), ενώ στην Περιφέρεια της Αττικής το 2007, 512.603,3 στρέμματα και 27.397 εκμεταλλεύσεις αντίστοιχα.

πηγή : εφημ. ΠΑΡΑΓΩΓΗ
           της από 20/12/2014

εδώ...για Συνέχεια!

Η ελιά στην Ελλάδα του σήμερα

Στη χώρα μας, τα ελαιόδεντρα σήμερα υπολογίζονται στα 150000000, με τα οποία ασχολούνται περίπου 450000 οικογένειες. Τα δέντρα αυτά αναπτύσσονται σε περίπου 10000000 στρέμματα.
Η παραγωγή σε λάδι κάθε χρόνο κυμαίνεται από 300000 - 400000 τόννους. Το ελληνικό λάδι είναι πολύ υψηλής ποιότητας, σε ποσοστό ρεκόρ που αγγίζει το 80% και χαρακτηρίζεται ως έξτρα παρθένο.

Σε παγκόσμιο επίπεδο, η Ελλάδα, Ιταλία και Ισπανία είναι οι σημαντικότερες παραγωγές χώρες μαζί με κάποιες των παράλιων της Β. Αφρικής (Αλγερία, Μαρόκο).
Το ένα τρίτο της ελληνικής παραγωγής εξάγεται, το περισσότερο απ' αυτό χύμα, το οποίο στη συνέχεια μεταποιείται στο εξωτερικό και μεταπωλείται συσκευασμένο σε καλές τιμές (αλλά ως Ιταλικό ή Ισπανικό...). Σήμερα, μόνο 30000 τόννοι εξάγονται από τη χώρα μας με επώνυμη συσκευασία, ενώ οι μεγαλύτερες ποσότητες καταναλώνονται στο εσωτερικό σε χύμα μορφή.
Την ίδια στιγμή, Ισπανία και Ιταλία, που είναι και οι βασικές ανταγωνιστικές χώρες, τα τελευταία χρόνια αυξάνουν την παραγωγή τους και φυσικά και τις εξαγωγές τους για να καλύψουν τις ανάγκες σε παγκόσμιο επίπεδο, αφού η κατανάλωση τυποποιημένου λαδιού ξεπερνά πλέον... τους 1200000 τόννους.
Οι ελληνικέ εξαγωγές λαδιού και βρώσιμων ελιών κατευθύνονται προς την Ιταλία, τη Γερμανία, την Ισπανία, τις Η.Π.Α. και Καναδά.
Οι χώρες που ενδιαφέρονται για ελιές και λάδι είναι οι Η.Π.Α., η Γαλλία, η Αγγλία, η Γερμανία και η Πορτογαλία

Πλεονεκτήματα και Μειονεκτήματα...

Τα πλεονεκτήματα για τον Έλληνα παραγωγό είναι ότι στη χώρα μας ο μέσος όρος κατανάλωσης φτάνει τα 16 κιλά ανά άτομο, ενώ σε Ιταλία και Ισπανία, 14 και 12 κιλά αντίστοιχα. Το ελληνικό λάδι σε ποσοστό 75-80% είναι έξτρα παρθένο, ενώ σε Ιταλία και Ισπανία, 40-45% και 25-30% αντίστοιχα.
Το αρνητικό είναι ότι στην τελευταία εικοσαετία η παραγωγή έχει μείνει στάσιμη, όπως επίσης και η κατανάλωση. Αντίθετα, αυξήθηκαν οι εξαγωγές.

Οι "πρωταθλητές"...

Οι νομοί που παράγουν τις περισσότερες ποσότητες λαδιού είναι η Λακωνία, το Ηράκλειο, τα Χανιά, η Μεσσηνία, το Λασίθι και η Λέσβος.
Βρώσιμες ελιές παράγουν η Φωκίδα, η Φθιώτιδα, η Αιτωλοακαρνανία, η Βοιωτία, η Άρτα και η Χαλκιδική.
Σε περιφερειακό επίπεδο, πρώτη έρχεται η Κρήτη και ακολουθούν Πελοπόννησος και Δυτική Ελλάδα.

πηγή : εφημ. Παραγωγή
           της από 27/09/2014

Φέτος, από προσωπική πληροφόρηση από φίλους και γνωστούς, η Ελλάδα έχει αυξήσει την παραγωγή της κατά πολύ, όχι όμως σε όλες τις περιοχές και μάλιστα η τιμή του κιλού θα είναι πολύ επιβαρυμένη λόγω της έλλειψης λαδιού σε Ιταλία και Ισπανία, όπως επίσης και στην Αλγερία.
Οι πρωταθλητές στην παραγωγή είναι η Κρήτη και η Πελοπόννησος.
Η Αττική μεγάλη παραγωγή φέτος, αλλά όχι καλή απόδοση.
Αντίθετα, Εύβοια, νησιά Ιονίου η σοδειά ήταν κάτω του μετρίου...

εδώ...για Συνέχεια!

Τα μυστικά της συγκομιδής... για "ποιοτικό" λάδι

Μιας και βρισκόμαστε στην περίοδο συγκομιδής του "ευλογημένου" καρπού, αν και σε κάποιες περιοχές έχει τελειώσει, σε κάποιες άλλες είμαστε στο φουλ, σε κάποιες άλλες δεν έχουν ξεκινήσει ακόμη και σε κάποιες άλλες είναι στα τελειώματα, ας δούμε βασικούς κανόνες για την παραγωγή "ποιοτικού" λαδιού...

Οι γεωπόνοι επιμένουν πως για να εξασφαλίσεις ποιοτικό λάδι, θα πρέπει οι ελιές που μαζεύονται καθημερινά, να μεταφέρονται κατευθείαν στο ελαιοτριβείο. Αυτό, όμως, επειδή είναι ανέφικτο και πλέον τα ελαιοτριβεία δουλεύουν με ραντεβού, σημαντικό ρόλο παίζει πλέον, ο τρόπος αποθήκευσης...
Δυστυχώς, συνηθίζεται να τις αποθηκεύουμε σε νάυλον σακιά, το οποίο πρόκειται για σημαντικό λάθος, διότι αν για παράδειγμα, υπάρχει δάκος στο 5% του καρπού, αυτός θα εξαπλωθεί στο υπόλοιπο 70% του καρπού, οπότε οι συνέπειες στην ποιότητα του λαδιού θα είναι άμεσες... Για να αποφευχθεί κάτι τέτοιο, θα πρέπει η αποθήκευση να γίνεται σε τελάρα.
Σημαντικός, ακόμη λόγος είναι και ο τρόπος συλλογής... Παλαιά χρησιμοποιούσαν το ραβδισμό, μέθοδος, ευρέως διαδεδομένη, αλλά προκαλούμε ζημιά τόσο στο δέντρο όσο και στον καρπό, γι' αυτό το λόγο πρέπει να χρησιμοποιούμε ηλεκτροκίνητες ράβδους ή άλλα ειδικά μηχανήματα (χτενάκια).

ηλεκτροκίνητη ράβδος, πηγή: εδώ

χτενάκι, πηγή: εδώ

* Μπορείτε να έχετε όμορφα νοικοκυρεμένα δέντρα και να τις μαζεύετε με το χέρι; Ακόμη καλύτερα...
Επίσης, ο χρόνος συγκομιδής της ελιάς δεν είναι ο ίδιος για όλες τις περιοχές, αλλά και τις ποικιλίες που ευδοκιμούν στη χώρα μας.

Ο ρόλος του κλίματος...

Ανάλογα το κλίμα, η συγκομιδή μπορεί να ξεκινήσει ακόμη και τον Οκτώβρη, κυρίως μετά τις 20 ή κοντά του Αγίου Δημητρίου.
Όπου, έχουμε πολλές βροχές, η συγκομιδή θα πρέπει να καθυστερήσει, διότι, μεν ο καρπός φαίνεται ώριμος (μαύρος) και θα πέσει από το δέντρο, αλλά δεν έχει ωριμάσει, λόγω έλλειψης ηλιοφάνειας στις συγκεκριμένες περιοχές.
Αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό, το οποίο πολλοί από εμάς δεν το γνωρίζουν...
Επίσης, και πάλι όταν όλοι οι καρποί είναι τελείως ώριμοι (μαύροι), ναι μεν, θα έχουμε περισσότερο λάδι, αλλά, δε, η ποιότητα θα είναι υποβαθμισμένη.
Για την παραγωγή αγουρέλαιου, οι καρποί πρέπει να είναι πράσινοι, η ποσότητα χαμηλή, αλλά η ποιότητα άριστη, διότι το λάδι που παράγεται έχει όλα τα φρουτώδη χαρακτηριστικά, που κάνουν το προϊόν μοναδικό! Αποτέλεσμα, υψηλότερη τιμή πώλησης...

Οι φάσεις συγκομιδής...

Τα δέντρα που έχουν μικρή παραγωγή, ωριμάζουν νωρίτερα. Λίγο αργότερα, τ' άλλα με μεσαία παραγωγή και τέλος, τα "φορτωμένα" δέντρα, τα οποία ωριμάζουν τελευταία.
Οπότε, ξεκινάμε με τα δέντρα με λίγη παραγωγή και συνεχίζουμε στα επόμενα με καθυστέρηση 10 ημερών, συνήθως από προσωπική εικόνα, εβδομάδα.
Επίσης, σημαντικό ρόλο παίζει και η τοποθεσία του κτήματος. Πιο γρήγορα ωριμάζουν οι ελαιώνες σε πλαγιά απ' ότι στα πεδινά, όπως και τα δέντρα που έχουν φυτευτεί σε μέρη με μεγάλη ηλιοφάνεια.
Σε πολύ θερμά καλοκαίρια και όταν τα δέντρα δεν έχουν ποτιστεί καλά, οι καρποί φαίνεται μετά τις πρώτες βροχές πως έχουν ωριμάσει. Όμως, οι καρποί αυτοί έχουν χαμηλή περιεκτικότητα σε λάδι και για το λόγο αυτό θα πρέπει να καθυστερήσουμε τη συγκομιδή.
Για όλα τα παραπάνω θα πρέπει να μετράμε από μία μικρή ποσότητα ελιάς την περιεκτικότητα τους σε λάδι. Αυτό μπορεί να λάβει χώρα σε σύγχρονα ελαιοτριβεία, στα οποία υπάρχουν ειδικά μηχανήματα.
Μία παρατήρηση εδώ, οι παππούδες δεν τα ασπάζονται τα σύγχρονα ελαιοτριβεία και πηγαίνουν εκεί με βαρεία την καρδιά τους.

Τι να προσέξουμε...

• Όχι συγκομιδή του καρπού με φυσική πτώση επάνω σε δίχτυα. Μέθοδος που συνηθίζεται κυρίως σε νησιά. Διότι, ο καρπός είναι τελείως ώριμος, μένει επάνω στο έδαφος για αρκετές ημέρες μέχρι να συλλεχθεί και ανακατεύεται με χώμα και άλλα υλικά.
• Ο καρπός του κάθε κτήματος καθαρός και δεν πρέπει να τον ανακατεύουμε με καρπό από άλλο κτήμα.
• Πολύ καλό πότισμα.
• Όχι δέντρα πολύ φορτωμένα, αυτό ρυθμίζεται με το κλάδεμα.
• Κλάδεμα και το πότε γίνεται... Οι περισσότεροι το ρυθμίζουν με το τελείωμα του μαζέματος και τα καίνε το Φλεβάρη. Σύμφωνα με τους ειδικούς, το κλάδεμα στο τέλος του χειμώνα.

Η διαχείριση των υπολειμμάτων...

Σύμφωνα με τους ειδικούς, μέγα λάθος, το κάψιμο, αλλά τεμαχισμός και απόθεση στο έδαφος (χώμα), ώστε μακροπρόθεσμα θα αυξηθεί η οργανική ουσία του εδάφους και ταυτόχρονα μείωση της απώλειας υγρασίας και ταυτόχρονο περιορισμό των ζιζανίων.
Τέλος, τα υπολείμματα ή τα παραπροϊόντα των ελαιοτριβείων να μην τα αντιμετωπίζουμε ως απόβλητα, διότι αυτά μπορούν να λειτουργήσουν ως στοιχεία θρέψης των καλλιεργειών με τη σωστή δοσολογία, το χρόνο και τον τρόπο εφαρμογής.

Τα λάθη των ελαιοπαραγωγών...

Ας συνοψίσουμε σε γενικές γραμμές, τα οποία προαναφέρθηκαν και πιο πάνω, ποια είναι τα βασικά λάθη, τα οποία κάνουμε κατά την καλλιέργεια και συγκομιδή της ελιάς :

• Προμηθευόμαστε δέντρα από φυτώρια, τα οποία δεν είναι πιστοποιημένα. Κάθε δέντρο πρέπει να έχει την ταυτότητά του, στην οποία αναφέρεται η ποικιλία του και ο χρόνος ζωής του.
• Η λίπανση, η οποία γίνεται εμπειρικά. Οπωσδήποτε ανάλυση εδάφους με 50€  και κάθε δέκα χρόνια. Η λίπανση πρέπει να γίνεται δύο φορές το χρόνο, μία άνοιξη και μία καλοκαίρι.
• Η άρδευση θα πρέπει να γίνει, αφού έχει προηγηθεί και πάλι ανάλυση του εδάφους.
• Στην ανθοφορία, θα πρέπει να γίνεται ψεκασμός μ' ένα σκεύασμα που περιέχει βόριο, κάλιο και κυτοκινίνες, διότι στα 100 άνθη μόνο δύο γίνονται καρπό, οπότε αυτό το ποσοστό πρέπει να το αυξήσουμε... Επίσης, το συγκεκριμένο ψέκασμα μπορεί να επαναληφθεί και ένα μήνα πριν τη συγκομιδή. Σε περίπτωση, όπου τα προαναφερόμενα γίνουν με σωστό τρόπο, μπορούμε να έχουμε από 100 κιλά ελιές, 25 κιλά λάδι, δηλ. 1 / 4, το οποίο είναι και το πιο μέγιστο ποσοστό που μπορούμε να έχουμε, αλλά δεν μπορεί να συμβαίνει κάθε χρόνο...
• Για την αντιμετώπιση του δάκου, ψεκάζουμε όλο το δέντρο και όχι μόνο τμήμα του.

πηγή : εφημ. Παραγωγή 
            της από 27/9/2014

εδώ...για Συνέχεια!

Ενεργειακές καλλιέργειες : Γαϊδουράγκαθο ή Αγριοαγκινάρα

2 κιλά γαϊδουράγκαθο = 1 λίτρο πετρέλαιο

Το ταπεινό αγριόχορτο υπόσχεται να συμβάλλει στην ενεργειακή αυτονομία των νοικοκυριών της υπαίθρου, να βγάλει τους γεωργούς από το αδιέξοδο των επιδοτήσεων και να δώσει μία φτηνή και καθαρή ενεργειακή λύση, αντικαθιστώντας το πετρέλαιο σε νοικοκυριά και βιομηχανίες.
Η ελληνική ιστορία των βιοκαυσίμων ανάγεται στο 1993. Ενεργειακά φυτά, όπως, ο μίσχανθος, ο ευκάλυπτος, ο ηλίανθος, η ελαιοκράμβη, η αγριαγκινάρα, το καλάμι αποτέλεσαν αντικείμενο μελέτης. Στο μεταξύ, η διεθνής εμπειρία των τελευταίων ετών ανέδειξε ιδιαίτερους προβληματισμούς σε ό,τι αφορά τα βιοκαύσιμα. Στην Αμερική, για παράδειγμα, η καλλιέργεια καλαμποκιού ως βιοκαυσίμου "κατηγορήθηκε" ότι απαιτούσε μεγάλες ποσότητες ζιζακτονίων και λιπασμάτων, ότι κατανάλωνε ισόποση ποσότητα ορυκτών καυσίμων με εκείνη που αντικαθιστούσε..., οπότε έπρεπε να στραφούν στην καλλιέργεια ενός πολυετούς φυτού, το οποίο αναπτύσσεται γρήγορα και δε θα χρειάζεται πότισμα και φυτοφάρμακα.

Η αγριαγκινάρα (Cynara cardunculus)

Έρευνες ανέδειξαν ότι βάσει των περιβαλλοντικών και οικονομικών απαιτήσεων, το βέλτιστο ενεργειακό φυτό για την ελληνική και παγκόσμια γεωργία είναι το γαϊδουράγκαθο ή αγριαγκινάρα.
Η θερμαντική ικανότητα δύο κιλών ξηρής αγριαγκινάρας ισοδυναμεί μ' ένα λίτρο πετρέλαιο.
Παράλληλα, οι περιβαλλοντικές εκροές στην παραγωγή βιοενέργειας είναι χαμηλότερες απ' αυτές των παραδοσιακά καλλιεργειών (μείωση νιτρορύπανσης, μείωση φυτοφαρμάκων, διαχείριση νερού, μείωση της διάβρωσης, αύξηση της εδαφικής γονιμότητας).

Χωρίς απαιτήσεις...

Στο Θεσσαλικό κάμπο αυτή τη στιγμή καλλιεργούνται 10000 στρέμματα και άλλα τόσα στην Κοζάνη και στη Ξάνθη.
Η διαδικασία της καλλιέργειας είναι απλή και γίνεται ακόμη και στο πιο δύσβατο και ξερό χωράφι.
Ως πολυετές φυτό, η σπορά γίνεται μία φορά κάθε δώδεκα χρόνια. Φυτεύεται τον Οκτώβριο, μεγαλώνει με τις βροχές του χειμώνα και μαζεύεται από Ιούλιο μέχρι Σεπτέμβριο.
Δε χρειάζεται νερό, λίπασμα και φυσικά, ως δυνατό ζιζάνιο δεν απαιτεί ζιζανιοκτόνα. Η απόδοσή του κυμαίνεται από 1200-1600 κιλά σε ξηρή ουσία ανά στρέμμα, ενώ διπλασιάζεται με 2-3 αρδεύσεις την άνοιξη (Απρίλης - Μάης).
Η καλλιέργεια δεν είναι μόνο εύκολη, αλλά και κερδοφόρα. Αποτελεί μία βιώσιμη εναλλακτική καλλιέργεια για τους βαμβακοπαραγωγούς και παραγωγούς σιτηρών. Οι παραγωγοί κερδίζουν από 70-150 € το στρέμμα (ανάλογα με το συμβόλαιο που έχουν υπογράψει με την εταιρεία αγοράς), ενώ παίρνουν και μία πολύ μικρή επιδότηση. Όλα αυτά με κόστος εγκατάστασης 25€ το στρέμμα μόνο για το πρώτο χρόνο και μηδενικό για όλα τα υπόλοιπα.
Το επόμενο βήμα γίνεται στο εργοστάσιο παραγωγής πελλέτας. Η αγιαγκινάρα έχει μαζευτεί σε μπάλες, περνάει από σπαστήρες και γίνεται πούδρα και στη συνέχεια συμπιέζεται και έχουμε τη γνωστή πελλέτα.
Η ζήτηση, από μηδενική που ήταν στην Ευρώπη το 2000, εκτοξεύθηκε στους 10 τόννους το 2009 και αναμένεται να φτάσει στους 100 τόννους τα επόμενα 5 χρόνια. Στόχος είναι..., η παραγωγή να απορροφηθεί στην Ελλάδα, όμως η παρούσα οικονομική συγκυρία κάνει δύσκολα τόσο τα σχέδια επέκτασης, όσο και την αγορά της παραγωγής αγριαγκινάρας , που απαιτεί την πληρωμή ενός εφάπαξ ποσού στους Έλληνες αγρότες μία φορά το χρόνο.
Επίσης, τα στερεά καύσιμα αντικαθιστούν το πετρέλαιο θέρμανσης στην Ελλάδα στις εγχώριες βιομηχανίες και σπίτια, ενώ σύντομα θα ξεκινήσει και η παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος σε μονάδες μικρής ισχύος (<5 p="" w="">Η καλλιέργεια αγριαγκινάρας μπορεί να συμβάλλει στην αύξηση των ελληνικών Α.Π.Ε. στο ενεργειακό ισοζύγιο της χώρας μέχρι 20% έως το 2020, αλλά και στην παραγωγή ενέργειας στη νησιωτική Ελλάδα.

Σύμφωνα με τον καθηγητή κο Δαναλάτο, αυτό το μακρόπνοο σχέδιο μπορεί ν' αλλάξει τα δεδομένα, στο τρίπτυχο : ελληνική γεωργία - εθνική οικονομία - μερική απεξάρτηση από τις εισαγωγές πετρελαίου.

Σύμφωνα, με τον κο καθηγητή, η παραπάνω καλλιέργεια των 10000 στρεμμάτων θα συμβάλλει στην αύξηση του ελληνικού Α.Ε.Π. κατά 28.000.000 €, λαμβάνοντας υπόψη τις προστιθέμενες αξίες καθ' όλη την παραγωγική διαδικασία από την καλλιέργεια και παραγωγή βιομάζας στο χωράφι, την επεξεργασία της στο εργοστάσιο μέχρι την πώληση της πελέττας και τη χρήση της ως βιοκαύσιμο, την ανάπτυξη νέων θέσεων εργασίας, τους φόρους προστιθέμενης αξίας και τη μείωση εισαγωγών ορυκτών καυσίμων.

πηγές : www. agronomist.gr από περιοδικό ΟΙΚΟ της εφ. Καθημερινής
            
            εφημ. ΠΑΡΑΓΩΓΗ 
            της από 13/9/20014

εδώ...για Συνέχεια!

Ποια τα φυτά ενεργειακής καλλιέργειας

Συνεχίζουμε το αφιέρωμα για τις ενεργειακές καλλιέργειες.

Ας δούμε ποια τα φυτά των ενεργειακών καλλιεργειών, αλλά και το τι μας δίνουν...

• Ελαιούχοι σπόροι : Ηλίανθος, Ελαιοκράμβη, Ρετσινολαδιά, Jatropha --> Βιοντίζελ

• Αμυλούχα φυτά : Αραβόσιτος - Μικρά σιτηρά, Καρποδοτικό σόργο --> Βιοαιθανόλη

• Ζαχαρούχα : Ζαχαρότευτλα --> Βιοαιθανόλη

• Φυτά Βιομάζας : Μίσχανθος, Switchgrass, Καλάμι, Ινώδες σόργο, Αγριαγκινάρα --> Στερεά Βιοκαύσιμα

• Δασικά : Ιτιά, Ευκάλυπτος, Ψευδακακία, Λεύκη --> Βιοκαύσιμα 2ης γενιάς

πηγή : εφημ. Παραγωγή
της από 13/9/2014

εδώ...για Συνέχεια!

Ενεργειακές καλλιέργειες

Το ολοένα αυξανόμενο ενδιαφέρον για την ανάπτυξη και χρήση βιοκαυσίμων στην Ε.Ε., όπως φυσικά και στον υπόλοιπο κόσμο, οφείλεται στην επιτακτική ανάγκη άμεσων και αποτελεσματικών λύσεων στα σημαντικότατα προβλήματα που σχετίζονται με :


    α. την προστασία του περιβάλλοντος, μέσω μείωσης των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου

    β. την έντονη εξάρτηση των εθνικών οικονομιών από εξωτερικές και ασταθείς πηγές ορυκτών καυσίμων 

    γ. τη δυνατότητα και επιθυμία στήριξης του αγροτικού τομέα και διεύρυνσης των βιώσιμων επιχειρηματικών του επιλογών, ιδιαίτερα μετά την αναθεώρηση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής.


Κατά το παρελθόν, ιδιαίτερα στα μέσα και στα τέλη της δεκαετίας του 70, η κρίση στις τιμές του πετρελαίου είχε προκαλέσει αυξημένο ενδιαφέρον για τη χρήση Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας μ' έμφαση, μάλιστα, στην  αξιοποίηση φυτικής βιομάζας ως πρώτης ύλης για την παραγωγή βιοκαυσίμων. Ως αποτέλεσμα, υπήρξε σημαντική χρηματοδότηση διεθνώς για τη μελέτη της καταλληλότητας τόσο των συμβατικών, όσο και των προορισμένων για αμιγή ενεργειακή αξιοποίηση καλλιεργειών.
Δυστυχώς, τότε αυτά τα σχέδια έμειναν μόνο στα χαρτιά..., διότι οι τιμές του "μαύρου χρυσού" σταθεροποιήθηκαν σε χαμηλά επίπεδα. Σήμερα όμως, όπου ο μαύρος χρυσός έχει πάρει την ανηφόρα είναι πιο επιτακτική η ανάγκη για στροφή στη χρήση εναλλακτικών μορφών ενέργειας.

Βιοκαύσιμα...

Ως ενεργειακές νοούνται οι καλλιέργειες εκείνες των οποίων το προϊόν μετατρέπεται σε υγρά, στερεά ή αέρια βιοκαύσιμα που αξιοποιούνται για την ενέργεια με τη μορφή της θερμότητας, του ηλεκτρισμού και της κίνησης.

Οι ενεργειακές καλλιέργειες διακρίνονται σε : 

Α. Παραδοσιακές, που παράγουν διατροφικά προϊόντα και περιλαμβάνουν :
         α. αμυλούχα φυτά, π.χ. σιτηρά
         β. ζαχαρούχα φυτά, π.χ. ζαχαρότευτλα
         γ. ελαιούχα φυτά, π.χ. ηλίανθος

Τα κύρια προϊόντα των καλλιεργειών αυτών (άμυλα, ζάχαρα, λάδι) μετατρέπονται για ενεργειακή αξιοποίηση σε βιοαιθανόλη, βιοντίζελ, ενώ είναι δυνατή και η χρήση αυτούσιων λαδιών.
Τα υγρά αυτά βιοκαύσιμα που παράγονται από τις παραδοσιακές καλλιέργειες είναι γνωστά ως βιοκαύσιμα πρώτης γενιάς και αποτελούν σήμερα σχεδόν το σύνολο των παραγόμενων υγρών βιοκαυσίμων.

Β. Αμιγώς ενεργειακές, που περιλαμβάνουν φυτά βιομάζας (π.χ. μίσχανθος, ιτιά κλπ.), η οποία αξιοποιείται εξ ολοκλήρου για την παραγωγή διάφορων μορφών ενέργειας.

Μέχρι πρόσφατα, η βιομάζα αξιοποιούνταν αποκλειστικά ως ως στερεό ή αέριο βιοκαύσιμο για παραγωγή ή και συμπαραγωγή θερμότητας και ηλεκτρικής ενέργειας. Πλέον, όμως, έχουμε, μέσω την ανάπτυξη νέων τεχνολογιών, και την παραγωγή βιοκαυσίμων δεύτερης γενιάς σε υγρά κατάσταση. Αυτά, ήδη, παράγονται σε μικρή κλίμακα, αλλά την επόμενη δεκαετία θα επιτευχθεί η οικονομική βιωσιμότητά τους...
Αυτά παράγονται από υπολείμματα γεωργικών και δασικών καλλιεργειών, καθώς και υποπροϊόντα των σχετικά αγροβιομηχανιών.
Επίσης, οι ενεργειακές καλλιέργειες (παραδοσιακές και αμιγείς) διακρίνονται σε γεωργικές και δασικές, καθώς και σε μονοετείς και πολυετείς.
Λίγοι τύποι βιομάζας μπορούν να χρησιμοποιηθούν κατευθείαν με καύση για παραγωγή ενέργειας, π.χ. ξυλεία. Συνήθως, απαιτείται η επεξεργασίας και ο εξευγενισμός της βιομάζας για μετατροπή της σε χρήσιμο καύσιμο.
Διακρίνονται τρεις βασικές κατηγορίες επεξεργασίας της βιομάζας :

                           α. θερμοχημική
                           β. βιοχημική
                           γ. χημική



πηγή : Γ.Π.Α. 
Ενεργειακές καλλιέργειες - Βιοκαύσιμα των Γ.Ν. Σκαράκη, Ν. Κορρέ, Ο.Ι. Παυλή

εφημ. Παραγωγή
της από 13/9/2014

εδώ...για Συνέχεια!

Αποξήρανση Αρωματικών Φυτών

Το καλοκαίρι τα έχουμε σε αφθονία και αρωματίζουν τα φαγητά μας, ρίγανη, θυμάρι, δεντρολίβανος, δυόσμος, βασιλικός κλπ...
Το χειμώνα όμως; Λίγα από τα προαναφερόμενα μπορείς να βρεις, π.χ. δεντρολίβανο.
Οπότε τί κάνουμε;
Όσα βρίσκουμε το καλοκαίρι στο χωριό μας, είναι σκόπιμο να τα μαζεύουμε και να τα αποξηράνουμε, ώστε να γευόμαστε τα αρώματά τους στο φαγητό μας κατά τη διάρκεια του χειμώνα!

Οι ειδικοί λένε ότι τα αποξηραμένα αρωματικά φυτά χάνουν πολύ από τις ευεργετικές τους ιδιότητες και προπαντός από το άρωμά τους...
Ισχύει;
Μύθος... Αν είναι από τον κήπο σας (γλάστρες) δεν ισχύει, αν είναι τα βιομηχανοποιημένα του εμπορίου, δυστυχώς σε πολλές περιπτώσεις, ισχύει...

Ας δούμε τώρα τα βασικά βήματα της αποξήρανσής τους.
Εδώ, τώρα θ' ασχοληθούμε με το βασιλικό, αλλά τα βασικά βήματα είναι τα ίδια με όλα τα αρωματικά φυτά.
Όσο για το βασιλικό, προτιμήστε το διπλό πλατύφυλλο, εγώ τον βρήκα μπροστά μου αυτό το καλοκαίρι και δεν έχασα... ευκαιρία!

Κόβουμε ολόκληρα κλωνάρια βασιλικού.
Τα πλένουμε κάτω από τη βρύση με κρύο νεράκι.
Τα τοποθετούμε σ' ένα σουρωτήρι για να στραγγίξουν.

Τα πιάνουμε μπούγιο, τα δένουμε και τα κρεμάμε ανάποδα σε κλειστό καλά αεριζόμενο χώρο.

Προηγουμένως, τα έχουμε τυλίξει αραιά και μ' ένα τούλι για να μην ακουμπάει τίποτα επάνω τους, π.χ. έντομα, σκόνη κλπ.

Σε δύο - τρεις εβδομάδες είναι έτοιμο για θρυμματισμό.

Πώς ξέρουμε όμως, πότε ακριβώς είναι έτοιμα;
Τα δοκιμάζουμε ελαφρά με το χέρι μας, αν θρυμματίζονται εύκολα, μπορούμε να τα συλλέξουμε και να τα θρυμματίσουμε.

Ο θρυμματισμός γίνεται με το χέρι, ανάλογα το πάχος που θέλουμε, αλλά αν θέλουμε πιο λεπτά ή σε σκόνη, τα θρυμματίζουμε στον ηλεκτρικό μας πολυκόφτη (multi).

Τα αποθηκεύουμε σε καλά αεροστεγή αποστειρωμένα βαζάκια σε καλά σκοτεινό φυλασσόμενο χώρο.

εδώ...για Συνέχεια!

Εθνικός κατάλογος Αρωματικών φυτών

Επιτέλους, ο εθνικός κατάλογος των αρωματικών και φαρμακευτικών φυτών της χώρας, πλέον... γεγονός!

Τα ελληνικά αρωματικά φυτά έχουν τεράστιες προοπτικές ανάπτυξης, αφού υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον από το εξωτερικό. Η νέα ΚΑΠ στηρίζει τις καλλιέργειες, ενώ ο εθνικός κατάλογος αρωματικών και φαρμακευτικών φυτών, που καταρτίζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, ανοίγει νέους δρόμους για πολλές περιοχές της χώρας!

Σε νέες βάσεις μπαίνουν πλέον... οι καλλιέργειες αρωματικών φυτών στην Ελλάδα, αφού για πρώτη φορά υπεγράφη η απόφαση για τη δημιουργία Εθνικού Καταλόγου Αρωματικών και Φαρμακευτικών φυτών. Η απόφαση ήρθε σε μία περίοδο, όπου η καλλιέργεια των συγκεκριμένων φυτών αναμένεται να στηριχτεί μέσα από τη νέα ΚΑΠ, με χιλιάδες παραγωγούς να έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον για την ανάπτυξη του κλάδου.
Με την απόφαση, η χώρα αποκτά για πρώτη φορά τη δυνατότητα να δημιουργήσει τον Εθνικού Καταλόγου Αρωματικών και Φαρμακευτικών φυτών και να εγγράψει σε αυτόν βελτιωμένες ελληνικές και ξένες ποικιλίες, με πρώτα στον κατάλογο τον άνηθο, το βασιλικό, το χαμομήλι, το θυμάρι και τη ρίγανη, ενώ θα ακολουθήσουν σταδιακά και τα υπόλοιπα είδη.
Το πρόβλημα για τα συγκεκριμένα φυτά ήταν μεγάλο, διότι οι παραγωγοί αναγκάζονταν , λόγω της έλλειψης θεσμικού πλαισίου πιστοποίησης και εμπορίας πολλαπλασιαστικού υλικού αρωματικών, αρτυματικών και φαρμακευτικών φυτών, να προσφεύγουν σε εισαγωγές ελληνικών ποικιλιών από το εξωτερικό, διαδικασία, που αύξανε το κόστος ή να χρησιμοποιούν ελληνικά φυτά που, λόγω της μη πιστοποίησης, κατέληγαν σε χαμηλές τιμές πώλησης, ενέργειες που οδηγούσαν τελικά σε μη ανταγωνιστικά ελληνικά προϊόντα.
Βεβαίως, ο αριθμός των ελληνικών αρωματικών φυτών ανέρχεται σε εκατοντάδες, αλλά ήδη η αρχή έχει γίνει, κάτι που σημαίνει ό,τι ο δρόμος έχει ανοίξει για την οργάνωση της καλλιέργειας, και μάλιστα, καλλιέργεια που μπορεί να πρωταγωνιστήσει στο εξωτερικό!

Αυξημένη ζήτηση...

Τα συγκεκριμένα φυτά εκτός από τη διατροφή χρησιμοποιούνται κυρίως από εταιρείες στην Ευρώπη, Αμερική και Ρωσία στους τομείς της Φαρμακευτικής, Καλλυντικών και Αρωμάτων.
Επιπλέον, τα προϊόντα μεταποίησης αυτών των φυτών (αιθέρια έλαια και εκχυλίσματα) έχουν υψηλή ποιότητα και αποδόσεις, ενώ είναι κατ' εξοχήν προϊόντα υψηλής προστιθέμενης αξίας, τα οποία έχουν διαμορφώσει και την κατανάλωση, όπως :

• Διατροφικά φαρμακευτικά προϊόντα
• Διαιτητικά συμπληρώματα
• Λειτουργικά τρόφιμα
• Βοτανικά φάρμακα
• Βοτανικά τσάγια και ροφήματα
• Φυτικά φάρμακα, όπου συνταγογραφούνται...
• Αρωματοθεραπευτικά έλαια

Μοναδική βιοποικιλότητα...

Η ελληνική χλωρίδα περιλαμβάνει έναν ιδιαίτερα αξιόλογο αριθμό σπάνιων ειδών, που στην ουσία τα βρίσκουμε μόνο στην Ελλάδα. Ανάμεσά τους, εμφανίζονται ως αυτοφυή είδη μερικά από τα πλέον εξαιρετικά μπαχαρικά, βότανα και αρωματικά φυτά στον κόσμο, όπως η ρίγανη, το θυμάρι, το τσάι του βουνού, η μέντα, το φασκόμηλο, ο δίκταμος κλπ.

Η παγκόσμια αγορά...

Η εικόνα της σημερινής παγκόσμιας αγοράς οδηγεί στα συμπεράσματα για το προς που θα πρέπει να στοχεύσουν οι Έλληνες παραγωγοί αρωματικών και φαρμακευτικών φυτών.
Οι εξαγωγές στην  Ευρώπη αγγίζουν τους 88600 τόννους ετησίως, με τη Γερμανία να κατέχει την πρώτη θέση με 18%. Επίσης, σημαντικές παραγωγικές χώρες στην Ευρώπη είναι : Γαλλία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Ιταλία και Πολωνία.
Τέλος, η Ελλάδα θα μπορούσε να παράγει ανταγωνιστικά τα συγκεκριμένα φυτά σε σχέση με τις προαναφερόμενες χώρες, αφού πλεονεκτεί σε εδαφοκλιματικές συνθήκες και τη βιοποικιλότητα.

πηγή : εφημ. Παραγωγή 
της από 30/8/2014

εδώ...για Συνέχεια!

Τσάι του βουνού, μία ακόμη καλλιέργεια με μέλλον...

Το τσάι του βουνού έχει καθιερωθεί ως ένα προϊόν που μπορεί κάποιος να το συλλέξει σε ψηλά και απόκρημνα βουνά. Έτσι ήταν...

Σήμερα, όμως, το τσάι του βουνού (Σιδερίτης), γνωστό διεθνώς ως Greek Mountain Tea , το συναντάμε ανάμεσα σε περίπου 140 βοτανικά είδη. Τα είδη αυτά φύονται σε ορεινές περιοχές με μεγάλο υψόμετρο, άνω των 1000 μέτρων, σε πλαγιές ηλιόλουστες, πετρώδεις και με μεγάλη κλίση.

Το να "βγαίνει" κάποιος στο βουνό και να μαζεύει τσάι για προσωπική κατανάλωση ή ακόμη και να διαθέτει μικρές ποσότητες στην αγορά, δεν είναι και δεν μπορεί να αποτελέσει πηγή σταθερού εισοδήματος. Για το λόγο αυτό, άλλωστε, πολλοί αγρότες, διαβλέποντας το μεγάλο ενδιαφέρον για τα ελληνικά αρωματικά φυτά, έχουν αρχίσει να ασχολούνται με την καλλιέργεια τσαγιού σε πολλές περιοχές. Τα πρώτα στοιχεία είναι ικανοποιητικά, αυτό, ωστόσο δε σημαίνει ότι κάποιος μπορεί να καλλιεργήσει τσάι οπουδήποτε...

Ιδιαιτερότητες...

Τα φυτά σιδερίτη έχουν ιδιαίτερες οικολογικές απαιτήσεις, γι' αυτό και απαιτείται η σωστή επιλογή του οικολογικού περιβάλλοντος για καλλιέργεια. Οι ειδικοί επισημαίνουν πως η τοποθεσία και οι συνθήκες των περιοχών καλλιέργειας πρέπει να πλησιάζουν... αυτές του φυσικού τους περιβάλλοντος. Σε αυτές τις συνθήκες, τα φυτά δεν προσβάλλονται εύκολα, ενώ απαιτούν λιγότερες φροντίδες. Οπότε, η σωστή επιλογή του χώρου καθιστά εφικτή και οικονομική τη βιολογική καλλιέργεια όχι μόνο του σιδερίτη, αλλά και όλων των άλλων αρωματικών φαρμακευτικών φυτών.
Μετά την επιλογή του χώρου, σημαντικό ρόλο παίζει το είδος που πρόκειται να καλλιεργηθεί.
Ανάλογα την περιοχή, έχουμε :

• το είδος S. scardica, στον Όλυμπο και σε βουνά της Β. Ελλάδας.
• το είδος S. clandestina, μόνο στην Πελοπόννησο.
• το είδος S. syriaca μόνο στην Κρήτη.
• το είδος S. euboea στην Εύβοια.
• το είδος S. raeseri έχει τη μεγαλύτερη γεωγραφική εξάπλωση στην ηπειρωτική Ελλάδα, αλλά κυρίως κατά μήκος της οροσειράς της Πίνδου.

Οπότε, ανάλογα την περιοχή που θέλουμε να καλλιεργήσουμε επιλέγουμε τη σωστή ποικιλία.

Τεχνικές...

Ο παραγωγός θα πρέπει να γνωρίζει ότι τα είδη σιδερίτη προσαρμόζονται καλά σε μεσαίας σύστασης εδάφη, που στραγγίζουν καλά, με ΡΗ 6-8 και βεβαίως αυτά να είναι σε πλαγιές και υψόμετρα άνω των 500-600 μέτρων.
Η καλλιέργεια γίνεται με φυτάρια από σπόρο (σπορόφυτα), είτε με μοσχεύματα, είτε με διαίρεση φυτών από παλαιές φυτείες.
Αυτά φυτεύονται την Άνοιξη ή το Φθινόπωρο, σε καλά προετοιμασμένο χωράφι από το καλοκαίρι, σε γραμμές που απέχουν μεταξύ τους 60-70 εκ. και επί της ίδιας γραμμής 30-40 εκ.
Η καταπολέμηση των ζιζανίων τον πρώτο χρόνο είναι επιβεβλημένη, διότι τα φυτά είναι μικρά.
Η οργανική λίπανση σπάνια, αλλά που και που μπορεί να θεωρηθεί και αναγκαία...
Στην  περίπτωση που εμφανιστούν προσβολές, η καταπολέμηση γίνεται με βιολογικά φυτοπροστατευτικά μέσα.

Κόστη και αποδόσεις...

Η αγορά των φυτών κοστίζει από 0,10-0,25 € περίπου ανά φυτό.
Η φυτεία σιδερίτη αρχίζει να αποδίδει μετά τον πρώτο χρόνο. Συγκομίζονται οι ανθοφόροι βλαστοί κατά τη διάρκεια της πλήρους ανθοφορίας και αποξηραίνονται με φυσικό τρόπο ή σε ξηραντήρια.
Οι αποδόσεις της φυτείας, ανάλογα το είδος, την πυκνότητα φύτευσης και τις καλλιεργητικές πρακτικές κυμαίνονται από 100-180 κιλά.
Οι τιμές πώλησης για τον παραγωγό κυμαίνονται από 4-6 €.

πηγή : εφ. Παραγωγή 
της από 30/8/2014

εδώ...για Συνέχεια!

Ασθένειες των φυτών...

Ασθένειες από μύκητες...

Ένας μύκητας που επηρεάζει τα λαχανικά, τα φρούτα, τους θάμνους, τα δέντρα και τα λουλούδια, ευνοείται από συνθήκες υγρασίας (15-25 βαθμούς Κελσίου) και μάλιστα χωρίς άνεμο.
Η γκρι μούχλα εμφανίζεται μετά από παρατεταμένες περιόδους συννεφιάς, ομίχλης, υγρασίας ή ελαφρές βροχές. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν ένα γκρι με καφέ αποχρωματισμό και μία ασαφή λευκωπή γκρι μούχλα, που αναπτύσσεται στην επιφάνεια των περιοχών που επλήγησαν. Οι μύκητες προκαλούν μάρανση του άνθους, σήψη και απόρριψη του καρπού, έλκη στα στελέχη, κηλίδες στα φύλλα και σήψη στους βολβούς ή τη ρίζα.

Για την αντιμετώπιση των παραπάνω προβλημάτων, θα πρέπει :

• Να αγοράζετε σπόρους υψηλής ποιότητας.
• Να φυτεύετε τους σπόρους σε ηλιόλουστα και καλά αποστραγγιζόμενα μέρη και μάλιστα την περίοδο που συνιστάται για την περιοχή σας.
• Να λιπαίνετε τα φυτά με βάση την ανάλυση του εδάφους.
• Να αποφεύγετε τα βαριά εδάφη, τη βαριά σπορά, τον υπερπληθυσμό, την κακή κυκλοφορία του αέρα, την πολύ βαθιά φύτευση και την  υπερβολική λίπανση (ειδικά με άζωτο).
• Κρατήστε το έδαφος υγρό μετά τη φύτευση. Επιτρέψτε στα φυτά να έχουν άφθονο φως.
• Να αποφεύγετε την υπερβολική υγρασία, χρησιμοποιήστε το επιφανειακό πότισμα και κρατήστε το νερό μακρυά από το φύλλωμα. Να ποτίζετε τα φυτά νωρίς το πρωί. (Εδώ, να τονίσω ότι διίστανται οι απόψεις, άλλοι υποστηρίζουν στο σούρουπο... είναι η πιο σωστή ώρα για πότισμα).
• Να αφαιρείτε τον πρώτο καρπό που έχει μολυνθεί με γκρι μούχλα σήψης από την καλλιέργεια. Η ασθένεια ξεκινάει από τη βάση προς την κορυφή, ενώ αν ο κεντρικός βλαστός είναι υγιής, τότε η αιτία δύναται ν' αποδοθεί σε μύκητα (φαιά σήψη των πυρηνόκαρπων) ή βακτήριο. Εάν η αποξήρανση ξεκινήσει από την κορυφή προς τη βάση, τότε ως αιτία υποπτευόμαστε μύκητες (παρασιτική κορυφοξήρα των εσπεριδοειδών), βακτήρια, χαμηλή θερμοκρασία, έλλειψη υγρασίας είτε από ζημιά των ριζών ή απουσίας αυτής από το έδαφος.

Μαρασμός των βλαστών ή φυτών...

Η απότομη αποξήρανση βλαστών και φυτών οφείλεται σε μύκητα (Pythiacystis citrophthora) των εσπεριδοειδών, Fusarium πολλών δέντρων ή βακτήριο (Bacteria tumefaciens) ή μηχανική ζημιά (ξυλοφάγα έντομα υπογείου κορμού). Αυτές είναι οι αιτίες που παρεμποδίζουν την ανταλλαγή τροφών μεταξύ ριζών και φυλλώματος ή υπογείου και υπέργειου μέρους ενός φυτού. Οι τροφές σ' ένα φυτό ανεβαίνουν από τις ρίζες προς τα πάνω, οπότε όταν αυτό δε γίνεται σωστά, λόγω της απότομης διακοπής της υγρασίας του φυτού, έχουμε τον απότομο μαρασμό ή θάνατο του φυτού, χαρακτηριζόμενος και ως "αποπληξία".
Για το λόγο αυτό, παρατηρούμε κατά το τέλος της άνοιξης ή στην αρχή του καλοκαιριού να ξηραίνεται ολόκληρο το φύλλωμα και το ημιαναπτυγμένο φορτίο των καρπών τους.

Κίτρινο φύλλωμα...

Αν το κιτρίνισμα είναι ακανόνιστο και ορατό από την πάνω  επιφάνεια, τότε αιτία είναι ζωικά παράσιτα (ακάρεα, αφίδες κλπ.) εγκατεστημένα στην κάτω επιφάνεια. Αν το κιτρίνισμα είναι μάλλον - ομοιόμορφο εκτός κάποιων νευρώσεων ή άλλων σημείων που παραμένουν πρασινωπά, τότε θα πρόκειται περί ελλείψεως ενός θρεπτικού στοιχείου στο έδαφος ή πλεονάσματος, οπότε η πάθηση λέγεται φυσιολογική. Αν το κιτρίνισμα, ομοιόμορφο, τότε το στοιχείο που λείπει είναι το άζωτο, χωρίς να είναι 100% σίγουρο, διότι μπορεί να οφείλεται και στην ανεπαρκής απορρόφηση των τροφών από τις ρίζες λόγω της υπερβολικής υγρασίας, η οποία έδιωξε τον τόσο απαραίτητο για τη ζωή αέρα και κατέλαβε τη θέση του.

Πτώση φύλλων και καρπών...

Αυτό μπορεί να οφείλεται σε προσβολή ζωικών παρασίτων, εντόμων, ακάρεων ή μυκητών, έλλειψη υγρασίας, πλεονασμός υγρασίας τους εδάφους (πλημμύρες) σε χαμηλή θερμοκρασία.
Επίσης, μπορεί να συμβεί και από την καυστική επίδραση σε αυτά από κάποιο χρησιμοποιημένο φάρμακο (πετρέλαιο, θει-ασβέστιο).

Σκωριάσεις, συναπίδι...

Στίγματα κίτρινα ή πορτοκαλόχρωα, έχουν για αιτία τους μύκητες. Αυτή η προσβολή μπορεί να προκαλέσει αποξήρανση τοπική του φυτού και γενική εξασθένηση.

Περονόσποροι ή ωϊδία...

Από τις κλασσικές ασθένειες του καλοκαιριού.
Λευκά ή φαιά άφθονα μυκήλια, επεκτεινόμενα ακανόνιστα στην επιφάνεια φύλλων καρπών και βλαστών, τα ωϊδία.
Κανονικότερες, όμως, και κάπως περιορισμένες κηλίδες, άγονες με λευκές ή φαιές υφές, συνήθως στην κάτω επιφάνεια, χαρακτηρίζουν τους περονόσπορους.

Σήψη καρπών...

Κηλίδες διαφόρων χρωμάτων που παρουσιάζονται στους καρπούς, τους καταλαμβάνουν με τον καιρό ολόκληρους και τους καταστρέφουν...
Αιτία, οι μύκητες.

Στιγμάτωση καρπών...

Φελλώδεις ή άλλης φύσεως κηλίδες που εξέχουν, οφείλονται σε μύκητες (φουσικλάδιο ή βούλα μήλων).

Καρκίνοι ή εξελκώσεις...

Μη επουλωμένες πληγές παρουσιάζονται στον κορμό ή στους βλαστούς.
Αυτές οφείλονται σε μύκητες ή βακτήρια. Πιθανόν, η αρχική αιτία να ήταν η μηχανική ζημιά και να ακολούθησε η μόλυνση από παθογόνο ή σαπροφυτικό οργανισμό, που πρόσβαλλε το σχηματιζόμενο δημιουργικό ιστό για την επούλωση της πληγής.

Εξογκώματα...

Αυτές παρουσιάζονται στις ρίζες των φυτών και δέντρων και είναι δυνατόν να προκαλούνται από έντομα (Schizoneura lanigera της μηλιάς), σκουλήκια (Heterodera radicicola) και βακτήρια (bacterium tumefaciens). Παρουσιαζόμενες στον κορμό, στο σημείο της ενώσεως και εμβολίου και υποκειμένου, καταδεικνύουν την έλλειψη συγγένειας μεταξύ εμβολίου και υποκειμένου για καλή εμπλοκή των κυττάρων.
Άλλα εξογκώματα όμως, στο υπόγειο μέρος και κοντά στις κεντρικές ρίζες, οφείλονται σε βακτήρια.
Στα κλαδιά και φύλλα είναι δυνατόν να οφείλονται σε βακτήριο (Bacterium savastanoi της ελιάς).
Στα φύλλα, πιθανόν να οφείλονται σε ερεθισμούς εντόμων ή μύκητες (εξώασκος της ροδακινιάς).

πηγή : εφ. Παραγωγή
5/7/2014

εδώ...για Συνέχεια!

Πως αντιμετωπίζουμε με φυσικό τρόπο τις ασθένειες στα φυτά

Αν κάποιος ενδιαφέρεται για την αντιμετώπιση των ασθενειών με φυσικό τρόπο, δεν έχει παρά να καταφύγει σε παραδοσιακές συνταγές, για την αποτελεσματικότητα των οποίων υπάρχουν έρευνες του Ινστιτούτου Δασικών Ερευνών.
Για κάθε ενδεχόμενο, όμως, καλό είναι να απευθύνεστε και στο γεωπόνο της περιοχής σας...

Γάλα, ξύδι και μαγειρική σόδα είναι τα φυσικά υλικά που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την αντιμετώπιση των ασθενειών στα φυτά.

Ξύδι...

Για την αντιμετώπιση πολλών των ασθενειών των φυτών, όπως : σκωρίαση, μελανό σημείο και μυκητίαση (περονόσπορος).
Αναμείξτε 1 κουταλιά φυσικό ξύδι σε ένα λίτρο νερό.
Ψεκάστε με το διάλυμα στις άρρωστες περιοχές των φυτών νωρίς το πρωί ή το βράδυ, όταν οι θερμοκρασίες είναι χαμηλές και δεν υπάρχει άμεσο φως.
Επαναλάβετε μέχρι η ασθένεια να θεραπευτεί.

Μαγειρική σόδα...(Όξινο ανθρακικό νάτριο)

Το καλύτερο μυκητοκτόνο... Χρησιμοποιείστε τη σόδα για τη θεραπεία των μυκήτων στα φυτά.
Αναμιγνύετε μία κουταλιά σούπας σόδα, μία κουταλιά φυτικό λάδι σε τέσσερα λίτρα νερό.
Προσθέστε μερικές σταγόνες υγρό ή εντομοκτόνο σαπούνι στο μείγμα για να βοηθήσει να εξαπλωθεί ομοιόμορφα στα φύλλα.
Ψεκάστε τα μολυσμένα φύλλα, καθώς και τα μη.
Το όξινο ανθρακικό κάλιο δεν προσθέτει άλατα νατρίου στο έδαφος.

Γάλα...

Το γάλα είναι πολύ καλό όπλο για τους μύκητες και τους ιούς των φυτών.
Για την πρόληψη των μυκήτων, πασπαλίζουμε δύο κουταλιές γάλα σε σκόνη στο έδαφος, γύρω από τα φυτά μας, νωρίς την περίοδο πριν εμφανιστούν οι ασθένειες.
Αν δείτε μύκητες στα φύλλα της ντομάτας, των τριανταφυλλιών ή σε άλλα φυτά, ψεκάστε με αραιωμένο μείγμα γάλακτος ( 1 μέρος γάλα με 1 μέρος νερό) άμεσα στα μολυσμένα φύλλα.
Μπορείτε ακόμη, να χρησιμοποιήσετε το γάλα που έχει ξινίσει...

Υπεροξείδιο του υδρογόνου...

Οι ρίζες απαιτούν οξυγόνο και τα χαμηλά επίπεδα προκαλούν τις περισσότερες ασθένειες των ριζών.
Περισσότερο πότισμα στα φυτά προκαλεί την ανάπτυξη της σήψης της ρίζας. Όταν υπάρχει πολύ νερό στο έδαφος, οι αεροφόροι οδοί κλείνουν με νερό και οι ρίζες χρησιμοποιούν το λίγο οξυγόνο που είναι διαθέσιμο... Τα φυτά δεν είναι σε θέση ν' απορροφήσουν τα θρεπτικά συστατικά από το έδαφος και οι ρίζες μπορεί  ν' αρχίσουν να πεθαίνουν μέσα σε 24 ώρες. Τα φυτά θα αρχίσουν να μαραίνονται και να μοιάζουν σα να μην έχουν αρκετό νερό, έτσι στην προσθήκη περισσότερου νερού γίνεται το λάθος.
Το νερό γνωρίζουμε από τα σχολικά μας χρόνια ότι αποτελείται από οξυγόνο και υδρογόνο. Το υπεροξείδιο του υδρογόνου έχει ένα επιπλέον άτομο Οξυγόνου. Όταν τα φυτά ποτιστούν με υπεροξείδιο υδρογόνου έχει σαν αποτέλεσμα να απελευθερωθεί οξυγόνο στο έδαφος, γύρω από τις ρίζες, οπότε έχουμε την ταχεία ανάπτυξη μιας υγιούς ρίζας. Χρησιμοποιήστε το φτηνό 3% υπεροξείδιο του υδρογόνου, όπου μπορεί κανείς να το αγοράσει από το φαρμακείο.
Αναμείξτε 2 κουταλάκια του γλυκού σε 4 λίτρα νερό.

πηγή : εφημ. Παραγωγή 
της από 5/7/2014

εδώ...για Συνέχεια!

H E.E.άνοιξε το δρόμο για τα μεταλλαγμένα...

Εμείς τί κάνουμε;

Τελικά, φαίνεται πως οι πολυεθνικές κατάφεραν να επιβάλουν την καλλιέργεια γενετικά τροποποιημένων προϊόντων, με τα κράτη - μέλη της Ε.Ε. να παίρνουν τη σχετική απόφαση.

Θεωρείται, έτσι,  βέβαιο πως μια τέτοια εξέλιξη θα ανοίξει το δρόμο για τα μεταλλαγμένα...

Ανοίγει, πλέον..., ο δρόμος για την καλλιέργεια γενετικά τροποποιημένων προϊόντων και στην Ευρώπη. Όλα συγκλίνουν στο ό,τι οδηγούμαστε σε λύση "αλά καρτ", να αποφασίζει, δηλ., κάθε κράτος εάν θα επιτρέπει την καλλιέργεια μεταλλαγμένων ή όχι. Τις επόμενες μέρες αναμένεται να οριστικοποιηθεί η απόφαση, με τις πολυεθνικές να πιέζουν, για να επιτραπούν οι καλλιέργειες. Ωστόσο, κάθε χώρα που διαφωνεί, θα μπορεί να απαγορεύει την καλλιέργεια στα δικά της εδάφη.
Η Ελλάδα ως προεδρεύουσα της Ε.Ε. προώθησε μία συμβιβαστική λύση, τα κράτη που διαφωνούν με την καλλιέργεια γενετικά τροποποιημένων ειδών στο έδαφός τους θα πρέπει να προσφεύγουν στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η οποία με τη σειρά της θα ζητεί από τις εταιρείες να τα αποκλείουν, όταν καταθέτουν αιτήματα για νέες καλλιέργειες.
Το σημαντικό όμως, είναι, ωστόσο, πως οι χώρες δε θα μπορούν να απαγορεύουν τη διέλευση από το έδαφός τους των εγκεκριμένων, Γενετικά Τροποποιημένων Οργανισμών (Γ.Τ.Ο.).
Σήμερα, στην Ευρώπη, καλλιεργείται μονάχα ένα τροποποιημένο προϊόν, το καλαμπόκι ΜΟΝ810 της εταιρείας εκ Αμερικής, "Monsanto".

Τα μεταλλαγμένα είδη...

Σε αυτή τη φάση, πέντε είναι τα είδη που υπόκεινται σε γενετικές μεταλλάξεις : καλαμπόκι, σόγια, ελαιοκράμβη (παραγωγή ραφινέλαιου), βαμβάκι και πατάτα.

Μεγάλα συμφέροντα...

Τα συμφέροντα, τεράστια..., αν αναλογιστεί κανείς, ότι η παγκόσμια αγορά σπόρων ξεπερνά σήμερα τα 50 δισ. $ ετησίως.
Πρωτεύον ρόλο στην αγορά παίζει η Mosanto, σημαντικά μερίδια όμως διεκδικούν και οι εταιρείες : Dupont, Novartis, Dow Elanco, AgrEvo και Zeneca.
Οι προαναφερόμενες εταιρείες έχουν ρίξει τα δίχτυα τους σε χώρες που τα έχουν αποδεχτεί, όπως : Αμερική, Καναδάς, Χιλή, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία, Ιαπωνία, Ελβετία, Αργεντινή, Ουρουγουάη και Ρωσία.
Στην Ευρώπη, θετικές είναι : Βρετανία, Ολλανδία, Γερμανία, Ισπανία και Γαλλία.

Αντιδρούν και μάλιστα δυναμικά : Ελλάδα, Αυστρία και Δανία.

Ήδη στη Βρετανία έχουμε την πρώτη σοδειά μωβ ντομάτας , η παραγωγή έφτασε τα 1200 κιλά τοματοχυμό, όπου θα χρησιμοποιηθούν για έρευνα...

πηγή : εφ. Παραγωγή
της από 14/6/2014

περαστικά μας... και η επάρατη νόσος θα επεκτείνεται...

G & M

εδώ...για Συνέχεια!

Ποιες καλλιέργειες επιδοτούνται...

103 είναι οι καλλιέργειες που επιδοτούνται από το νέο αναπτυξιακό νόμο.

Και είναι οι ακόλουθες :

Βατόμουρο, σμέουρο, μύρτιλο, φραγκοστάφυλο, πορτοκαλιά, μανταρινιά, λεμονιά, γκρέιπφρουτ, κουμκουάτ, κίτρο, περγαμόντο, φράπα, ακτινίδιο, μηλιά, αχλαδιά, κυδωνιά, βερυκοκιά, κερασιά, δαμασκηνιά, ροδακινιά, νεκταρίνι, κορομηλιά, καρυδιά, χαρουπιά, καστανιά, αμυγδαλιά, φιστικά, συκιά, ροδιά, ελιά, τσάι, ρίγανη, λεβάντα, μέντα, θυμάρι, δενδρολίβανο, βάλσαμο, λουίζα, σαμπούκος, φασκόμηλο, μελισσόχορτο, βαλεριάνα, μαντζουράνα, εχινάτσεα, εστραγκόν, κάπαρη, ύσσωπος, γκότζι μπέρι, ιπποφαές, αλόη, κρανιά, αρώνια, φακή, κοινό φασόλι, φασόλια γίγαντες, φάβα, κουκιά, ρεβύθι, τριφύλλι, κτηνοτροφικό μπιζέλι, βίκος, αβοκάντο, φραγκοσυκιά, μάνγκο, λωτός, μπανάνα, χουρμαδιά, λίτσι, γκουάβα, πεκάν, τσεριμόγια, αγκινάρα, σπαράγγι, ντομάτα, μελιτζάνα, αγγούρι, πιπεριά, πατάτα, πεπόνι, καρπούζι, κολοκύθι, φασολάκι, αρακάς, κρεμμύδι, σκόρδο, πράσο, παντζάρι, καρότο, ραπανάκι, μαρούλι, σπανάκι, ραδίκι, αντίδι, μαϊντανός, άνηθος, σέλινο, λάχανο, κουνουπίδι, μπρόκολο, λαχανάκια Βρυξελλών, μπάμια, φράουλα.

πηγή : εφημ. Παραγωγή
 της από 14/6/2014
Ν. Φιλιππίδης

Βέβαια από την επιδότηση μέχρι την πράξη, η απόσταση είναι μεγάλη και δεν είναι για όλα τα παραπάνω οι συνθήκες ιδανικές...

Τι εννοώ;

π.χ. οι καλλιέργειες αγγουριού, κολοκυθιάς, πιπεριάς, πεπονιάς, πανεύκολες...

Άλλες καλλιέργειες, ανάλογα με τις συνθήκες που επικρατούν... π.χ. ντομάτας, πατάτας κλπ.
Στα οπωροφόρα δένδρα αν δε ρίξεις φαρμακάκι, άστα να πάνε... π.χ. βερυκοκιά, νεκταρινιά, ροδακινιά, μηλιά κλπ.
Από τα δένδρα που αναφέρονται παραπάνω, τα πιο εύκολα, είναι : καρυδιά, αμυγδαλιά και ελιά.
Όλα τ' άλλα, κουραφέξαλα...
Επίσης, υπάρχουν και πολλά άγνωστα φυτά, από τα οποία μόνο η αλόη απ' όσο γνωρίζω είναι εύκολο φυτό στην καλλιέργειά του.
Τέλος, τα αρωματικά φυτά, όπου όλα τα έντυπα μας τονίζουν ότι είναι κερδοφόρα...,  δεν είναι και τόσο εύκολο το εγχείρημα...

G & M

εδώ...για Συνέχεια!

Μπορούν και καλύτερα τα προϊόντα Π.Ο.Π. και Π.Γ.Ε.

Θετικές είναι οι προοπτικές των ελληνικών προϊόντων ΠΟΠ (Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης) και ΠΓΕ (Προστατευόμενη Γεωγραφική Ένδειξη), λαμβανόμενης υπόψη της ευαισθητοποίησης των καταναλωτών σε θέματα υγιεινής διατροφής και στήριξης της παραδοσιακής εγχώριας παραγωγής.
Ο στόχος των ελληνικών προϊόντων ΠΟΠ και ΠΓΕ σύμφωνα με μελέτη της Infobank Hellastat A.E., πρέπει να αποτελέσουν οι αγορές του εξωτερικού, όπου η ζήτηση είναι σημαντική, υπολείπεται όμως του μεριδίου που θα δικαιολογούσε η ανώτερη ποιότητά τους.
Έχουν αναγνωριστεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή 101 ελληνικά προϊόντα ΠΟΠ και ΠΓΕ, αριθμός που κατατάσσει τη χώρα μας στη 5η θέση της Ένωσης.
Από τα προϊόντα αυτά, τα 74 είναι ΠΟΠ και τα 27 ΠΓΕ.
Η πολυπληθέστερη κατηγορία είναι τα φρούτα, λαχανικά, ξηροί καρποί και όσπρια με 31 προϊόντα, τα 29 ελαιόλαδα, τα 11 ποικιλίες ελιάς, τα 21 τυριά, ενώ έχουν αναγνωριστεί και 9 προϊόντα υπόλοιπων κατηγοριών.
Το 2012, η Ελλάδα παρήγαγε 150000 τόννους προϊόντων ΠΟΠ και ΠΓΕ με την αξία τους να εκτιμάται σε 650 εκ. €. Από την ποσότητα αυτή τα 2/3 καταναλώνονται στην εγχώρια αγορά, ενώ τα υπόλοιπα εξάγονται, κυρίως στην Ε.Ε. Το μεγαλύτερο μέρος του παραγόμενου όγκου απαρτίζουν τα τυριά : το 2012 στη χώρα μας παρήχθησαν  97000 (67% του συνόλου), από τα οποία, 86500 τόννοι φέτας.
Η παραγωγή φέτας παρουσιάζει κάμψη 15000 τόννοι από το 2010, καθώς οι παραγωγοί γάλακτος υφίστανται υψηλό κόστος παραγωγής, λόγω των ανοδικών τιμών των ζωοτροφών.
Οι εξαγωγές φέτας για το 2012 ήταν 35000 τόννοι, τα τελευταία χρόνια εμφανίζει άνοδο, παρά την οικονομική ύφεση.
Αναφορικά με τα υπόλοιπα προϊόντα, παρήχθησαν 9700 τόννοι μήλων Ζαγοράς Πηλίου, 8000 τόννοι ροδάκινα Νάουσας, 6800 τόννοι μήλα Καστοριάς, 5500 τόννοι Κορινθιακής σταφίδας, 4600 τόννοι ακτινίδια Πιερίας.
Στον τομέα των ελαιόλαδων ξεχώρισαν, της Σητείας Λασιθίου, 3700 τόννοι, των Χανίων, 2600 τόννοι και της Καλαμάτας, 1600 τόννοι.

Αθέμιτος ανταγωνισμός...

Αν και σύμφωνα με την Infobank Hellastat A.E., τα ελληνικά προϊόντα θεωρούνται υψηλής ποιότητας, εν τούτοις λίγα μόνο καταφέρνουν να αποτελέσουν αντικείμενο εξαγωγών και να αποκτήσουν σημαντική θέση σε αγορές του εξωτερικού, εκμεταλλευόμενα την πιστοποίησή τους.
Αντιθέτως, τα περισσότερα διακινούνται εντός των συνόρων, όπως εξάλλου και πριν καταχωρηθούν επίσημα από την Ε.Ε.
Ο κλάδος πλήττεται από αθέμιτο ανταγωνισμό, λόγω διακίνησης χύμα ποσοτήτων και ψεύτικων πιστοποιήσεων. Επίσης, σε περιόδους χαμηλής εγχώριας παραγωγής, κοινή πρακτική αποτελούν οι ελληνοποιήσεις εισαγόμενων προϊόντων (π.χ. ελαιόλαδου).
Εξάλλου, ο θεσμός της πιστοποίησης δε στηρίχθηκε επαρκώς από μία μακροπρόθεσμη εθνική στρατηγική. (* Εδώ, φταίνε και οι τοπικοί φορείς...). σημείωση του γράφων
Επομένως, η ελληνική αγορά είναι αρκετά μικρότερη σε σχέση με το μέγεθος που θα δικαιολογούσε ο υψηλός αριθμός των αναγνωρισμένων προϊόντων :
η Ελλάδα κατέχει αρκετά μικρό μερίδιο στην Ε.Ε. (μόλις, το 1,3% σε όρους εσόδων), αν και καταλαμβάνει την 5η θέση σε αριθμό καταχωρίσεων.
Η εγχώρια κατανάλωση αρκετών προϊόντων ΠΟΠ και ΠΓΕ υποχωρεί, καθώς οι καταναλωτές στρέφονται σε φτηνότερα προϊόντα.
Επομένως, διέξοδο αποτελούν οι αγορές του εξωτερικού, όπου διατίθενται συνήθως σε χαμηλότερες τιμές σε σχέση με προϊόντα άλλων χωρών (π.χ. τυριά, λάδι, κρασί κλπ.). (* και εδώ πάλι κορόιδα είμαστε...)

πηγή : εφ. Παραγωγή της από 6/6/2014

εδώ...για Συνέχεια!

Αυγοτάραχο Μεσολλογίου, προϊόν Π.Ο.Π.

Είναι γεγονός, πλέον!
Το αυγοτάραχο για το Μεσολόγγι, αλλά και για το σύνολο των ψαράδων του Αμβρακικού, ήταν από εκείνα τα "αυθεντικά προϊόντα", τα οποία είναι συνδεδεμένα με την τοπική παράδοση...

πηγή φώτο : http://www.visitgreece.gr/

Για πολλά χρόνια Συνεταιρισμοί, αλλά και ιδιώτες παρασκεύαζαν το αυγοτάραχο, από το οποίο όμως, έλειπε η ταυτότητα. Πλέον, όμως, το αυγοτάραχο Μεσολογγίου κυκλοφορεί στην αγορά με την ένδειξη Π.Ο.Π. (Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης) και έτσι θα πωλείται στη διεθνή αγορά.
Το σημαντικό σήμερα είναι ότι το συγκεκριμένο προϊόν φιλοδοξεί να κατακτήσει τις "ώριμες αγορές" του εξωτερικού, όπως : Αγγλία, Γαλλία, Ιαπωνία και Αμερική.
Φορέας παραγωγής είναι ο συνεταιρισμός "Αναγέννηση", ο οποίος δραστηριοποιείται στη λιμνοθάλασσα της Κλείσοβας, όπου και διατηρεί τις εγκαταστάσεις του.
Οι άνθρωποι του Συνεταιρισμού ελπίζουν ότι το προϊόν ως ΠΟΠ θα σηματοδοτήσει για τους ψαράδες του Αμβρακικού μία νέα αρχή, ώστε το προϊόν να κατακτήσει τις ξένες αγορές και να εξασφαλίσει σίγουρα έσοδα για τα μέλη του.
Προσπαθούμε να οργανώσουμε την παραγωγή και τη διάθεση με τους σύγχρονους κανόνες που απαιτούν οι αγορές, λέει χαρακτηριστικά ο κος Μαλάμης Αντ., σύμβουλος Ανάπτυξης του Συνεταιρισμού.
Αν και είναι χαρακτηρισμένο ως προϊόν ΠΟΠ από το 1994, μόνο τον τελευταίο καιρό παράγεται με τη συγκεκριμένη ένδειξη.
Ο αλιευτικός συνεταιρισμός έχει μισθώσει τη λιμνοθάλασσα μέχρι το Φλεβάρη του 2022 με δυνατότητα παράτασης άλλων δύο ετών.
Η παραγωγή του υπολογίζεται στα 700-1000 κιλά με τιμή διάθεσης, 383 € το κιλό.

Το αυγοτάραχο

Τρόφιμο που αποτελείται από ταριχευμένα αυγά ψαριών. Στην ουσία, τα αυγά του θηλυκού κέφαλου, της "μπάφας", όπως την αποκαλούν οι ντόπιοι.
Ολόκληρες οι ωοθήκες βγαίνουν από το ψάρι, ξεπλένονται με νερό, αλατίζονται με φυσικό αλάτι, στεγνώνουν κάτω από τον ήλιο και συσκευάζονται σε λιωμένο κερί.
Προϊόν με ιδιαίτερα υψηλή διατροφική αξία, το οποίο διαθέτει φανατικούς λάτρεις σε όλο τον κόσμο...
Το χαβιάρι της Ελλάδας!

Πώς να το απολαύσετε...

Σκέτες φετούλες σε μία πιατέλα.
Με φρεσκοψημένο ψωμί ή με ζεστό μπλινί (τηγανίτα πατάτας)
Σε πράσινες σαλάτες, καθώς και σε ζυμαρικά, συνοδευόμενα από άφθονο μαϊντανό.
Τέλος για τους πιο τολμηρούς, 2 φέτες στην κορυφή έτοιμου φουά γκρα, πιθανόν γαστρονομική...αποκάλυψη!
Για να αφαιρέσετε το κερί ευκολότερα, το αφήνετε μία ώρα εκτός ψυγείου. Διατηρείτε το υπόλοιπο με το κερί του, καλύπτοντας την κομμένη πλευρά με διάφανη μεμβράνη.

πηγή : εφ. Παραγωγή 16/5/2014

εδώ...για Συνέχεια!

Επιλογή σπόρων...για το φύτεμα!

Εξαρτάται από το χώρο, το κλίμα και τους καταναλωτές...
Καταρχήν ο παραγωγός δεν μπορεί ν' αγνοήσει κατά την επιλογή των σπόρων τις τιμές πώλησης των προϊόντων. Τα προϊόντα που διατίθενται στην αγορά σε υψηλές τιμές πρέπει να προτιμούνται, ειδικά αν πρόκειται για εξαγωγές.
Επίσης, δεν πρέπει ν' αγνοήσει τις αγορές, π.χ. στις χώρες της Ε.Ε., τα σούπερ μάρκετ θέλουν προϊόντα, τα οποία να είναι ομοιόμορφα, ώστε να μην πιάνουν πολύ χώρο, αλλά και να προσελκύουν τον καταναλωτή.
Επίσης σημαντικό ρόλο παίζουν και οι συνήθειες των καταναλωτών...
Οι καλλιέργειες θα πρέπει να προσαρμόζονται στις ειδικές συνθήκες κάθε περιοχής, εδώ παίζει ρόλο και τι γνώσεις...έχει ο κάθε παραγωγός!

Βασικοί κανόνες φύτευσης από σπόρους λαχανικών

• Το χώμα φύτευσης πρέπει να είναι καλά δουλεμένο, απαλλαγμένο από άλλους σπόρους.
• Το έδαφος πρέπει να στραγγίζει καλά, να μην κρατάει υγρασία και σαπίσουν πιθανόν...οι σπόροι μας.
• Ο κανόνας φύτευσης σπόρων ως προς το βάθος είναι περίπου τρεις φορές το μέγεθος του σπόρου.
• Το φως, η υγρασία και η θερμοκρασία είναι τα απαραίτητα για το φύτρωμα των σπόρων. Η εποχή σποράς πρέπει να προσαρμόζεται στο μικροκλίμα της κάθε περιοχής, καθώς υπάρχουν μεγάλες διαφορές ως προς τη θερμοκρασίες. Άλλο κλίμα επικρατεί στη βόρεια Ελλάδα και άλλο στη νότια.

Ας δούμε τώρα τις συνθήκες, οι οποίες απαιτούνται για τα πιο σημαντικά κηπευτικά μας.

Καλλιέργεια	Πότε	Σπορά για	Βάθος	Ημέρες	Μεταφύτευση	Ωρίμανση
		Υπαίθρια	Φύτευσης	Βλάστησης		μετά τη
		καλλιέργεια				μεταφύτευση
Αγγούρι	Άνοιξη και θερμοκρασία	Μαρ έως Ιούν	1,5-2,5 εκ.	5-10	25-30	25-50
	15-35 βαθμών
Καλαμπόκι	Ανοιξη-καλοκαίρι	Απρ έως Ιουν	2,5-5 εκ.	5-20		100-130 ημέρες
	και 15-35 βαθμοί					μετά τη σπορά
Καρότο	Άνοιξη ή Φθινόπωρο	Φεβ έως Ιούλ	0,5-1,5 εκ.	5-15		65-70 ημέρες
	και 7-30 βαθμοί	και Αύγ.				μετά τη σπορά
Κολοκύθα	Άνοιξη και 21-35 βαθμοί	Μαρ έως Αυγ.	1,5-5 εκ.	5-10	25-40	40-50 ημέρες μετά
						τη σπορά
Κουνουπίδι	Άνοιξη και 7-20 βαθμούς	Ιουλ-Σεπ	0,5-1,5 εκ.	5-10	35-50	50-95
	και ανά 15 ημέρες
Κρεμμύδι	Άνοιξη και 10-30 βαθμοί	Φεβ-Μαρ	1,5 εκ.	5-10	30-50	90 ημέρες μετά
						τη βλάστηση
Λάχανο	Ιουλ έως Σεπ ανά	Ιουν έως Αύγ.	0,5-1 εκ.	7-12	40	65-95 ημέρες
	15 ημέρες και 7-35
	βαθμούς
Μαρούλι	Αύγ-Σεπ. Ανά 15	Αυγ-Σεπ &	0,5-1,5 εκ.	5-15	15-25	40-90
	ημέρες και 5-26 βαθμοί	Φεβ-Μαρ.
Μελιτζάνα	Άνοιξη και 23-32 βαθμοί	Μαρ έως Μάϊ	0,5 εκ.	5-13	40-55	50-80
Μπάμια	Άνοιξη και 18-32 βαθμοί	Μάϊος	1,5-2,5 εκ.	5-10	30-35	50-60
Μπιζέλι	Φθινόπωρο και 5-20	Οκτ-Νόεμ.	1,5-2 εκ.	7-14	Άμεσα	70-100 ημέρες μετά
	βαθμοί Κελσίου					τη σπορά
Μπρόκολο	Ιούλ έως Σεπ ανά 15	Ιουν-Ιουλ-Αυγ	0,5 εκ.	3-10	40	55-75
	ημέρες και θερμοκρασία
	10-30 βαθμοί
Παντζάρι	Άνοιξη ή Φθινόπωρο	Φεβ-Μαρ &	0,5 εκ.	5-10	Άμεσα	55-80 ημέρες μετά
	και 10-30 βαθμοί	Ιούλ-Αύγ				τη σπορά
Πατάτα	Άνοιξη ή Φθινόπωρο	Φεβ-Μαρ-Απρ &	7,5-10 εκ.		Άμεσα	90-120 ημέρες μετά
	και 18-21 βαθμούς	Ιουλ έως Σεπ				τη σπορά
Πεπόνι	Άνοιξη και 23-35 βαθμοί	Απρ-Μάϊος	3 εκ.	5-10	20-30	60-90
Πιπεριά	Άνοιξη και 18-35 βαθμοί	Μαρ έως Μάη	0,5-1 εκ.	6-12	30-50	60-90
Σκόρδο	Φθινόπωρο (ξερό)	Οκτ-Φεβ	1,5-2,5	7-20		90 ημέρες μετά
	Φλεβάρη (φρέσκο)					τη βλάστηση
Σπανάκι	Άνοιξη ή Φθινόπωρο	Αύγ-Σεπ &	1,5 εκ.	7-15		40-50 ημέρες μετά
	και 7-23 βαθμοί	Φεβ-Μαρ				τη βλάστηση
Τομάτα	Νωρίς την Άνοιξη	Μαρ έως Μάη	1,5 εκ.	5-15	40-60	55-90
	και 15-29 βαθμοί
Φασόλια	Άνοιξη και θερμοκρασία	Απρ έως Αύγ.	2,5-5 εκ.	5-10	20-30	50-95 ημέρες για τα
Φρέσκα/Ξερά	15-29 βαθμοί					φρέσκα
						95-125 ημέρες για τα
						ξερά.

* Τους σπόρους μπάμιας και μπιζελιού πριν τη σπορά, τους έχουμε μουσκέψει για 3-4 ώρες.

Βέβαια, τα παραπάνω μπορεί να διαφέρουν ολίγον ανάλογα με το μικροκλίμα της κάθε περιοχής.

πηγή : 
εφ. Παραγωγή 15/03/2014

εδώ...για Συνέχεια!