Όλη η Ελλάδα την περίμενε και ήταν χειμωνιάτικη Κυριακή...
Το μυαλό όλων μας ήταν εκεί, πως θα μπορούσαμε να βρεθούμε όσο το δυνατόν περισσότεροι στην παρέα, ώστε εκτός από την αγωνιστικότητα να υπάρχει και το καλαμπούρι...
Τα πρώτα συμπεράσματα ήταν πολύ θετικά, όλοι ήθελαν να βρεθούν εκεί παρέα με το Μανόλη και το Μίκη και τους υπόλοιπους Έλληνες και να βροντοφωνάξουν ένα μεγάλο ΟΧΙ, όπως και στο έπος του 40!
Τελικά το πλήθος Λαού ξεπέρασε κάθε προσδοκία και αυτό που γινόταν στις 17:15, δεν είχε προηγούμενο...
Καταρχήν στο σταθμό του Μετρό στο Μοναστηράκι για ν' ανέβεις από το σ΄κοτάδι στο φως χρειαζόσουν περίπου 15-20 λεπτά. Το πλήθος ήταν υπερβολικά αναρίθμητο...
Σταδίου γεμάτη από Ομόνοια μέχρι Σύνταγμα. Το ίδιο και η Πανεπιστημίου. Οι φήμες λένε το ίδιο και για την Ακαδημίας, δεν έχω άποψη όμως... Ερμού, Μητροπόλεως μέχρι τη Μητρόπολη, γεμάτες...
Και πριν αρχίζουμε να θαυμάζουμε το πλήθος κόσμου που αψήφισε και τις καιρικές συνθήκες , αισθανόμαστε να μας βομβαρδίζουν...
Στην αρχή έπεσαν 2 κρότους σα μεμονωμένες και κανά 2 δακρυγόνα. Ήταν η αρχή ακόμη και άντεχες...Και πριν καταλάβεις τι γίνεται..., αρχίζουν οι διάολοι κατά ριπάς, λες και μας βομβάρδιζαν γερμανικά στούκας.
Εκείνη την ώρα, όλα εκ μέρους μας (Λαός) ήταν άψογα, αφού υπήρχαν και μωράκια σε καροτσάκια και πολλά πολλά γυναικόπαιδα...και ίσα ίσα τα περισσότερα μπλοκ στο επάνω μέρος της πλατείας ήταν από ανθρώπους που αποτελούν ένα σεβαστό τμήμα της κοινωνίας. ΕΠΑΜ, ΓΕΝΟΠ, οι μηχανικοί του ΟΕΚ.
Απλά μας είδαν χιλιάδες και οι εντολές ήταν ρητές : Διαλύστε τους σε 5 λεπτά της ώρας, γιατί η ιστορία έχει διδάξει ότι το άμαχο πλήθος σε καιρούς εξαθλίωσης γίνεται αγροίκο...
Καταστάσεις πανικού ζήσαμε για καμιά 1:30 ώρα περίπου, εγκλωβισμένοι στη Νίκης ή Βουλής δε θυμάμαι καλά, παραπλεύρως από την Ερμού και προς την Κ.Σερβίας. Το κακό ήταν ότι σε όλες τις διασταυρώσεις υπήρχαν διμοιρίες και μας βαρούσαν στο ψαχνό.
Υπήρχαν περιπτώσεις που περάσαμε στο 1 μέτρο απόσταση και προσπαθήσαμε σε έξαλλη κατάσταση, δυστυχώς, να τους συνετίσουμε... Η απορία μου ήταν τους μιλάγαμε και ήταν ανέκφραστοι, λες και δε συνέβαινε τίποτα ή δεν καταλάβαιναν τη γλώσσας μας και ολίγον γαλλικά...
Τα συμπεράσματα δικά σας...
Και κουκουλοφόροι ανάμεσα μας δεν υπήρχαν, το τονίζω, τώρα το ότι αν υπήρχαν κάποια θερμόαιμα παιδιά των 20-25 που τους έκαναν χειρονομίες, άλλο καπέλο αυτό, ο οποιοσδήποτε να ήταν θα ξέφευγε...Ήταν καθαρή δολοφονία αυτό που πήγε να γίνει...
Τώρα το τι έγινε στην πλατεία μετά τις 20:00 με τους κουκουλοφόρους δε με αφορά...
Εμένα αυτό που με ενδιαφέρει, είναι ότι ένα μεγάλος μέρος της κοινωνίας μέσα στο οποίο ζούμε, κατέβηκε στους δρόμους για να δείξει στην Ελληνική Κυβέρνηση την αντίθεσή του με τα μέτρα Φτώχειας που ήρθαν...
Πιο κάτω θα παραθέσω 2-3 ερασιτεχνικά προσωπικά βιντεάκια από το απόγευμα της ντροπής, δυστυχώς με ήλιο μας κτύπησαν...
Ερμού
Πατήστε εδώ, για να δείτε τη φωτογραφία της ντροπής...
http://www.enikos.gr/politics/13924,Ta_leei_ola.html
Το μυαλό όλων μας ήταν εκεί, πως θα μπορούσαμε να βρεθούμε όσο το δυνατόν περισσότεροι στην παρέα, ώστε εκτός από την αγωνιστικότητα να υπάρχει και το καλαμπούρι...
Τα πρώτα συμπεράσματα ήταν πολύ θετικά, όλοι ήθελαν να βρεθούν εκεί παρέα με το Μανόλη και το Μίκη και τους υπόλοιπους Έλληνες και να βροντοφωνάξουν ένα μεγάλο ΟΧΙ, όπως και στο έπος του 40!
Τελικά το πλήθος Λαού ξεπέρασε κάθε προσδοκία και αυτό που γινόταν στις 17:15, δεν είχε προηγούμενο...
Καταρχήν στο σταθμό του Μετρό στο Μοναστηράκι για ν' ανέβεις από το σ΄κοτάδι στο φως χρειαζόσουν περίπου 15-20 λεπτά. Το πλήθος ήταν υπερβολικά αναρίθμητο...
Σταδίου γεμάτη από Ομόνοια μέχρι Σύνταγμα. Το ίδιο και η Πανεπιστημίου. Οι φήμες λένε το ίδιο και για την Ακαδημίας, δεν έχω άποψη όμως... Ερμού, Μητροπόλεως μέχρι τη Μητρόπολη, γεμάτες...
Και πριν αρχίζουμε να θαυμάζουμε το πλήθος κόσμου που αψήφισε και τις καιρικές συνθήκες , αισθανόμαστε να μας βομβαρδίζουν...
Στην αρχή έπεσαν 2 κρότους σα μεμονωμένες και κανά 2 δακρυγόνα. Ήταν η αρχή ακόμη και άντεχες...Και πριν καταλάβεις τι γίνεται..., αρχίζουν οι διάολοι κατά ριπάς, λες και μας βομβάρδιζαν γερμανικά στούκας.
Εκείνη την ώρα, όλα εκ μέρους μας (Λαός) ήταν άψογα, αφού υπήρχαν και μωράκια σε καροτσάκια και πολλά πολλά γυναικόπαιδα...και ίσα ίσα τα περισσότερα μπλοκ στο επάνω μέρος της πλατείας ήταν από ανθρώπους που αποτελούν ένα σεβαστό τμήμα της κοινωνίας. ΕΠΑΜ, ΓΕΝΟΠ, οι μηχανικοί του ΟΕΚ.
Απλά μας είδαν χιλιάδες και οι εντολές ήταν ρητές : Διαλύστε τους σε 5 λεπτά της ώρας, γιατί η ιστορία έχει διδάξει ότι το άμαχο πλήθος σε καιρούς εξαθλίωσης γίνεται αγροίκο...
Καταστάσεις πανικού ζήσαμε για καμιά 1:30 ώρα περίπου, εγκλωβισμένοι στη Νίκης ή Βουλής δε θυμάμαι καλά, παραπλεύρως από την Ερμού και προς την Κ.Σερβίας. Το κακό ήταν ότι σε όλες τις διασταυρώσεις υπήρχαν διμοιρίες και μας βαρούσαν στο ψαχνό.
Υπήρχαν περιπτώσεις που περάσαμε στο 1 μέτρο απόσταση και προσπαθήσαμε σε έξαλλη κατάσταση, δυστυχώς, να τους συνετίσουμε... Η απορία μου ήταν τους μιλάγαμε και ήταν ανέκφραστοι, λες και δε συνέβαινε τίποτα ή δεν καταλάβαιναν τη γλώσσας μας και ολίγον γαλλικά...
Τα συμπεράσματα δικά σας...
Και κουκουλοφόροι ανάμεσα μας δεν υπήρχαν, το τονίζω, τώρα το ότι αν υπήρχαν κάποια θερμόαιμα παιδιά των 20-25 που τους έκαναν χειρονομίες, άλλο καπέλο αυτό, ο οποιοσδήποτε να ήταν θα ξέφευγε...Ήταν καθαρή δολοφονία αυτό που πήγε να γίνει...
Τώρα το τι έγινε στην πλατεία μετά τις 20:00 με τους κουκουλοφόρους δε με αφορά...
Εμένα αυτό που με ενδιαφέρει, είναι ότι ένα μεγάλος μέρος της κοινωνίας μέσα στο οποίο ζούμε, κατέβηκε στους δρόμους για να δείξει στην Ελληνική Κυβέρνηση την αντίθεσή του με τα μέτρα Φτώχειας που ήρθαν...
Πιο κάτω θα παραθέσω 2-3 ερασιτεχνικά προσωπικά βιντεάκια από το απόγευμα της ντροπής, δυστυχώς με ήλιο μας κτύπησαν...
Πλατεία Συντάγματος
Πατήστε εδώ, για να δείτε τη φωτογραφία της ντροπής...
http://www.enikos.gr/politics/13924,Ta_leei_ola.html
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου