Γαλουχισμός

Με αφορμή ένα ατυχές περιστατικό στα ελληνικά γήπεδα από κάποιον "επαγγελματία" αθλητή, είδαμε ξεκάθαρα τη διπρόσωπη εικόνα της ελληνικής κοινωνίας και μάλιστα των M.M.E, όπου όλοι με μία φωνή..."Σταύρωσον, Σταύρωσον...!", λες και με την εξαφάνισή του ως επαγγελματία από το χώρο, η κοινωνία μας θα σωθεί...
Αν δεν είχε κάνει αυτή τη βλακώδη χειρονομία, την οποία, το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας την αποδοκιμάζει και σωστά, και είχε κάνει άλλης μορφής, π.χ. πανηγύριζε με υψωμένο κάποιο δάχτυλο της παλάμης του, τί θα γινόταν;

Οι ομόσταυλοί του θα τον αποθέωναν, οι δε αντίπαλοί του θα τον αποκαλούσαν "αλήτη..."
Δυστυχώς, αυτή είναι η πραγματικότητα...
Και οι δύο χειρονομίες καταδικαστέες, αλλά το πρόβλημα είναι πως δε θα δούμε στο μέλλον...και άλλες τέτοιες ακραίες συμπεριφορές.

Και πάμε παρακάτω..., το πρόβλημα κατά εμέ δεν έπρεπε να είναι η πράξη του συγκεκριμένου αθλητή, αλλά τα Μ.Μ.Ε., τα οποία διαμορφώνουν και άποψη..., θα έπρεπε να ασχοληθεί και με τα βιώματα του ατόμου στη ζωή και το γαλουχισμό που είχε στην ανατροφή του...

Και έρχομαι να εξηγήσω το ρόλο του γαλουχισμού στην ανάπτυξη της προσωπικότητας ενός ατόμου...
Ένα άτομο ποιοί μπορούν να το γαλουχήσουν στην ανάπτυξή του και να του διαμορφώσουν προσωπικότητα;

Η οικογένειά του, οι δάσκαλοι που περνούν από μπροστά του...καθώς και διάφοροι εξωγενείς παράγοντες, όπως Τύπος, Κανάλια κλπ... Τώρα σε τί ποσοστό, αφήστε με να μην αναφερθώ, διότι είναι καθαρά υποκειμενικό...
Σε κάποια στιγμή, μπορεί η ανατροφή από το σπίτι να πηγαίνει λάθος...και να βρεθείς μπροστά στο σωστό "δάσκαλο" και  το λάθος να αντιστραφεί σε σωστό...και τούμπαλιν το αντίστροφο...
Ακόμη ένα τρανταχτό παράδειγμα, αν ένα κοριτσάκι δεν έχει θηλαστεί ποτέ της...για διάφορους λόγους, πιθανόν να μην ξέρει να δείξει την τρυφερότητα της μητρότητας, όταν η ίδια αποκτήσει το δικό της βρέφος στην αγκαλιά της.
Οπότε οικογενειακό περιβάλλον και σχολειό, οι μεγαλύτεροι παράγοντες για να πάρεις τα σωστά εφόδια για τη μάχη με τη ζωή και την κοινωνία...

Θυμάμαι έντονα από τα παιδικά μου χρόνια, το έντονο μου οπαδιλίκι με την πολιτική συγκεκριμένου πολιτικού φορέα...
Πιθανόν να είχα γαλουχηθεί λάθος, όχι από την οικογένεια μου, ούτε και από το σχολειό, αλλά πιθανόν, από συγκεκριμένα έντυπα. (Διάβαζα πολιτικές εφημερίδες από τα επτά μου και στα έντεκά μου είχα διαβάσει 3 πολιτικά βιβλία).
Ευτυχώς, λόγω σωστής ανατροφής και σε πολύ νεαρή ηλικία κατάλαβα ότι όλα αυτά είναι φούμαρα και μεταξωτές κορδέλες, οπότε ξεκόλλησα...,αλλά το παρελθόν δεν το απαρνιέμαι, διότι δεν ήταν και όλα μαύρα...και πρέπει να σε παραδειγματίζει για να βάζεις στέρεες βάσεις για το μέλλον...

G & M

* κλείνοντας αυτό το άρθρο, θα ήθελα να ευχαριστήσω δημοσίως και κάποιους ανθρώπους για να καταλάβετε τη σημασία αυτού του άρθρου...
Πατέρα, Μάνα σας ευχαριστώ γι' αυτό που είμαι σήμερα εν ζωή, καθώς και κάποιους εκπαιδευτικούς που μακαρίζω το Θεό, που βρέθηκαν μπροστά μου, όπως :

την κα Σμυρνιωτάκη Άννα, κο Ντόβα Κων/νο και κο Καλαμπόκη Δημ., οι αναφερόμενοι, δάσκαλοι μου στο Δημοτικό!

τον κο Γονέο καθηγητή Φυσικής, τρόμος και φόβος για το Γυμνάσιο, εγώ, όμως δεν έπαιρνα χαμπάρι...
τον κο Φιλιππίδη Κ, φιλόλογος, και αυτός, ο οποίος μου έχει μείνει βαθιά χαραγμένα στη μνήμη, ήταν το κάτι άλλο...
τον κο Θεοτοκάτο Ν., θεολόγος
την κα Βαρνάβα καθηγήτρια Αγγλικής, οι αναφερόμενοι στο Γυμνάσιο!

τον κα Κοκκινάκη, φιλόλογος
τον κο Σταματελλάτο Τ. μαθηματικός, οι αναφερόμενοι στο Λύκειο!

Τέλος τον οικονομολόγο κον Γιαννακάκη Δημ.