Η αυτοκράτειρα των λουλουδιών...
Μετά ακολουθούν όλα τα υπόλοιπα...
Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που οι λάτρεις του δημοφιλούς ανθοκομικού φυτού έρχονται αντιμέτωποι με το πρόβλημα του κιτρινίσματος των φύλλων. Η απάντηση δεν είναι μονοδιάστατη διότι είναι πολλές οι αιτίες που μπορούν να προκαλέσουν χλωρωτικά φαινόμενα στη γαρδένια.
Μια σωστή διάγνωση πρέπει να λαμβάνει υπόψη της διάφορες παραμέτρους που διαμορφώνουν τη φυσιολογική κατάσταση του φυτού. Τα συχνότερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν επαγγελματίες και ερασιτέχνες καλλιεργητές της γαρδένιας, αναφέρονται συνοπτικά παρακάτω.
Τετράνυχος: πρόκειται για ένα δημοφιλές άκαρι που δημιουργεί προβλήματα σε μεγάλο εύρος φυτικών ειδών. Μια χαρακτηριστική εικόνα διάγνωσης είναι η παρουσία ιστών αράχνης, στην κάτω επιφάνεια των κίτρινων φύλλων. Η θεραπευτική αντιμετώπιση του προβλήματος γίνεται με ψεκασμούς ακαρεοκτόνων σε κατάλληλο στάδιο του ακάρεος, εφόσον η προσβολή είναι εκτεταμένη.
Έλλειψη ή περίσσεια φωτισμού: συνήθως συνοδεύεται από βαθμιαία πτώση των φύλλων και σε προχωρημένο στάδιο το φυτό δίνει εικόνα μαρασμού. Η λύση είναι να τοποθετήσετε σε ένα πιο φωτεινό ή σκιερό σημείο αντίστοιχα, τη γλάστρα και να παρατηρήσετε εντός λίγων ημερών αν το φυτό ανακάμπτει.
Έλλειψη σιδήρου: ίσως είναι η πιο συχνή αιτία κιτρινίσματος των φύλλων. Ειδικότερα, τα φύλλα κιτρινίζουν ανάμεσα στις νευρώσεις οι οποίες παραμένουν πράσινες. Το κιτρίνισμα ξεκινά από τα παλαιότερα φύλλα, δηλαδή εκείνα που βρίσκονται στη βάση του φυτού. Η αντιμετώπιση του προβλήματος πολλές φορές γίνεται λανθασμένα, ακόμα και από επαγγελματίες κηποτέχνες. Ο σωστός χειρισμός είναι να αλλάξουμε την ποιότητα του νερού ποτίσματος, το οποίο περιέχει μεγάλη ποσότητα αλάτων και ειδικά ασβεστίου. Το ασβέστιο έχει την ιδιότητα να δρα ανταγωνιστικά προς τον σίδηρο και να τον δεσμεύει με αποτέλεσμα να αδυνατούν οι ρίζες να τροφοδοτήσουν το φυτό. Το ιδανικό είναι να ποτίζουμε με βρόχινο νερό ή βρασμένο νερό το οποίο έχει κρυώσει. Στη συνέχεια τροφοδοτούμε το φυτό με σίδηρο, σε προσλήψιμη μορφή (π.χ. χηλικός) για να καλύψουμε τις θρεπτικές απαιτήσεις του. Επιπρόσθετα, είναι ευεργετικό και σε ορισμένες περιπτώσεις απαραίτητο, να αλλάζουμε το υπόστρωμα της γλάστρας (χώμα με χαμηλότερη οξύτητα) για μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στους χειρισμούς μας.
Απότομος μαρασμός του φυτού: αν αποκλείσουμε κάποιες αιτίες παθολογικής φύσεως των ριζών ή του υπέργειου τμήματος, τότε το πιο πιθανό είναι το φυτό να υπέστη σοκ λόγω έλλειψης εγκλιματισμού του. Τα περισσότερα φυτά γαρδένιας αναπτύσσονται σε περιβάλλον θερμοκηπίου, σταθερών συνθηκών ανάπτυξης και μέχρι να διατεθούν στο λιανικό εμπόριο πρέπει να περνούν ένα χρονικό διάστημα προσαρμογής. Δυστυχώς όμως σε πολλές περιπτώσεις αυτή η διαδικασία δεν τηρείται και οδηγεί τα φυτά σε αιφνίδιο «θάνατο».
Πότισμα: υπερβολική ή μειωμένη ποσότητα νερού προκαλούν φαινόμενα κιτρινίσματος των φύλλων. Η λύση είναι να διορθώσουμε είτε τη συχνότητα ποτίσματος, είτε την ποσότητα παρεχόμενου νερού ανά άρδευση.
Σημειώνεται ότι οι παραπάνω αιτίες είναι δυνατόν να συνυπάρχουν και να απαιτείται μια συνδυασμένη αντιμετώπισή τους.
Μετά ακολουθούν όλα τα υπόλοιπα...
Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που οι λάτρεις του δημοφιλούς ανθοκομικού φυτού έρχονται αντιμέτωποι με το πρόβλημα του κιτρινίσματος των φύλλων. Η απάντηση δεν είναι μονοδιάστατη διότι είναι πολλές οι αιτίες που μπορούν να προκαλέσουν χλωρωτικά φαινόμενα στη γαρδένια.
Μια σωστή διάγνωση πρέπει να λαμβάνει υπόψη της διάφορες παραμέτρους που διαμορφώνουν τη φυσιολογική κατάσταση του φυτού. Τα συχνότερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν επαγγελματίες και ερασιτέχνες καλλιεργητές της γαρδένιας, αναφέρονται συνοπτικά παρακάτω.
Τετράνυχος: πρόκειται για ένα δημοφιλές άκαρι που δημιουργεί προβλήματα σε μεγάλο εύρος φυτικών ειδών. Μια χαρακτηριστική εικόνα διάγνωσης είναι η παρουσία ιστών αράχνης, στην κάτω επιφάνεια των κίτρινων φύλλων. Η θεραπευτική αντιμετώπιση του προβλήματος γίνεται με ψεκασμούς ακαρεοκτόνων σε κατάλληλο στάδιο του ακάρεος, εφόσον η προσβολή είναι εκτεταμένη.
Έλλειψη ή περίσσεια φωτισμού: συνήθως συνοδεύεται από βαθμιαία πτώση των φύλλων και σε προχωρημένο στάδιο το φυτό δίνει εικόνα μαρασμού. Η λύση είναι να τοποθετήσετε σε ένα πιο φωτεινό ή σκιερό σημείο αντίστοιχα, τη γλάστρα και να παρατηρήσετε εντός λίγων ημερών αν το φυτό ανακάμπτει.
Έλλειψη σιδήρου: ίσως είναι η πιο συχνή αιτία κιτρινίσματος των φύλλων. Ειδικότερα, τα φύλλα κιτρινίζουν ανάμεσα στις νευρώσεις οι οποίες παραμένουν πράσινες. Το κιτρίνισμα ξεκινά από τα παλαιότερα φύλλα, δηλαδή εκείνα που βρίσκονται στη βάση του φυτού. Η αντιμετώπιση του προβλήματος πολλές φορές γίνεται λανθασμένα, ακόμα και από επαγγελματίες κηποτέχνες. Ο σωστός χειρισμός είναι να αλλάξουμε την ποιότητα του νερού ποτίσματος, το οποίο περιέχει μεγάλη ποσότητα αλάτων και ειδικά ασβεστίου. Το ασβέστιο έχει την ιδιότητα να δρα ανταγωνιστικά προς τον σίδηρο και να τον δεσμεύει με αποτέλεσμα να αδυνατούν οι ρίζες να τροφοδοτήσουν το φυτό. Το ιδανικό είναι να ποτίζουμε με βρόχινο νερό ή βρασμένο νερό το οποίο έχει κρυώσει. Στη συνέχεια τροφοδοτούμε το φυτό με σίδηρο, σε προσλήψιμη μορφή (π.χ. χηλικός) για να καλύψουμε τις θρεπτικές απαιτήσεις του. Επιπρόσθετα, είναι ευεργετικό και σε ορισμένες περιπτώσεις απαραίτητο, να αλλάζουμε το υπόστρωμα της γλάστρας (χώμα με χαμηλότερη οξύτητα) για μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στους χειρισμούς μας.
Απότομος μαρασμός του φυτού: αν αποκλείσουμε κάποιες αιτίες παθολογικής φύσεως των ριζών ή του υπέργειου τμήματος, τότε το πιο πιθανό είναι το φυτό να υπέστη σοκ λόγω έλλειψης εγκλιματισμού του. Τα περισσότερα φυτά γαρδένιας αναπτύσσονται σε περιβάλλον θερμοκηπίου, σταθερών συνθηκών ανάπτυξης και μέχρι να διατεθούν στο λιανικό εμπόριο πρέπει να περνούν ένα χρονικό διάστημα προσαρμογής. Δυστυχώς όμως σε πολλές περιπτώσεις αυτή η διαδικασία δεν τηρείται και οδηγεί τα φυτά σε αιφνίδιο «θάνατο».
Πότισμα: υπερβολική ή μειωμένη ποσότητα νερού προκαλούν φαινόμενα κιτρινίσματος των φύλλων. Η λύση είναι να διορθώσουμε είτε τη συχνότητα ποτίσματος, είτε την ποσότητα παρεχόμενου νερού ανά άρδευση.
Σημειώνεται ότι οι παραπάνω αιτίες είναι δυνατόν να συνυπάρχουν και να απαιτείται μια συνδυασμένη αντιμετώπισή τους.
πηγή : Ανδρέας Παπασταύρου
Διδάκτωρ Γεωπονικής
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου