28 Ιανουαρίου 2013

Η Άννα!

Δευτέρα, βράδυ σα σήμερα στο δρόμο για το σπίτι και περασμένες εννέα...
Το ραδιόφωνο συντονισμένο σε σταθμό με ελληνική μουσική, έλα όμως, που δε μου άρεσε το συγκεκριμένο πρόγραμμα εκείνη τη στιγμή, ίσως και η διάθεσή μου δεν ήταν στο φόρτε της και ενστικτωδώς, αλλαγή συχνότητας σε γνωστό ενημερωτικό σταθμό και στο μικρόφωνό του, δημοσιογράφος γνωστός.
Η απεργία του Μετρό στο φόρτε της και όλη η κουβέντα εκείνων των ημερών ήταν, αν έπρεπε να απεργούν ή όχι, αν είχαν δίκιο ή όχι, αν έπρεπε να βγάλουν καταχρηστική την απεργία ή όχι...
Λες και υπάρχει απεργία στην Ελλάδα, όπου μετά το 90 δεν έχει βγει καταχρηστική.
Μόνο η απεργία των δικαστών και δικηγόρων δεν μπορεί να βγει καταχρηστική στην Ελλάδα...
Το ερώτημα του δημοσιογράφου προς το ακροατήριό του και για να σφυγμομετρήσει την κοινή γνώμη : Υπέρ ή Κατά...
Περιττό να πω με ποιανού το μέρος ήταν το ακροατήριο!
Αυτό, όμως που μου έκανε εντύπωση από το εικοσάλεπτο της συζήτησης που άκουσα ήταν η άποψη της Άννας για το συγκεκριμένο θέμα.
Η Άννα, μία νέα κοπέλα, παντρεμένη και σε ενδιαφέρουσα!
Σε λίγο καιρό θα έφερνε στον κόσμο το παιδί της!
Η άποψή της, αν και σε προχωρημένη εγκυμοσύνη και εργαζόμενη στον ιδιωτικό τομέα, αν θυμάμαι καλά, ήταν με το μέρος των Απεργών και ας κουράζεται για να πάει στην εργασία της και στην κατάσταση που ήταν.
Η κοπέλα το τεκμηρίωσε με πολύ εύστοχο τρόπο...
Μετά από χρόνια, όταν το παιδί της μεγαλώσει και βιώσει όλη αυτήν την κατάσταση και τη ρωτήσει : μαμά, εσύ για όλα τα δεινά που σας βρήκαν, τί αγώνα έκανες;
Η απάντησή της ήταν αφοπλιστική...
Μπορεί να μην μπορούσα να κάνω πολλά...,αλλά υποστήριξα ηθικά τη συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα για τα δίκαια του αγώνα της και ας κουραζόμουν εγώ για να σε φέρω στο κόσμο.
Τουλάχιστον, η Άννα θα μπορούσε να κοιτάξει κατάματα το παιδί της και να μην ντραπεί...
Και η Άννα ήταν μία από τους ελάχιστους...διότι όλοι οι άλλοι κοιτάμε πως να βγάλουμε το ομμάτια του άλλου...και ακόμη και τώρα δεν αισθανόμαστε ότι στη γειτονιά μας έχουμε μία φωτιά που σιγοκαίει πιο πέρα, αλλά σύντομα θα περάσει και από το σπίτι μας...

Η Άννα ήταν εκεί..., η ΟΤΟΕ, η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, η ΓΣΕΕ, η ΑΔΕΔΥ πού ήταν;
Αυτήν τη μάχη θα τη κερδίσουμε, μόνο αν είμαστε όλοι μαζί...,αλλιώς "Αργός Θάνατος...".

Και τελειώνοντας, Άννα το παιδί που θα φέρεις στον κόσμο, να είσαι σίγουρη ό,τι θα είναι πολύ περήφανο για τη Μάνα του!


G & M


1 σχόλιο :

  1. Πιστεύω πως ήρθε η ώρα να κάνουμε την αυτοκριτική μας να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και όλοι!!! μαζί να τραβήξουμε μπροστά.Γι αυτό πρέπει ο κάθε κλάδος να κάνει αυτοκάθαρση και να δημιουργήσει νέες βάσεις στηριγμένες σε αρχές όπως η δικαιοσύνη,η αξιοκρατία,ο σεβασμός,το θάρρος κά. Αν δεν ξεμπροστιάσουν μόνοι τους λαμόγια και συνδικαλιστές δεν γίνεται τίποτα, μόνο έτσι στρατευθούν όλοι μα όλοι μαζί τους δεν γίνεται και ο σκύλος χορτάτος και η πίτα ολόκληρη.Όποιος έφταιξε πρέπει να πληρώσει,γιαυτό μην ξεχνάμε ότι η σκόπιμη σιωπή πολλές φορές δείχνει συνενοχή!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...